Nationaal park Huerquehue

Vandaag zijn we met een overvolle bus vol met ´gringo´s´ (bah, af en toe voelen we ons net schapen...) naar het nationaal park Huerquehue gereden. We hebben met verbazing zitten kijken hoe de busschauffeur maar bleef doorgaan met het volstouwen van de bus met baardige backpackers en hun enorme bepakkingen. Op een gegeven moment was het zelfs zo erg dat hij niet meer achter het stuur kon komen omdat de berg rugzakken aldaar dusdanig gegroeid was dat je met geen mogelijkheid meer in of uit de bus kon. Nou ja, weer een ervaring rijker!
Het park is 12500 hectare groot en het bestaat uit rivieren, bergmeren en zeer bijzondere bossen (araucaria bomen, volgens Huub ´slangenbomen´, hij heeft er een in zijn voormalige tuin omgehakt omdat hij hem zo lilluk vond....)
Maar zeer bijzonder als je ze in de vrije natuur ziet! We hebben daar een trail gedaan van 9 km (trail Los Lagos) die stijl omhoog liep door dichte bossen, langs watervallen tot aan de lago´s (Lago Chico, Lago Verde en Lago el Toro). Het was weer eens behoorlijk zwaar, heet, modderig, etc. etc. (de standaard ingredienten bij een trekking hier..) maar de beloning was groot! De hele dag hebben we een fantastisch uitzicht gehad op een onbewolkte Villarrica vulkaan (grmbl, waarom waren we vandaar niet gegaan....) en op diepblauwe meertjes die zo helder waren dat je tot op 3 meter diepte de bodem kon zien. We hebben lekker een tijdje zitten relaxen aan de oever van een van de meertjes en gigantisch veel verslavende Chileense chocolade met amandelen zitten eten (Ximena, je had gelijk!). In de refugio Tenquilco hebben we op het terras een paar biertjes gedronken, samen met een Belgisch stelletje. Daarna hebben we letterlijk moeten rennen om de laatste bus terug uit het park te halen, anders hadden wel 35 km moeten lopen, terug naar Pucon. Of we hadden heel duur kunnen overnachten in de Refugio!
Maar alles is weer goedgekomen. We hebben lekker zitten borrelen aan de oever van het meer in Pucon met uitzicht op de besneeuwde vulkaan. Parkieten vliegen om je oren, het is echt heerlijk relaxen hier. Helaas is Michelle´s knieband wat geforceerd, dus hopelijk kunnen we morgen mountainbiken....