Calgary en weer thuis

Zaterdag 6 oktober/zondag 7 oktober 2007

Vanochtend vroeg opgestaan, omdat de camper voor 10 a.m. ingeleverd moet worden. Dat lukt ruimschoots en bij het opnemen van de kilometer stand blijkt dat we “slechts” 7km over ons maximaal gratis te gebruiken aantal kilometers zijn heen gekomen. Dus dat wordt $2,45 bijbetalen. Dit hadden we eerlijk gezegd niet verwacht te hoeven betalen, een beetje kinderachtig, maar we hebben gemerkt dat de Candadezen erg op de centen zijn. We hebben dus deze 3 weken ruim 3200 km gereden. Vanaf het Canadream kantoor worden we met een busje naar het vliegveld van Calgary gebracht, waar we onze bagage achterlaten en dan meteen weer een taxi terug nemen naar downtown. Het weer is vandaag schitterend. Zonnetje schijnt en de temperatuur is heerlijk. We gaan naar het Glenbow museum, waar we erg onder de indruk raken van de uitgebreide collectie voorwerpen betreffende de oorspronkelijke bewoners van Canada. Het blijkt dat tot 1970 de oorspronkelijke bewoners (veelal Indianen) nauwelijks rechten hebben gehad en niet voor vol werden aangezien in Canada. Er is nu een kentering op gang gekomen die de oorspronkelijke bewoners weer meer terug brengt naar hun roots, met alle daarbij behorende gebruiken en leefgewoonten. Het wordt breed gesteund vanuit de overheid. We brengen een aantal uren door in het grote museum. Daarna besluiten we toch maar even de Calgary Tower in te gaan, met zijn 190 meter hoogte een van de allerhoogste uitzichttorens ter wereld. Aangezien het heel helder weer is heb je een fantatisch uitzicht op de besneeuwde Rocky Mountains in de verte aan de ene kant en de uitgestrekte prairies aan de andere kanten. Een gedeelte van de vloer is van glas zodat je tussen je voeten door in een onpeilbare diepte kijkt. Niet goed voor mensen met hoogtevrees. Verder hebben we geen behoefte meer om nog verder iets in Calgary te gaan doen of bekijken en nemen een taxi terug naar het vliegveld. De taxi chaffeur is een heel vriendelijke Somalier die honderduit vertelt over de problemen die buitenlanders ondervinden in de USA en hoe het het met de integratie van buitenlanders gaat in Canada. Het schijnt toch een wereld van verschil te zijn. Als toerist hebben we niets van deze bestaande verschillen gemerkt. In onze ogen lijkt Canada heel erg veel op ded USA. De taal is hetzelfde, de eetgewoontes zijn gelijk, alleen zien we hier wat minder dikke mensen dan in de USA.
Terugkijkend op deze 3 weekse reis: een geweldige ervaring vwb wildlife en ongerept natuurschoon. Aan wildlife hebben we gezien:
- blackbear
- grouse
- deer
- elk
- mountain goat
- big horn sheep
- coyote
- wolf
- orca
- humpback whale
- dolfijn
- zeeleeuw
- zeehond
- bald eagle
- golden eagle
- heel veel andere vogelsoorten
- 5 soorten eekhoorns
- Konijn
- Haas
Helaas hebben we geen grizzly en cougar gezien. Canada is we een behoorlijk duur land.

De terugreis met Air Canada verloopt redelijk. We slapen echter heel slecht. In Frankfurt moeten we overstappen en we halen maar op het nippertje onze vlucht naar Amsterdam. Op Schiphol missen we net op een minuutje onze trrein naar Eindhoven, dus wachten we een halfuurtje. Toen blijkt er voor de afwisseling weer eens geen treinverkeer te zijn tussen Den Bosch en Eindhoven. Dat wordt dus weer een busreisje. Uiteindelijk zijn om om 17:00 uur thuis. Het is in ieder geval heel lekker weer in NL. De eerste creditcard afrekeningen liggen al op ons te wachten :-(
Nu gaan we ons mentaal voorbereiden op een volgende leuke bestemming: Madagaskar!

