Puerto Natales

Vanmorgen om 8 uur 30 zijn we met een bus vertrokken naar Puerto Natales waar we na 5,5 uur rijden eindelijk arriveerden. We zitten dus nu weer een stukje naar het zuiden toe, erg dicht tegen Vuurland aan. En het is hier verrot koud...
We hebben een erg leuk hotelletje gevonden, het voelt bijna alsof je in je eigen huis bent! De eigenaar slooft Alejandro slooft zich enorm uit om het ons naar de zin te maken. Hij zette meteen een grote pot thee voor ons. Helaas komen we weinig aan Spaans spreken/oefenen toe want hij spreekt perfect Engels. Wel erg handig omdat hij overal vriendjes heeft zitten, eentje in de wasseretje, eentje met een reisbureautje, een met een autoverhuurbedrijf en ga zo maar door. Het doet ons een beetje aan Turkije denken waar ook iedereen alles met vriendjes regelt ;-)
Misschien worden we wel genaaid maar we hebben niet het gevoel. Via een vriend van hem hebben we binnen een half uur alweer een tourtje geboekt naar het nationale park Torres del Paine. Dat schijnt een must te zijn als je hier bent. Het is eigenlijk het trekkinggebied van Zuid Amerika. Helaas hebben we niet de tijd om de 5-daagse trekking (de ´W´ noemen ze hem hier, naar de vorm van de trek) te doen. Dan zou je ook weer alle overnachtingen in het park moeten regelen. Wel handig als je een tent bij je hebt trouwens, maar erg koud lijkt ons...
Je komt alleen maar trekkers tegen hier, overal zitten ook verhuurbedrijven voor allerlei klim en hike-materiaal.
We hebben wat adresjes van vriendjes met heerlijke visrestaurants van Alejandro gekregen, die gaan we straks maar eens even uitproberen. Toch best zwaar, dat heftige reizen dat we voortdurend doen..
Het Chileens geld is heel even wennen, we lopen nu ineens met honderdduizenden peso´s op zak. Je voelt je even heel rijk maar het is ook zo weer verdwenen...
Chili schijnt nog duurder te zijn dan Argentinie. Het is nog steeds even wennen na onze start in Buenos Aires waar alles zo spotgoedkoop was. Maar goed, als je wat moois wilt zien in de wereld moet je er wat voor over hebben.
We zijn er trouwens net achtergekomen dat die roofvogels die ons aanvielen in het vogelreservaat in El Calafate valken waren. Alejandro is een vogelaar (hij zat ook in de vis trouwens..) en heeft overal posters hangen met alle species.
Nou, we gaan lekker even aan ons halfje (of heeltje, dat krijg je met die kou..) wijn, zijn we aan toe nu! Veel groetjes en tot de volgende keer!