De Osorno vulkaan is altijd met sneeuw bedekt en ziet eruit als een poedersuiker taart (kuchen). Er liggen in de zeer direkte omgeving nog een aantal vulkanen. Het is onderdeel van het NP Vicente Perez Rosales en ligt op de grens met Argentinie. Het landschap is erg overweldigend, diep blauwgroene meren, wild stromende categorie III en IV rafting rapids in de rivieren en grote eenzaamheid.We hebben een hike van een 3 tal uren gedaan door een desolaat vulkaanlandschap, de Pasa Desolacion. Deze volgde de oude vulkaanstromen, diepe canyonachtige geulen in het lavalandschap. Het is hier nu lente, dus overal is er een uitbundige bloemenzee, veel lekker ruikende brem en andere door ons niet thuis te brengen bloemen en planten.
Het viel ons op dat er in het landschap geen enkele vogel zat, maar toen we weer op het strand terugkwamen aan het Lago de Los Todos Santos, zagen we meteen weer een grote roofvogel, een caracara/carancho, een gier (ja Kim, we worden toch langzaam maar zeker vogelaars .... de verrekijker hangt al steeds om onze nekken...nu de geitenwollensokken nog ergens gaan kopen....).De videocamera lijkt helaas overleden. We hebben hem vandaag al enorm gemist. Misschien moeten we hier ter plaatse maar een nieuwe gaan kopen. Snik.
Voor de aardigheid hier nog een foto van ons uitzicht vanuit het hospedaje. Het is hier echt wel een Duits gebied, alleen hebben we nog geen Duitse dieren gezien (en ook geen fietsen....)
Het was hier vandaag trouwens het mooiste weer van de wereld, na een maand lang regenachtig te zijn geweest. Het zal onze goede invloed wel zijn :-)
Morgen (vrijdag) vertrekken we per bus naar Valdivia aan de Pacificische oceaankust. Dan meer.
RSS feed
Geen opmerkingen:
Een reactie posten