Vanmorgen om 8 uur 30 zijn we met een bus vertrokken naar Puerto Natales waar we na 5,5 uur rijden eindelijk arriveerden. We zitten dus nu weer een stukje naar het zuiden toe, erg dicht tegen Vuurland aan. En het is hier verrot koud...
We hebben een erg leuk hotelletje gevonden, het voelt bijna alsof je in je eigen huis bent! De eigenaar slooft Alejandro slooft zich enorm uit om het ons naar de zin te maken. Hij zette meteen een grote pot thee voor ons. Helaas komen we weinig aan Spaans spreken/oefenen toe want hij spreekt perfect Engels. Wel erg handig omdat hij overal vriendjes heeft zitten, eentje in de wasseretje, eentje met een reisbureautje, een met een autoverhuurbedrijf en ga zo maar door. Het doet ons een beetje aan Turkije denken waar ook iedereen alles met vriendjes regelt ;-)
Misschien worden we wel genaaid maar we hebben niet het gevoel. Via een vriend van hem hebben we binnen een half uur alweer een tourtje geboekt naar het nationale park Torres del Paine. Dat schijnt een must te zijn als je hier bent. Het is eigenlijk het trekkinggebied van Zuid Amerika. Helaas hebben we niet de tijd om de 5-daagse trekking (de ´W´ noemen ze hem hier, naar de vorm van de trek) te doen. Dan zou je ook weer alle overnachtingen in het park moeten regelen. Wel handig als je een tent bij je hebt trouwens, maar erg koud lijkt ons...
Je komt alleen maar trekkers tegen hier, overal zitten ook verhuurbedrijven voor allerlei klim en hike-materiaal.
We hebben wat adresjes van vriendjes met heerlijke visrestaurants van Alejandro gekregen, die gaan we straks maar eens even uitproberen. Toch best zwaar, dat heftige reizen dat we voortdurend doen..
Het Chileens geld is heel even wennen, we lopen nu ineens met honderdduizenden peso´s op zak. Je voelt je even heel rijk maar het is ook zo weer verdwenen...
Chili schijnt nog duurder te zijn dan Argentinie. Het is nog steeds even wennen na onze start in Buenos Aires waar alles zo spotgoedkoop was. Maar goed, als je wat moois wilt zien in de wereld moet je er wat voor over hebben.
We zijn er trouwens net achtergekomen dat die roofvogels die ons aanvielen in het vogelreservaat in El Calafate valken waren. Alejandro is een vogelaar (hij zat ook in de vis trouwens..) en heeft overal posters hangen met alle species.
Nou, we gaan lekker even aan ons halfje (of heeltje, dat krijg je met die kou..) wijn, zijn we aan toe nu! Veel groetjes en tot de volgende keer!
dinsdag 29 november 2005
Perito Moreno Gletsjer
He thuisblijvers
Vandaag is het maandag. Het is gisteren uiteindelijk nog gelukt om bij een wisselkantoortje wat dollars te wisselen tegen pesos. Iedereen hier in El Calefate had problemen met geld. Klote dat alle pinautomaten zonder pesos zaten. Nu blijkt wel hoe afhankelijk je kan zijn van geldautomaten.
Vandaag zijn we met een bus opgehaald bij het hostel om naar een van de mooiste gletsjers ter wereld te gaan, de Perito Moreno. Na, dat hebben we geweten. De oh´s en de ah´s waren niet van de lucht. De gletsjer is aan de voet ruim 3km breed en eindigt in het Lago Argentino, dat een niet te beschrijven blauwe kleur heeft. De hoogte van de ijswand boven het water is ruim 80 meter, en de totale hoogte aan de voet bedraagt ruim 300 meter. De lengte van de ijsmassa is ruim 80 km. Het hele gebied bevat trouwens ruim 300 gletsjers!! In het Lago Argentino drijven overal ijsbergen, want de Perito Moremo laat voortdurend onder bijzonder luid geknal en gekraak enorme blokken ijs naar beneden vallen. Het is bij de gletsjer een kontant geknal en gekraak. Je weet gewoon niet wat je overkomt. Sommige ijsmassa´s zijn zo enorm dat er tsunami achige vloedgolven optreden en het geluid is dan tot op 80 km in El Calefate te horen. GEWELDIG!!!!!!
We zijn eerst met ene bootje over het Lago Argentino gevaren, naar een hut waar we onze spulletjes konden achterlaten en waar we voorzien werden van stijgijzers. Toen hebben we een erg indrukwekkende trekking gemaakt over de gletsjer. Tusen enorme crevaches (spleten in het ijs), langs enorm diepe gaten gevuld met kraakhelder water en stromende beekjes en watervallen onder het ijs. Enorm indrukwekkend. We waren gelukkig maar met een vrij kleine groep van een man of tien, maar we hadden wel twee zeer ervaren berggidsen die ons begeleidden. Het weer was geweldig! Regelmatig een zonnetje, dat er voor zorgde dat er de meest fantastische blauwe kleuren in het ijs te voorschijn kwamen. Erg moeilijk om te filmen en te fotograferen, maar we hebben het in ieder geval geprobeerd. Binnenkort zullen we wel even proberen om wat foto´s op de blog te zetten. Op het eind van de trekking hebben we whisky gedronken op de gletsjer met uiteraard vers ijs zo opgeschept van de gletsjer (een lekkere bonbons gegeten, een specialiteit in Argentinie).
