cruise door de Patagonische channels

Zo, we zijn weer aan land. Ruim 3 dagen op een boot zitten valt niet mee, je mist je lichaamsbeweging wel moeten we zeggen. Gelukkig zijn we niet zeeziek geweest. Je kon aan boord een pil kopen en er werd op tijd gewaarschuwd wanneer je die moest innmen. We hebben namelijk een heel groot stuk open zee moeten doorsteken. Een groot aantal van onze medepassagiers waren helaas wel zeeziek. De vissen hebben goed te eten gehad :-)
De reis, die begon in Puerto Natales op donderdagavond afgelopen week, heeft ons door een ongelofelijk stuk natuur gevoerd. Een gebied van een paar duizend kilometer lang en volledig onbewoond, bestaande uit ontelbare eilanden en eilandjes. Het was knap manoevreerwerk om een schip van 120 meter lang door die sons nauwe doorgangen te loodsen. De smalste doorgang, de white pass, was maar 80 meter breed. Dus aan iedere kant van de boot was op dat moment maar 20 meter ruimte. Tijdens deze manouvres mocht je dus ook niet op de brug komen, waar je normaal de hele dag mocht rondhangen. We werden goed bezig gehouden op de boot. Regelmatig lezingen, documentaires en films. De lezingen volgden we eerst in het Spaans en daarna in het Engels. Hadden we het idee toch iets aan ons Spaans gedaan te hebben...
Het eten (3 maal daags) was prima in orde. We zijn kilo´s aangekomen. We hebben het op de boot verrot koud gehad, pas de laatste dag begon het warmer te worden en konden we een bruine kop gaan halen op het dek. Gelukkig hebben we Punta Arenas overgeslagen, dat ligt nog zuidelijker dan Puerto Natales en het gat in de ozon laag is hier precies recht boven te vinden. Je verbrand dus in de kortste keren. 2 maal per dag was het zgn. happy sour (verbastering van happy hour) waar je de lokale Chileense drank, de Pisco Sour kon drinken. Heerlijk!!! Kapitein Pollo was multi inzetbaar. Achter de bar, dan weer als mechanicien, en dan weer zingend achter het keyboard in de bar. Er gaaf allemaal. De bingo op de laatste avond was helemaal geweldig. Echt iets voor ons :-(
Halverwege de reis zijn we een keer aan land gegaan in Puerto Eden. Een leefgemeenschap van 200 personen, die allemaal nog 100% rechtstreekse afstammeling zijn van de Kaweskar indianen. Het gehuchtje ligt in de middle of nowhere en is helemaal afhankelijk voor bevoorrading van het aanleggen van de Navimag ferry eenmaal per week. Helaas regende het pijpenstelen toen we daar met kleine bootjes door de indianen aan land gebracht werden, maar het was erg indrukwekkend hier tussen de oorspronkelijke bewoners rond te lopen. In de rest van Chili zijn de oorspronkelijke indianen radicaal uitgemoord door voornamelijk de Spanjaarden. Over deze genocide hoor je echter vrijwel nooit iemand iets zeggen......... (op Isla de Chiloe hebben de indianen wel stand kunnen houden tegen de Spanjaarden. Deze heten de Mapuche indianen, en zijn nu wel gemengd met de blanken)
Vanochtend (maandag) om 8 uur uitgescheept in Puerto Montt en daar meteen de bus genomen, terug naar het zuiden, naar Isla de Chiloe. Daar zitten we nu in de plaats Castro, het centrum van het eiland. Isla de Chiloe is 180 km lang en 50 km breed. Het is bekend om zijn honderden houten kerkjes waarvan de meeste op de Unesco World Heritage lijst staan. Castro is ook beroemd om zijn palafitos, houten huizen op palen aan de kust. Vissers kunnen hier met hun bootje tot aan hun huizen komen.
We hebben een erg leuk hostal gevonden, waar we meteen weer 2 medepassagiers van de boot aantroffen. Een Amerikaan uit Philadelphia en zijn vriendin. Leuke lui. Als we het koud hebben mogen we het kacheltje van de gang pakken om onze kamer mee te verwarmen.

Bedankt voor al jullie leuke reakties. Rian en Jacques (van Tonny) van harte gefeliciteerd met jullie verjaardag.