Van Banff naar Calgary

Vrijdag 5 oktober 2007

Vanochtend worden we wakker in een wondere witte sneeuw wereld. Het heeft afgelopen nacht behoorlijk gesneeuwd en de hele camping en de bergen en bossen rondom ons heen is als op wintersport. De zon komt een beetje door en we besluiten voordat we naar Calgary rijden eerst nog een hike te gaan maken in de omgeving van Banff. Dus we rijden weer naar de Minnewanka loop die we aantreffen in een stralende zonneschijn. En dat in combinatie met al die witte bergen en bossen maakt het wintergevoel helemaal compleet. We lopen de hike rondom het Johnson lake, een hike van ongeveer 5 km. Ook nu treffen we geen wild aan, wel een heleboel verse uitwerpselen van Big Horn(y) Sheeps, herten en elks. Ook zien we erg veel verse sporen, onder andere het verse spoor van een wolf.
Daarna rijden we naar Calgary, waar we aan de westkant van de stad een camping aanbevolen hebben gekregen. Na veel rondrijden in de omgeving (ons navigatiesysteem heeft nog geen weet van de vele recentelijke veranderingen van wegen rond Calgary) vinden we de camping aan de voet van het voormalige Olympische skistadion (grote springschansen, bobsleebanen, kabelbanen etc etc). Het beloofde verwarmde buitenzwembad is per begin september al gesloten en ook het beloofde shuttle busje naar downtown rijdt niet meer. Dus na inchecken op de camping pakken we de camper en rijden naar downtown. Calgary is een erg drukke, hectische stad, natuurlijk erg bekend om zijn jaarlijkse stampede. Maar we vinden een parkeerplaats midden in het centrum, vlak bij de beroemde Calgary Tower. Het centrum is voorzien van het zgn. “+15 Walking System”, een labyrint van bovengrondse, overdekte wandelgalerijen op 15 feet hoogte, die de grote gebouwen met elkaar verbinden. Zo kun je volledig droog en warm het hele centrum van Calgary doorkruisen. Echt bizar, we hebben af en toe best lopen puzzelen om de weg te vinden. Het nadeel van dit systeem is wel dat in de winter de straten buiten vrijwel uitgestorven zijn wat betreft voetgangers.
Op deze manier lopen we vanaf de Calgary Tower dwars door downtown naar een eiland in de Bow rivier, Prince’s eiland. Een door de aanleg van een extra verbindingskanaal tbv de houtindustrie ontstaan eiland. Op dit eiland huizen kolonies bevers (waarvan we wel de dammen en de afgeknaagde bomen zien, maar de bevers zelf niet), grote groepen grote zwarte eekhoorns, raccoons, hazen en zelfs prairiewolven. Na een paar uurtjes hebben we het wel gezien in de stad en rijden terug naar de camping. Morgen (zaterdag) heet vroeg moet de camper ingeleverd worden. We hopen dat we onze zware rugzakken al op het vliegveld kunnen droppen en dat we dan nog even tijd hebben om downtown te gaan. We willen (als het weer goed is) nog wel even de Calgary Tower in om te genieten van het uitzicht en als het lukt wat tijd betreft, ook nog naar het beroemde Glenbow museum. En dan zaterdagmiddag om 18:00 uur lokale tijd naar huis.