Daarna weer met het bootje het Lago overgestoken, maar nu varende vlak langs de voet van de gletsjer. Daarna de bus in en naar het beroemde uitzichtspunt gebracht, waar je op uitzichtspunten vlak bij het punt waar voortdurend enorme stukken ijs van de gletsjer afbreken een uurtje kon genieten. Hier hebben we van zeer nabij nu kunnen meemaken dat er enorme stukken ijs afbraken en in het Lago donderden. En dit alles onder oorverdovend geraas en geknal. We hebben het allemaal kunnen filmen en fotograferen. Jee, wat een ongelofelijk natuurwonder is dit. Een aanrader van de eerste orde. Dit is echt een MUST voor iedereen die Argentinie bezoekt. Onderweg hebben we trouwens ook nog een heuse condor gezien (el condor pasa). Helaas geen camera op dat moment bij de hand.
Al met al was dit weer een fantastisch hoogtepunt van onze reis, en dat terwijl we pas ruim een week aan het reizen zijn.
Zojuist onze bustickets gekocht omdat we morgen uit Argentinie vertrekken naar Chile, waar we in Puerto Natales nog een paar daagjes zullen blijven, voordat we donderdagavond de boot opgaan naar het noorden van Chili. (dit is een 4 daagse boottrip).
Vanuit Puerto Natales zullen we nog een ander hoogtepunt van onze reis gaan doen, en wel een bezoek aan het NP Torres del Paine. Maar hierover morgen meer.
Vandaag is het maandag. Het is gisteren uiteindelijk nog gelukt om bij een wisselkantoortje wat dollars te wisselen tegen pesos. Iedereen hier in El Calefate had problemen met geld. Klote dat alle pinautomaten zonder pesos zaten. Nu blijkt wel hoe afhankelijk je kan zijn van geldautomaten.
Vandaag zijn we met een bus opgehaald bij het hostel om naar een van de mooiste gletsjers ter wereld te gaan, de Perito Moreno. Na, dat hebben we geweten. De oh´s en de ah´s waren niet van de lucht. De gletsjer is aan de voet ruim 3km breed en eindigt in het Lago Argentino, dat een niet te beschrijven blauwe kleur heeft. De hoogte van de ijswand boven het water is ruim 80 meter, en de totale hoogte aan de voet bedraagt ruim 300 meter. De lengte van de ijsmassa is ruim 80 km. Het hele gebied bevat trouwens ruim 300 gletsjers!! In het Lago Argentino drijven overal ijsbergen, want de Perito Moremo laat voortdurend onder bijzonder luid geknal en gekraak enorme blokken ijs naar beneden vallen. Het is bij de gletsjer een kontant geknal en gekraak. Je weet gewoon niet wat je overkomt. Sommige ijsmassa´s zijn zo enorm dat er tsunami achige vloedgolven optreden en het geluid is dan tot op 80 km in El Calefate te horen. GEWELDIG!!!!!!
We zijn eerst met ene bootje over het Lago Argentino gevaren, naar een hut waar we onze spulletjes konden achterlaten en waar we voorzien werden van stijgijzers. Toen hebben we een erg indrukwekkende trekking gemaakt over de gletsjer. Tusen enorme crevaches (spleten in het ijs), langs enorm diepe gaten gevuld met kraakhelder water en stromende beekjes en watervallen onder het ijs. Enorm indrukwekkend. We waren gelukkig maar met een vrij kleine groep van een man of tien, maar we hadden wel twee zeer ervaren berggidsen die ons begeleidden. Het weer was geweldig! Regelmatig een zonnetje, dat er voor zorgde dat er de meest fantastische blauwe kleuren in het ijs te voorschijn kwamen. Erg moeilijk om te filmen en te fotograferen, maar we hebben het in ieder geval geprobeerd. Binnenkort zullen we wel even proberen om wat foto´s op de blog te zetten. Op het eind van de trekking hebben we whisky gedronken op de gletsjer met uiteraard vers ijs zo opgeschept van de gletsjer (een lekkere bonbons gegeten, een specialiteit in Argentinie).
