Orongo ceremonial village en Rano Kau vulkaankrater

Vannacht eindelijk weer eens behoorlijk geslapen omdat onze ´cock sportif´ (enorme haan die constant rondom het huis scharrelt) zich een keer wat koester hield vanmorgen vroeg. Hij lag heerlijk te zandbaden toen we hem vanmorgen tegenkwamen.
Gisteravond troffen we een perfecte zonsondergang aan in Hanga Roa, we zijn dus als een speer naar de Au Tahai beelden, net voorbij het zeer kleurrijke kerkhof gerend. En daar had zich al een heel leger fotografen verzameld, allemaal wachtend op dat ene unieke moment. Hier wat foto´s van dat moment.
Vandaag hebben we hebben een enorme hike gemaakt, helemaal langs een prachtige, ruige vulkaankust met azuurblauw water. Deze hike voerde langs een groot aantal historische plaatsen, zoals; fundamenten van huizen, altaren en moai´s. We kwamen langs een schitterende grot (Ana Tai Tongota) waar zelfs muurschilderingen in te zien waren. Het is net of je het zelf aan het ontdekken bent allemaal hier. Er zijn geen toezichters, geen hekjes, geen verlichting en je bent meestal helemaal alleen, geweldig!
Het werd steeds heter tijdens de klim naar de vulkaanrand en er was bijna geen schaduw. De oorspronkelijke bewoners hebben alle bomen omgehakt, misschien is dat ook wel een van de redenen geweest van hun ondergang. Er zijn nu nieuwe bossen aangeplant en die geven nog een klein beetje schaduw. Veel schaduw was er overigens vandaag juist helemaal niet. Het is vandaag 21 december en Paaseiland ligt vrijwel op de Steenbokskeerkring dus de zon stond echt loodrecht boven ons. De krater was bijzonder indrukwekkend, alleen al vanwege zijn grootte: een diameter van 1600 meter en 300 meter diep. Een perfecte kratervorm. Over de kraterrand liepen we naar het uiterste zuidpuntje van het eiland waar zich het ceremoniele dorp Orongo bevindt. Hier werd vroeger tot 1876 de zogenaamde ´bird-man competitie´ gehouden. Leden van de verschillende stammen van het eiland kwamen begin van de lente bij elkaar en de mannelijke leden van de stammen zwommen naar het kleine rotseilandje voor de kust (Moto Nui). Degene die als eerste het ei van de zeezwaluw te pakken kreeg mocht zich een jaar lang de ´birdman´ noemen. Dit gaf een bijzondere, religieuze status. Zijn oogharen en wimpers en hoofdhaar werden afgeschoren en het gezicht werd rood en zwart geschilderd. Vervolgens moest hij een jaar lang in afzondering leven. Er zijn geen complete beschrijvingen van deze ceremonies, dus de archeologen gissen er ook maar een beetje naar. Hoog op de kliffen boven het eilandje zijn talrijke birdman petroglyphs in de rotsen uitgehakt. Overal zie je de ´vogelman´ terug, met lange vogelbek en in een hand een ei. Het was de meeste heilige plaats van Orongo en van hieruit vond de hele birdman ceremonie plaats. De priesters bleven tijdens de wedstrijd binnenshuis de uitslag afwachten. De huizen zijn goed gerestaureerd, ze sliepen vaak met 20 man in een huis. De ingang zou voor ons zelfs te klein zijn om doorheen te kruipen! Vanuit de site, hoog op de kraterrand heb je een magnifiek uitzicht op de oceaan en je kan Hanga Roa in de verte zien liggen.

De weg terug ging een stuk makkelijker, maar het bleef zweten geblazen. Je moet ook echt t-shirts met lange mouwen aan, je verbrand anders levend. Verder moet je overal mee naartoe liters water meebrengen. En dit was alweer onze laatste Paaseiland-dag, het is weer voorbij gevlogen. Morgen om 12:05 uur vliegen we terug naar Santiago, waar we waarschijnlijk meteen door zullen reizen naar Valparaiso, aan de kust.