Bannf dag 3

Donderdag 4 oktober 2007

We hebben de kachel vannacht maar laten lopen. Dan maar 1x per kwartier wakker worden van het geraas van dat ding als hij aanslaat. Beter dan verkleumd tot op het bot wakker worden….
We slapen dus niet erg best en hebben een flink ochtendhumeur.. Maar na een ontbijtje gaat het alweer stukken beter. Het weer ziet er niet heel slecht uit. Wel komt de sneeuwgrens steeds lager te liggen en is het nu – 1.5 Graden Celcius….
We doen een hike van 4.6 km naar de Stoney Squaw Lookout vanwaar je een mooi panorama hebt over het Banff-gebied met de Vermillion Lakes. Het is een vrij saaie klim omhoog door het bos, waarbij je niet om je heen kunt kijken omdat je dan meteen struikelt over spekgladde boomwortels. We moeten door de sneeuw naar boven en het is ijskoud.
Daarna doen we een hike(je) van 3 km die begint bij Lake Minnewanka en eindigt bij een brug over het kleine Stewart Fjord. Mooi blauwgroen water, dat kraakhelder is. Het schijnt dat zich in het meer nog een verzonken dorp bevindt uit 1940. Toen de stuwdam hier werd aangelegd is het onder water gelopen. Een prima duikspot! Helaas te koud nu….
We hebben geen zin meer om nog naar de hotsprings te gaan, alhoewel dat nu heerlijk warm lijkt.. We halen wat booze en lekkere dingen bij de supermarkt en gaan naar de bieb om te internetten. Prachtige boeken hebben ze hier trouwens, het geeft weer nieuwe reiskriebels ook.

Bannf dag 2

Woensdag 3 oktober 2007

En ja hoor, het was alweer een superkoude nacht. Temperaturen tegen het vriespunt. De hele avond heeft het ongelofelijk gesneeuwd. De kou trekt op tot in onze botten en we kunnen bijna niet meer uit de gebruikelijke foetushouding (een instinctieve houding die je aanneemt in je slaap om warm te blijven) komen als we wakker worden. We hebben bedacht dat we komende nacht de kachel gewoon aan laten staan in de camper, ook al maakt ie een heleboel lawaai als hij aanslaat, je schrikt er dan wakker van. Vanochtend schijnt de zon zowaar. De camping ligt echt ingesloten aan vier kanten door hoge bergen, en deze waren vanochtend mooi wit. Net of we op wintersport zijn. Het belooft een erg mooie dag te gaan worden, ook al geloven we daar niet meer in, zeker niet nadat we het weerbericht gebeld hebben, het voorspelt 60% kans op neerslag... Maar we gaan we dus maar snel op stap om nog van het mooie weer te genieten zolang het duurt. We rijden eerst vanaf de camping de Tunnel Mountain drive richting Banff en parkeren de RV op de Surprise parkeerplaats waar je een geweldig uitzicht hebt op het Banff Springs hotel. Het is weer echt eden ‘Shining-hotel’. Bizar om hier midden in de majestueuze bergwereld zo’n kasteelachtig superhotel tegen te komen. Vanaf het parkeerterreintje begint de Bow River Hoodoo hike, een trail van ruim 3 km naar een aantal hoodoos. Een geweldige wandeling. Onderweg komen we een groep elks tegen die zich totaal niet storen aan onze aanwezigheid. Het mannetje in de groep houdt wel alles goed in de gaten. Zijn gebrurl is indrukwekkend. Het weer is fantastisch. Lekker zonnetje en zelfs warm af en toe. De hoodoos vallen erg tegen na de hoodoos die we op onze spectaculaire hike in Yoho NP hebben gezien. Maar het feit dat we helemaal alleen door een geweldige natuur hiken maakt veel goed. Daarna rijden we even naar de andere kant van de Bow River en genieten van de indrukwekkende Bow River waterval om dan snel door te gaan naar het Banff Spring hotel. Bij binnenkomst in het hotel worden we verwelkomd door een neger in Schotse kilt (het hotel is in Schotse stijl gebouwd, vandaar, blijkbaar…). Hij blijkt uit Jamaica te komen en we hebben een gezellig praatje met hem. In het hotel mag je als toerist de 3 eerste verdiepingen bekijken. Het is echt bizar, enorme zalen waar helemaal niemand is. Het is een emorm doolhof en er is helemaal niemand. Heel af en toe kom je een stel oude dametjes tegen die chique thee zitten te drinken in een erkertje, verder is er niemand te bekennen. De gemiddelde prijs voor een kamer is $ 900,- per nacht voor een suite. We zien veel ‘door internet-hypes rijk geworden mannetjes’ rondlopen die er blijkbaar op kicken het personeel enorm te commanderen en soms zelfs af te blaffen. Ze rijden in onbetaalbare auto’s (soms met chauffeur) rond. Waarom hebben wij nou nooit eens een slim idee dat een gat in de markt blijkt te zijn? L
Het hotel is in de vorige eeuw al gebouwd door Van Horn, vice president van de Canadian Pacific Railways. Er hangen veel oude foto’s uit die tijd. Ze hielden ook Indianen-bijeenkomsten, een soort feestdagen waarbij alle indianen uit de omgeving werden uitgenodigd. Nog helemaal niet zolang geleden en die foto’s lijken toch al zo oud…
Na het hotel bezoek rijden we met de camper naar Bankhead, een klein stukje buiten Banff. Dit is de plaats waar van 1904 to 1922 een grote kolenmijn was (ten behoeve van de stoomtreinen) en waar nu nog een aantal indrukwekkende resten van overgebleven zijn. Door economische omstandigheden is het stadje in 1922 verlaten. Indertijd was Bankhead groter dan Banff. Nu is het een spookstadje. Echt bizar om doorheen te dwalen. Allerlei resten van oud mijn-materieel ligt er nog alsook grote bergen mijnafval. Het schijnt dat de laatst overgeblevene 100 geesten heeft moeten verdrijven hier… Niemand wilde er ook begraven worden. Van de enige persoon bij wie ze het geprobeerd hebben (het enige slachtoffer van een moordaanslag in het stadje, een Chinese immigrant zonder vrienden of familie), zijn de resten na wederopgraving toch terug naar zijn vaderland gebracht. Terug op de camping hagelt het van jewelste. Ons dagelijks wijntje gaat er goed in. Aangezien het weer weer opklaart besluiten we nog even naar Banff te lopen dwars door het bos. We verbazen ons even in een originele Indianenwinkel waar een compleet fort aan vast gebouwd is (helaas zien we veel opgezette beren, cougars en andere mooie dieren daar…) en duiken dan een pub in waar we ons even lekker laven ons rode wijnen Molsen bier (real Canadian). Het zelf koken bevalt eigenlijk prima. We maken vrij eenvoudige gerechten (kant-en-klare sauzen) maar ze zijn wel gezond omdat we overal verse groentes toevoegen. In ieder geval gezonder dan wat je hier krijgt als je uit eten gaat…