Daarna weer met het bootje het Lago overgestoken, maar nu varende vlak langs de voet van de gletsjer. Daarna de bus in en naar het beroemde uitzichtspunt gebracht, waar je op uitzichtspunten vlak bij het punt waar voortdurend enorme stukken ijs van de gletsjer afbreken een uurtje kon genieten. Hier hebben we van zeer nabij nu kunnen meemaken dat er enorme stukken ijs afbraken en in het Lago donderden. En dit alles onder oorverdovend geraas en geknal. We hebben het allemaal kunnen filmen en fotograferen. Jee, wat een ongelofelijk natuurwonder is dit. Een aanrader van de eerste orde. Dit is echt een MUST voor iedereen die Argentinie bezoekt. Onderweg hebben we trouwens ook nog een heuse condor gezien (el condor pasa). Helaas geen camera op dat moment bij de hand.
Al met al was dit weer een fantastisch hoogtepunt van onze reis, en dat terwijl we pas ruim een week aan het reizen zijn.
Zojuist onze bustickets gekocht omdat we morgen uit Argentinie vertrekken naar Chile, waar we in Puerto Natales nog een paar daagjes zullen blijven, voordat we donderdagavond de boot opgaan naar het noorden van Chili. (dit is een 4 daagse boottrip).
Vanuit Puerto Natales zullen we nog een ander hoogtepunt van onze reis gaan doen, en wel een bezoek aan het NP Torres del Paine. Maar hierover morgen meer.
zondag 27 november 2005
Lange busrit naar El Calefate
We zijn na een zeer zware busritdag (hebben bijna 1000 km afgelegd van Ushuaia naar El Calefate) zitten we hier een dagje uit te rusten. We kwamen pas om 1 uur vannacht aan hier. Hotel hebben we gelukkig al (met veel moeite) vantevoren kunnen reserveren. We hebben geen eigen badkamer maar zijn al blij dat we iets hebben!
We hebben de grens met Chili al gepasseerd maar zitten nu weer in Argentinie. Enorme bureaucratische rompslomp maar het levert wel mooie stempels op in het paspoort.
Het was vannacht wel even zoeken om het hotelletje te vinden: aardedonker, geen straatnaambordjes, maar uiteindelijk is het toch gelukt. We hebben een gat in de dag geslapen.
En nu zijn we ijverig op jacht een werkende geldautomaat te vinden, het lijkt wel of ze communicatieproblemen hebben...
Zojuist hebben we een vogelreservaat bezocht, net buiten het stadje. Roofvogels met nesten gingen meteen in de aanval, het was goed dat we petjes op hadden. Het lijkt wel of dieren hier nog niet zo gewend zijn aan mensen, je kan vrij dichtbij ze komen, zelfs bij hun nesten met eieren en/of jongen!
We horen dat er veel sneeuw ligt in Nederland! Hier schijnt de zon volop maar het is vannacht behoorlijk koud geweest. Helaas vonden we vanochtend pas de extra dekens..
Een paar uurtjes geleden hebben we een excursie geboekt voor morgen. We gaan dan een mini-trekking maken op de Perito Moreno: de enige nog groeiende gletcher in de wereld! We zijn benieuwd hoe dat wordt, het schijnt een van de hoogtepunten hier te zijn.
Nou, morgen of overmorgen meer. Veel sterkte jullie in de sneeuw, of geniet ervan. Misschien krijgen we nog wel een White Christmas!
We hebben de grens met Chili al gepasseerd maar zitten nu weer in Argentinie. Enorme bureaucratische rompslomp maar het levert wel mooie stempels op in het paspoort.
Het was vannacht wel even zoeken om het hotelletje te vinden: aardedonker, geen straatnaambordjes, maar uiteindelijk is het toch gelukt. We hebben een gat in de dag geslapen.
En nu zijn we ijverig op jacht een werkende geldautomaat te vinden, het lijkt wel of ze communicatieproblemen hebben...
Zojuist hebben we een vogelreservaat bezocht, net buiten het stadje. Roofvogels met nesten gingen meteen in de aanval, het was goed dat we petjes op hadden. Het lijkt wel of dieren hier nog niet zo gewend zijn aan mensen, je kan vrij dichtbij ze komen, zelfs bij hun nesten met eieren en/of jongen!
We horen dat er veel sneeuw ligt in Nederland! Hier schijnt de zon volop maar het is vannacht behoorlijk koud geweest. Helaas vonden we vanochtend pas de extra dekens..
Een paar uurtjes geleden hebben we een excursie geboekt voor morgen. We gaan dan een mini-trekking maken op de Perito Moreno: de enige nog groeiende gletcher in de wereld! We zijn benieuwd hoe dat wordt, het schijnt een van de hoogtepunten hier te zijn.
Nou, morgen of overmorgen meer. Veel sterkte jullie in de sneeuw, of geniet ervan. Misschien krijgen we nog wel een White Christmas!
vrijdag 25 november 2005
Vuurland
We zijn alweer 2 dagen in Ushuaia in Vuurland en het zijn 2 geweldige dagen geweest!
Gisteren (donderdag) hebben we het maritiem museum (gevestigd in een voormalige strafkolonie) bezocht. Erg indrukwekkend, het hele cellencomplex was intact gelaten en je kreeg een hele goede indruk van het verschrikkelijke leven van de gevangenen hier. Ze liepen in van die gestreepte boevenpakjes rond en kregen kettingen met ijzeren ballen rond hun enkels (moet erg pijnlijk geweest zijn..). Er was geen verwarming en ze moesten zich rotwerken. De meeste mensen die er zaten waren politieke gevangenen, maar er zaten ook een aantal gevaarlijke moordenaars.
De gevangenis is in 1902 door de regering gebouwd zodat hier wat bewoning kwam in dit gebied. Omdat de familieleden van de gevangenen zich toch in de buurt gingen vestigen. Er hingen verder een aantal aangrijpende indianenfoto´s. Alle oorspronkelijke bewoners zijn zorgvuldig uitgeroeid. Al wordt dat niet toegegeven, je leest overal dat ziektes de oorzaak zijn geweest. Maar het laatste ´exemplaar´ is in 1930 waarschijnlijk gewoon vermoord. Argentinie is dus een blank land!
Na het museum hebben we een boottocht gemaakt over het Beagle kanaal. Het weer werd steeds mooier en eenmaal op het water hadden we een strakblauwe lucht. We voeren langs verschillende eilandjes waarop talrijke vogels en zeeleeuwen lagen te zonnen. We kwamen zo dichtbij dat je ze bijna kon aanraken.
Het Beagle kanaal is 185 km lang en de grens van Argentinie en Chili loopt er midden doorheen. Prachtige entourage met witbesneeuwde bergen er omheen!
We zaten op een oude boot, genaamd ´Baracuda´, erg sfeervol. Je mocht de boot besturen als je wilde.
Daarna heerlijk genoten van een uitgebreid buffet (eat as you like). Het was er zo druk dat nieuwkomers die moesten wachten je letterlijk zaten weg te kijken.
Vannacht heeft het weer de hele nacht geregend en vanmorgen (vrijdag) werden we weer wakker door zonnestralen die binnenvielen. Strakblauwe lucht en dat de gehele dag!
We hebben een mini-busje genomen het Nationale park Tiera del Fuego in. We hebben daar 2 enorme trekkings gedaan; eentje langs enorme beverdammen (Huub heeft zelfs een beaver zien zwemmen!). Bevers schijnen hier ooit uitgezet te zijn met het idee dat ze zich snel zouden voortplanten en hun bont een goede winst zou opleveren. Met de winst viel het tegen, het voortplanten ging daarentegen erg voorspoedig. Hele bossen staan nu in een soort moerasgebied (ontstaan door de dammen) en overleven het niet. Daarna hebben we een lange (en zware..) track gedaan langs de kust. We hebben ons helemaal sufgefotografeerd aan de vogels. Zelfs roofvogels en spechten (met rood kuifje) hebben we van dichtbij kunnen zien en vastleggen. Een klein vogeltje wilde een nest bouwen op Huub´s hoofd, hij hakte er flink op los...
Om een uurtje of zes s´avonds werden we weer opgepikt door een busje en reden we terug naar Ushuaia.
Morgen om half zes s´morgens (vreselijk maar waar..) vertrekt onze bus naar El Calefate. Deze doet er 18 uur over en we arriveren dus om 12 uur s´nachts daar. Met veel pijn en moeite hebben we een hotelletje kunnen reserveren. Het zal wel een enorme toeristische trekpleister zijn, maar het is iets dat je niet mag missen als je naar Patagonie gaat.
Maar goed, dat volgt allemaal nog. Veel groeten en tot de volgende keek!
Gisteren (donderdag) hebben we het maritiem museum (gevestigd in een voormalige strafkolonie) bezocht. Erg indrukwekkend, het hele cellencomplex was intact gelaten en je kreeg een hele goede indruk van het verschrikkelijke leven van de gevangenen hier. Ze liepen in van die gestreepte boevenpakjes rond en kregen kettingen met ijzeren ballen rond hun enkels (moet erg pijnlijk geweest zijn..). Er was geen verwarming en ze moesten zich rotwerken. De meeste mensen die er zaten waren politieke gevangenen, maar er zaten ook een aantal gevaarlijke moordenaars.
De gevangenis is in 1902 door de regering gebouwd zodat hier wat bewoning kwam in dit gebied. Omdat de familieleden van de gevangenen zich toch in de buurt gingen vestigen. Er hingen verder een aantal aangrijpende indianenfoto´s. Alle oorspronkelijke bewoners zijn zorgvuldig uitgeroeid. Al wordt dat niet toegegeven, je leest overal dat ziektes de oorzaak zijn geweest. Maar het laatste ´exemplaar´ is in 1930 waarschijnlijk gewoon vermoord. Argentinie is dus een blank land!
Na het museum hebben we een boottocht gemaakt over het Beagle kanaal. Het weer werd steeds mooier en eenmaal op het water hadden we een strakblauwe lucht. We voeren langs verschillende eilandjes waarop talrijke vogels en zeeleeuwen lagen te zonnen. We kwamen zo dichtbij dat je ze bijna kon aanraken.