Banff

Dinsdag 2 oktober 2007

Het is weer ontiegelijk koud geweest vannacht en onze gewrichten en spieren voelen pijnlijk aan. Het lijkt wel of de winter al is begonnen hier… We hebben echter een prachtig uitzicht vanaf onze campplaats op hoge, witbesneeuwde bergtoppen. Het weer ziet er redelijk uit, zonnig!
We doen onze eerste hike, de Fenland Loop, vlakbij de Vermilion Lakes, waarvan we schitterende foto’s hebben gezien. Helaas is het weer niet al te best meer en is de asfalt weg die langs de meren loopt niet echt bijzonder. Maar dat heeft natuurlijk alles te maken met het sombere weer. De bergen zijn geheel aan het zicht onttrokken en we zien verder ook geen wildlife.
We rijden door naar Cave & Basin National Historic Site, waar zich zwavelbronnen bevinden. Het stinkt er enorm naar rotte eieren. We lopen via een asfaltweg (3 km, saai..) naar de Sundance Canyon. Hier doen we een mooie hike, langs de waterval omhoog. Omdat het voortdurend regent jengelt het liedje ‘Raindrops keep falling on my head’ (uit Butch Cassidy and the Sundance Kid) voortdurend door ons hoofd….
Maar het is een mooie hike en we zien zelfs wat wildlife; een verbaasde Korhoender (tenminste, we denken dat het dat was, moeten we nog even opzoeken). Hij blijft gewoon zitten en pas na een tijdje wandelt hij op zijn gemak weg.
Bij terugkomst op de parkeerplaats staat er ineens een grote Elk (een vrouwtje) midden op de weg. We kunnen er maar net door, want ze doet geen stap opzij. Ze maakt geluiden naar haar kuddegenoten en we kunnen er mooie filmbeelden van maken. Elks schijnen een groot probleem te vormen, vooral hier in Banff. Ze zijn erg agressief en vallen zonder aarzelen aan als ze denken hun jongen te moeten verdedigen. We zitten nu in de library, waar we kunnen internetten. Tot onze grote ontsteltenis verkopen ze hier volop Zeehonden fur, de winkels liggen er vol mee…. Dat is dan toch wel de duistere kant van de Canadezen, die enorme zeehondenslachting die ze ieder jaar weer denken te moeten volbrengen L
Vanavond koken we weer zelf, de enige manier om niet al teveel drank binnen te krijgen. Die goedkope Marguerita’s zijn te verleidelijk…