Het Beagle kanaal is 185 km lang en de grens van Argentinie en Chili loopt er midden doorheen. Prachtige entourage met witbesneeuwde bergen er omheen!
We zaten op een oude boot, genaamd ´Baracuda´, erg sfeervol. Je mocht de boot besturen als je wilde.
Daarna heerlijk genoten van een uitgebreid buffet (eat as you like). Het was er zo druk dat nieuwkomers die moesten wachten je letterlijk zaten weg te kijken.
Vannacht heeft het weer de hele nacht geregend en vanmorgen (vrijdag) werden we weer wakker door zonnestralen die binnenvielen. Strakblauwe lucht en dat de gehele dag!
We hebben een mini-busje genomen het Nationale park Tiera del Fuego in. We hebben daar 2 enorme trekkings gedaan; eentje langs enorme beverdammen (Huub heeft zelfs een beaver zien zwemmen!). Bevers schijnen hier ooit uitgezet te zijn met het idee dat ze zich snel zouden voortplanten en hun bont een goede winst zou opleveren. Met de winst viel het tegen, het voortplanten ging daarentegen erg voorspoedig. Hele bossen staan nu in een soort moerasgebied (ontstaan door de dammen) en overleven het niet. Daarna hebben we een lange (en zware..) track gedaan langs de kust. We hebben ons helemaal sufgefotografeerd aan de vogels. Zelfs roofvogels en spechten (met rood kuifje) hebben we van dichtbij kunnen zien en vastleggen. Een klein vogeltje wilde een nest bouwen op Huub´s hoofd, hij hakte er flink op los...
Om een uurtje of zes s´avonds werden we weer opgepikt door een busje en reden we terug naar Ushuaia.
Morgen om half zes s´morgens (vreselijk maar waar..) vertrekt onze bus naar El Calefate. Deze doet er 18 uur over en we arriveren dus om 12 uur s´nachts daar. Met veel pijn en moeite hebben we een hotelletje kunnen reserveren. Het zal wel een enorme toeristische trekpleister zijn, maar het is iets dat je niet mag missen als je naar Patagonie gaat.
Maar goed, dat volgt allemaal nog. Veel groeten en tot de volgende keek!
donderdag 24 november 2005
el fin del mundo
Vandaag nog een lekker dagje relaxend doorgebracht in Puerto Madryn. We zijn naar het Ecocentro geweest, waar alles wat met de flora en fauna van Isla de Valdes te maken heeft uitgelegd en tentoongesteld is. We zijn er vanuit ons hotelletje helemaal over het strand naar toe gewandeld, een km of 4. De temperatuur was nog steeds bijzonder aangenaam. Strak blauwe lucht en een graad of 30! Wel uit te houden dus. Daarna nog zeer uitgebreid op een terrasje gezeten van een strandtentje. Lekkere biertjes en een paar halfjes witte wijn en een hapje eten. Toen met de bus van Puerto MAdryn naar het vliegveld in Trelew, waar we zowaar zonder vertraging konden vertrekken naar Ushuaia. Ze hebben in ARgentinie trouwens weer een leuke truc bedacht om toeristen geld uit dde zak te kloppen. Zelfs als je met een binnenlandse vlucht vertrewkt van een vliegveld in ARgentinie dan moet je een exit tax betalen. Dat is de reinste geldklopperij, maar betaal je niet, dan mag je het vliegtuig niet in. Na bijna 2 uur vliegen zijn we dan aangekomen op het einde van de wereld. Dat kun je bijna letterlijk zo nemen, want meer zuidelijker dan Ushuaia waar we nu zitten is er geen bewoning meer. Dit is de allerzuidelijkste stad ter wereld. Het was heel even slikken toen we uit het vliegtuig stapten. Het is hier nu een graad of 5 en regenachtig. Maar dat is normaal hier in de zomer!!! Het uitzicht vanuit het vliegtuig vlak voor de landing was wel overweldigend. Uitzicht over het Beagle kanaal en zicht op de uitlopers van de Andes met besneeuwde hellingen en gletsjers.
Via het toeristen burootje hebben we een hostel uitgezocht. Een klein beetje buiten het centrum maar spiksplinter nieuw. Het is hier net als of je op wintersport in Frankrijk of Zwitserland bent. Zelfde sfeertje, uitzich op besneeuwde bergen, houten poppenhuisjes e.d.
Morgen willen we een boottocht gaan maken op het Beagle kanaal (dat heet trouwens naar de boot van Darwin die hier in 1500 zoveel doorheen voer op weg naar de Galapagos eilanden, waar hijn zijn beroemde evolutie theorie ontwikkeld heeft). Morgen verhalen we hier verder over. Dan kunnen we alles bij daglicht aanschouwen.
Via het toeristen burootje hebben we een hostel uitgezocht. Een klein beetje buiten het centrum maar spiksplinter nieuw. Het is hier net als of je op wintersport in Frankrijk of Zwitserland bent. Zelfde sfeertje, uitzich op besneeuwde bergen, houten poppenhuisjes e.d.
Morgen willen we een boottocht gaan maken op het Beagle kanaal (dat heet trouwens naar de boot van Darwin die hier in 1500 zoveel doorheen voer op weg naar de Galapagos eilanden, waar hijn zijn beroemde evolutie theorie ontwikkeld heeft). Morgen verhalen we hier verder over. Dan kunnen we alles bij daglicht aanschouwen.
woensdag 23 november 2005
Isla de Valdes
Hoi allemaal
vandaag dus de excursie gemaakt naar Isla de Valdes. En ja, we hebben ze gezien. De walvissen dus en wat helemaal uniek was, we hebben zelfs orka´s van vrij dichtbij gezien. Dat laatste is echt heel erg zeldzaam, want zelfs onze gids was helemaal onder de indruk.
Isla Valdes is een schiereiland, ongeveer zo groot als de provincie Utrecht en bestaat landschappelijk alleen maar uit pampa met hier en daar grote zoutvlaktes. We zijn vanochtend vroeg weer bij ons hotelletje opgehaald met een busje en met dezelfde gids die we gisteren ook hadden. Eerst naar een punt op het eiland gereden waar we zeeolifanten en zeeleeuwen hebben gezien. Erg indrukwekkend, vooral omdat het er zoveel waren. Het was midden in het mating seizoen, dus de mannetjes waren zo hitsig als de nacht en er waren voortdurend gevechten tussen de mannetjes onderling. De vrouwtjes vonden dat allemaal wel prima en die trokken zich daar niets van aan. Toen doorgereden naar een punt waar een punt waar we weer tot op een paar meter afstand van een pinguinkolonie konden komen. Het waren weer pinguins van dezelfde soort als waar we gisteren geweest waren, dus de Magelhaens soort. Hier zaten niet zo veel koppeltjes als in Punto Tombo, maar het blijft erg leuk om zo dichtbij deze koddige diertjes te kunnen komen. Deze kolonie zat op een zeer steile helling aan de zee. Het moet voor de meeste pinguins een lijdensweg zijn om iedere dag die steile helling op en af te moeten, met afstanden tot wel een kilometer. Alleesn de allersterkste in de groep hebben hun nesten het dichts bij zee. De zwakkere mogen genoegen nemen met de verder afgelegen plekjes.
Nar de pinguins een paar km verder op een landtong naar een grote kolonie zeeolifanten gaan kijken. Dit is de enige kolonie zeeolifanten die op het vasteland verblijven. Nergens ter wereld komt dit voor. Normaal gesporken zitten zeeolifanten altijd ergens op kleine eilandjes midden in de oceaan. Een uniek schouwspel! Maar nog unieker was het dat we op deze zelfde plaats een 5 tal orka´s aantroffen. Deze kwamen tot op een paar meter van de kust en waren duidelijk op jacht naar de jongen van de zeeleeuwen die hier ook in grote aantallen voorkwamen. Helaas zagen we geen orka aan land komen om een jong te vangen. Dat schijnt echt een onvergetelijke belevenis te zijn. Maar het feit dat we orka´s gezien hebben maakte onze dag helemaal goed!!! Toen verder naar Puerto Pyramides, waar we op een bootje de zee op gegaan zijn om naar walvissen te zoeken. Nou, dat hebben we geweten. We hebben dus nu voor het eerst in ons leven van heel dichtbij walvissen gezien, de zgn. zuidkapers. De vrouwtjes worden tot 15 meter lang en wegen rond de 25 ton. De mannetjes zijn iets kleiner, maar met een metertje op 12 nog steeds de moeite waard. Er was een moeder met jong, die voortdurend vlak bij onze boot boven water kwamen. een walvis zwom onder onze boot door. Zo dichtbij dat je hem kon aanraken. UNIEK!!!! We hebben erg veel foto´s en film kunnen maken waar het allemaal perfekt op staat. Echt een aanrader van de eerste orde was deze excursie. Zoveel wild bij elkaar. Hier kan geen enkele dierentuin in de wereld tegenop.
vandaag dus de excursie gemaakt naar Isla de Valdes. En ja, we hebben ze gezien. De walvissen dus en wat helemaal uniek was, we hebben zelfs orka´s van vrij dichtbij gezien. Dat laatste is echt heel erg zeldzaam, want zelfs onze gids was helemaal onder de indruk.