Van Kootenay NP naar Banff

Maandag 1 oktober 2007

We staan redelijk op tijd op, ontbijten stevig (we hebben constant gigantische honger, zal wel komen door al het blikvoer dat we hier eten…). We vertrekken en laten met weemoed in het hart deze mooie camping achter. Een camping waar je s’ochtends hertjes tegenkomt op weg naar het toilet! Het ligt eigenlijk in een groot dal, volledig windstil en met uitzicht (naar boven) op hoodoos. Tijdens het tanken zien we ineens een Big Horn(y) Sheep rondlopen. Totaal niet bang, hij loopt gewoon tussen de auto’s door. Rare beesten….
We rijden naar de Paint Pots, een voor Indianen heilige plaats (in het verleden). De kleurstoffen in de poelen zijn gebruikt om hun lichamen te beschilderen.
Het zijn koude, ijzerrijke bronnen die opborrelen tot kleine poelen. Begin 20e eeuw was de start van het commercieel ontginnen van de aarde om er kleurstoffen aan te onttrekken. Er staat nog wat oud mijngereedschap, verspreid over het terrein.
We rijden door. Marble Canyon is helaas gesloten vanwege een bosbrand in 2003 waardoor alle paden vernietigd zijn. We zien ineens een grijze wolf lopen. Hij kijkt ons strak aan. We stoppen de RV maar kunnen hem helaas niet fotograferen of filmen. We komen uit bij Johnstone Canyon. Een hike van 2.7 km (enkele reis) gaat dwars door de spectaculaire kloof waarbij je constant honderden meters diep naar beneden kunt kijken. Je kunt de watervallen volgen tot helemaal bovenin waar je bij een soort ‘weeping wall’ uitkomt. Een gepolijste muur waar vele stroompjes water naar beneden komen. Af en toe schijnt de zon en dan ineens zitten we weer in een sneeuwbui. Je moet hier op allerlei weertypes berekend zijn….
We rijden door tot aan Banff , waar je in de zomer (juli en augustus) moet zorgen dat je voor 14 uur binnen bent, anders heb je geen plaats meer.. . We krijgen een plekje op een soort parkeerplaats. Wel met uitzicht op prachtige bergtoppen. Het is bere(n)koud hier dus we moeten opwarmen. Gelukkig hebben we een fles whisky gekocht waar dat erg goed mee lukt!
We vinden een smal bospaadje naar beneden, naar het dorp. In een voortuin zien we ineens een groot hert aan de heg eten. Totaal niet bang, volgens de buurvrouw zit hij hier dagelijks. Raar…
We eten bij Earls. Echt een aanrader. De Marguerita’s zijn maar 4 Australische dollars op maandagavond (boffen wij even..). We eten iets Indiaas (Kip Corma?), erg lekker en leuke, humoristische bediening. We drinken een grote bak koffie bij Starbucks. Het bospad terug is pikkedonker. Gelukkig hebben we 2 zaklampjes bij ons..