Isla Valdes is een schiereiland, ongeveer zo groot als de provincie Utrecht en bestaat landschappelijk alleen maar uit pampa met hier en daar grote zoutvlaktes. We zijn vanochtend vroeg weer bij ons hotelletje opgehaald met een busje en met dezelfde gids die we gisteren ook hadden. Eerst naar een punt op het eiland gereden waar we zeeolifanten en zeeleeuwen hebben gezien. Erg indrukwekkend, vooral omdat het er zoveel waren. Het was midden in het mating seizoen, dus de mannetjes waren zo hitsig als de nacht en er waren voortdurend gevechten tussen de mannetjes onderling. De vrouwtjes vonden dat allemaal wel prima en die trokken zich daar niets van aan. Toen doorgereden naar een punt waar een punt waar we weer tot op een paar meter afstand van een pinguinkolonie konden komen. Het waren weer pinguins van dezelfde soort als waar we gisteren geweest waren, dus de Magelhaens soort. Hier zaten niet zo veel koppeltjes als in Punto Tombo, maar het blijft erg leuk om zo dichtbij deze koddige diertjes te kunnen komen. Deze kolonie zat op een zeer steile helling aan de zee. Het moet voor de meeste pinguins een lijdensweg zijn om iedere dag die steile helling op en af te moeten, met afstanden tot wel een kilometer. Alleesn de allersterkste in de groep hebben hun nesten het dichts bij zee. De zwakkere mogen genoegen nemen met de verder afgelegen plekjes.
Nar de pinguins een paar km verder op een landtong naar een grote kolonie zeeolifanten gaan kijken. Dit is de enige kolonie zeeolifanten die op het vasteland verblijven. Nergens ter wereld komt dit voor. Normaal gesporken zitten zeeolifanten altijd ergens op kleine eilandjes midden in de oceaan. Een uniek schouwspel! Maar nog unieker was het dat we op deze zelfde plaats een 5 tal orka´s aantroffen. Deze kwamen tot op een paar meter van de kust en waren duidelijk op jacht naar de jongen van de zeeleeuwen die hier ook in grote aantallen voorkwamen. Helaas zagen we geen orka aan land komen om een jong te vangen. Dat schijnt echt een onvergetelijke belevenis te zijn. Maar het feit dat we orka´s gezien hebben maakte onze dag helemaal goed!!! Toen verder naar Puerto Pyramides, waar we op een bootje de zee op gegaan zijn om naar walvissen te zoeken. Nou, dat hebben we geweten. We hebben dus nu voor het eerst in ons leven van heel dichtbij walvissen gezien, de zgn. zuidkapers. De vrouwtjes worden tot 15 meter lang en wegen rond de 25 ton. De mannetjes zijn iets kleiner, maar met een metertje op 12 nog steeds de moeite waard. Er was een moeder met jong, die voortdurend vlak bij onze boot boven water kwamen. een walvis zwom onder onze boot door. Zo dichtbij dat je hem kon aanraken. UNIEK!!!! We hebben erg veel foto´s en film kunnen maken waar het allemaal perfekt op staat. Echt een aanrader van de eerste orde was deze excursie. Zoveel wild bij elkaar. Hier kan geen enkele dierentuin in de wereld tegenop.
maandag 21 november 2005
Buenos Aires en Puerto Madryn
Hola!
Gisteren (zondag) was onze laatste dag in Buenos Aires. We hadden nog een halve dag, hebben nog even snel onze vlucht gechecked via www.checkmytrip.com en alles leek in orde te zijn, we zouden om 16 uur naar Trelew vliegen. We hebben een ander stuk van het stadscentrum bezocht, namelijk het Centro del Congreso. Dit is een kopie van het Capitool en het dient als regeringsgebouw. Het viel erg op hoeveel vergane glorie je in de stad tegenkomen. Enorme contrasten tussen aan de ene kant prachtige gebouwen en beelden (er staat zelfs een beeld van The Thinker van Rodin!) en aan de andere kant de schrijnende armoede van mensen die letterlijk niets hebben. Overal liggen matrassen waarop zwervers liggen te slapen (complete gezinnen met kinderen!) en zie je hoe ze zich toch weten te redden met allerlei (kinder)handeltjes. Kinderen werpen zich voor auto´s om jongleerkunstjes te doen waarmee ze soms wat geld binnenhalen.
In de stadsvijver wassen ze zich en hun kleren, je weet niet wat je ziet!
Na de broodnodige terrasjes om het verlore vocht weer aan te vullen namen we een taxi naar het vliegveld. Daar bleek al meteen dat we een vertraging van 2 uur hadden. Gelukkig was het buiten het vliegveld een leuk schouwspel. Hele gezinnen hadden zich aan de waterkant (Rio Plata) verschansd om te vissen en of te picnicken. Erg vermakelijk om te zien, hebben weer heel wat foto´s en film geschoten.
We zullen later nog eens proberen of we wat foto´s kunnen uploaden.
Om een uur of 22 kwamen we aan in Trelew waar een taxibusje ons in 3 kwartier tijd naar Puerto Madryn bracht. Daar bleken alle hotels die we op het oog hadden vol te zitten... Na veel gezoek toch iets goeds gevonden bij 2 ex-SS´ers.... Meteen bleek dat ook alles 2x zo duur is als in Buenos Aires.