Radium Hot Springs

Zondag 30 september 2007

We slapen flink uit, we zijn erg moe. Waarschijnlijk is het toch ‘heavy traveling’ geweest afelopen weken. Het is weer mooi weer, net als gisteren. Wel koud…
We zien wat hertjes (moeder met 2 jongen) op de camping rondscharrelen. Het is echt een paradijs hier! We doen wat boodschappen in het dorpje, dat verder niets voorstelt. Maar de supermarkt is open op zondag, daar kan Nederland een voorbeeld aan nemen!
We doen een mooie hike vanaf de camping door het bos omhoog en langs de Sinclair Falls (niet van Bonny..) naar de Radium Hot Springs. Onderweg zien we een ‘big horn sheep’ mannetje lopen. Hij rent met gemak verticale hellingen op, ongelofelijk…
De hotsprings zijn heerlijk. Het radio-actieve water van 40 graden Celcius heeft een verkwikkende uitwerking. Gelukkig is de mate van radio-activiteit net zo laag als wat de lichtgevende wijzers van je horloge uitstralen. Het is een soort buitenzwembad, waar je lekker wat kan rondzwemmen. Er zijn ook koude baden maar dat zien we nu even niet zitten vanwege de koude buitentemperatuur.
De Zinfandel Rose (de enige druivensoort die ze hier kennen..) gaat er weer lekker in.

Yoho National Park

Zaterdag 29 september 2007

Vanmorgen worden we wakker op een volledig besneeuwde camping in Lake Louise. Alles is wit en het lijkt wel of we op wintersportvakantie zijn ipv een zomervakantie. Het heeft wel wat om in een witte wereld te ontwaken. Vandaag rijden we naar het Yoho NP en vandaar uit verder naar Radium Hot Spings, aan de ingang van het Kootenay NP.
De eerste stop in Yoho is bij het Spiral Tunnel Viewpoint en de Kicking Horse Historic Site. De spiral tunnels zijn een subliem kunstwerk in spoorweg engineering. Het zijn een aantal spiraalvormige spoorwegtunnels die in 1909 gebouwd zijn om de helling van 4,5% (de steilste spoorweg in Noord Amerika) in het bestaande spoor te verlagen naar een veel veiliger 2,2%. Door de steilte van het oorspronkelijke traject sloegen hier veel locomotieven op hol, met desastreuze gevolgen. Vanaf het viewpoint heb je een mooi uitzicht op de onderste spiraal. Je kunt zowel de kop als de staart van de trein tegelijkertijd in verschillende richtingen zien gaan. Dit traject is een waar walhalla voor treintjes liefhebbers (en dat zijn de meeste mannen van boven de 40…). Daarna door naar de Natural Bridge, een plaats om je te verbazen wat de kracht van water in de loop der tijd kan doen. Het is een natuurlijke rots brug over de Kicking Horse rivier. Nog iets verder Yoho NP in komen we bij het Emerald Lake, dat als een juweeltje in de Canadese Rockies ligt. We lopen de eenvoudige trail romdom het kraakhelder blauw/groene meer en genieten van de geweldige witbesneeuwde toppen die in het water weerspiegelen.
We rijden nog een stukje verder omdat we naar de zgn. hoodoos willen gaan kijken. Dit is een natuurfenomeen dat een beetje aan Capadocie in Turkije doet denken. Door erosie onstane pilaren van zacht gesteente waar bovenop ene harde steen als een soort hoedje ligt. Het wordt echter een heel spannende tocht. De afslag van de hoofdweg naar de camping waar de trail naar de hoodoos begint is afgesloten. Er is een grote bosbrand geweest en we weten in eerste instantie niet wat we moeten doen. Er staat iets in het Frans geschreven dat we niet helemaal kunnen ontcijferen. Iets over boetes van $ 2000,-. Na enig aarzelen laten we toch de camper achter vlak bij de snelweg en lopen de afgesloten weg in. Via een volkomen verlaten en desolate reusachtig grote camping vinden we het begin van de trail naar de hoodoos. Een extreem steil paadje van 1,6 km door het verbrande bos komt uiteindelijk uit bij de hoodoos. Onderweg hebben we wel een beetje een onbestemd gevoel. We hiken moederziel alleen, ver van de bewoonde wereld in een gebied waar regelmatig het geluid van vallende boomstammen (verteerd door het vuur) te horen is. Ook moeten we over glibberige, stijle weggetjes afdalen langs diepe afgronden. We proberen af te spreken wat we doen als een van ons beiden iets overkomt. We komen er niet uit, daar we ook de mobiel vergeten zijn… Maar waarschijnlijk zouden we toch geen bereik gehad hebben. Maar als we uiteindelijk na veel klimwerk bij de hoodoos komen zijn we blij dat we toch aan deze hike begonnen zijn. Gelukkig staat de camper er nog als we na een paar uur terugkeren. Ook de portemonnaie met daarin al onze creditcards (stomstom..) zit er nog in.
Daarna rijden we via de spectaculaire Kicking Horse pas Yoho NP uit en gaan naar het zuiden, naar Radium Hot Springs. Deze weg ligt net buiten de Nationale Parken en voert door het grootste aaneengesloten wetland gebied van Noord Amerika. Radium ligt net buiten de ingang van het Kootenay NP en is bekend om zijn Radium hot springs (licht radio actieve bronnen van bijna 40 graden celcius). We vinden een plekje op een geweldig gelegen camping meteen aan een snel stromend riviertje. Waarschijnlijk blijven we hier 2 dagen. Lekker relaxen en dan trekken we door via Kootenay NP richting Banff.

Lake Louise

Vrijdag 28 september

Vanochtend regent het en we blijven wat uitslapen, ook om opkomende griepjes de kop in te drukken. Huub loopt naar de rivier en ziet verse berensporen. Ze zitten hier dus wel, waarom zien wij ze dan niet? Bij de ingang van de camping staat een waarschuwingsbord om toch vooral geen etensresten achter te laten. Tussen 2 bomen hangt een door een beer verwoeste koelbox als afschrikmiddel. De tanden staan erin en hij is totaal uiteen gereten. Exciting….
Het liedje van Randy Newman; ‘Louisiana’ blijft maar door ons hoofd spelen zodra we de naam Lake Louise ergens zien opdoemen. Het blijft regenen en we besluiten toch de hike van Lake Louise naar Lake Agnes te gaan doen. Busladingen Japanners worden hier losgelaten en poseren bij iedere lokatie als bewijs dat ze er geweest zijn.Deze hike begint bij het Fairmont Lake Louise Hotel, pal aan het meer. We trekken de stoute schoenen aan en gaan het hotel binnen. Het doet ons denken aan het hotel uit ‘The Shining’, zo enorm groot met eindeloze lege gangen en een weelderige luxe overal. De mistflarden aan de buitenkant doen de rest. We beginnen een levendige fantasie te ontwikkelen en zien de bijl van Jack Nicholson al door een van de kamerdeuren komen…..
Het hotel is een kopie van een Schots kasteel en een overnachting kost rond de $ 800,- per nacht. Je hebt dan wel een prachtig uitzicht en je kan je baden in weelde…
We lopen het pad naar boven en de regen verandert in sneeuw. Na 4 km klimmen (het zweet breekt ons uit door de regenkleding waarin we ons hebben moeten hullen) bereiken we doorweekt een theehuis aan Lake Agnes. Het is eigenlijk een uit boomstammen gebouwde berghut. Erg gezellig. Je kan er alleen thee krijgen (logisch, het is een theehuis..). We nemen bij de Maple thee een stuk overheerlijke appeltaart en voelen ons op wintersportvakantie. We dalen weer af en het enige wildlife dat we aantreffen zijn een paar eekhoorns. We kunnen ons echt niet voorstellen dat zich hier tussen al die mensenmassa’s (in de zomer moet het hier een crime zijn. Lake Louise is na de Niagara watervallen de drukst bezochte toeristische attraktie) nog wild zou kunnen bevinden. In ieder geval zeker geen beren! We kopen wat flessen wijn en een fles Canadese whisky (allemaal keurig in de bruine zak verpakt, mensen zouden het eens kunnen zien…) in de liquor shop en rijden terug naar de camping waar we ons wat warmte indrinken.