En toen moesten we als een speer een paar toertjes gaan boeken en bleken alle bureautjes dicht te zitten. Na veel gezoek toch nog een buro gevonden dat nog open was. Vandaag zijn we naar Punto Tombo geweest. Een lange, zware tocht van 110 km waarvan 100 over een onverharde grindweg. In Punto Tombo heeft de grootste pinguinkolonie ter wereld zich gesettled. Het zijn Maggelaen puinguins en er zitten erbij benadering 400.000.
We zitten nu blijkbaar precies in het broedseizoen, overal werden nesten gebouwd en zaten wijfjes op eieren of op net uitgekomen jongen. Ze waren nog zo klein dat ze nog niet eens konden staan. Bij een rots kon je ze de zee in zien gaan waar ze een gedaanteverwisseling ondergingen van koddig, traag beest naar snelle zeevisser. Een eindje verderop zag je hun grootste vijand, de zeeleeuw af en toe de kop opsteken. Erg indrukwekkend om te zien, zeker omdat de beesten zich niets van menselijke aanwezigheid aantrekken, overal kan je tussen de nesten doorlopen.
En nu zitten we onze tijd te verdoen (dat is het nadeel van en excursie) in een Welsh dorp. Alsof daar iets bijzonders aan te zien zou zijn... De dure Welsh tea hebben we maar overgeslagen. Straks gaan we nog naar een museum met dinosaurusbotten (die graven ze hier bij de vleet op) in Trelew.
De vlaktes (pampa´s) die je hier ziet zijn inderdaad niet erg indrukwekkend. Over een afstand van 100 km zie je alleen maar vlaktes zonder een enkele boom.
En morgen naar de walvissen op Isla de Valdes, ze schijnen er nog te zitten hebben we net gehoord, met jong en al!
Morgen weer meer, nu gaan we kijken of die ´Engelsen´ hier van terrasjes gehoord hebben.
Gisteren (zondag) was onze laatste dag in Buenos Aires. We hadden nog een halve dag, hebben nog even snel onze vlucht gechecked via www.checkmytrip.com en alles leek in orde te zijn, we zouden om 16 uur naar Trelew vliegen. We hebben een ander stuk van het stadscentrum bezocht, namelijk het Centro del Congreso. Dit is een kopie van het Capitool en het dient als regeringsgebouw. Het viel erg op hoeveel vergane glorie je in de stad tegenkomen. Enorme contrasten tussen aan de ene kant prachtige gebouwen en beelden (er staat zelfs een beeld van The Thinker van Rodin!) en aan de andere kant de schrijnende armoede van mensen die letterlijk niets hebben. Overal liggen matrassen waarop zwervers liggen te slapen (complete gezinnen met kinderen!) en zie je hoe ze zich toch weten te redden met allerlei (kinder)handeltjes. Kinderen werpen zich voor auto´s om jongleerkunstjes te doen waarmee ze soms wat geld binnenhalen.
In de stadsvijver wassen ze zich en hun kleren, je weet niet wat je ziet!
Na de broodnodige terrasjes om het verlore vocht weer aan te vullen namen we een taxi naar het vliegveld. Daar bleek al meteen dat we een vertraging van 2 uur hadden. Gelukkig was het buiten het vliegveld een leuk schouwspel. Hele gezinnen hadden zich aan de waterkant (Rio Plata) verschansd om te vissen en of te picnicken. Erg vermakelijk om te zien, hebben weer heel wat foto´s en film geschoten.
We zullen later nog eens proberen of we wat foto´s kunnen uploaden.
Om een uur of 22 kwamen we aan in Trelew waar een taxibusje ons in 3 kwartier tijd naar Puerto Madryn bracht. Daar bleken alle hotels die we op het oog hadden vol te zitten... Na veel gezoek toch iets goeds gevonden bij 2 ex-SS´ers.... Meteen bleek dat ook alles 2x zo duur is als in Buenos Aires.
En toen moesten we als een speer een paar toertjes gaan boeken en bleken alle bureautjes dicht te zitten. Na veel gezoek toch nog een buro gevonden dat nog open was. Vandaag zijn we naar Punto Tombo geweest. Een lange, zware tocht van 110 km waarvan 100 over een onverharde grindweg. In Punto Tombo heeft de grootste pinguinkolonie ter wereld zich gesettled. Het zijn Maggelaen puinguins en er zitten erbij benadering 400.000.
We zitten nu blijkbaar precies in het broedseizoen, overal werden nesten gebouwd en zaten wijfjes op eieren of op net uitgekomen jongen. Ze waren nog zo klein dat ze nog niet eens konden staan. Bij een rots kon je ze de zee in zien gaan waar ze een gedaanteverwisseling ondergingen van koddig, traag beest naar snelle zeevisser. Een eindje verderop zag je hun grootste vijand, de zeeleeuw af en toe de kop opsteken. Erg indrukwekkend om te zien, zeker omdat de beesten zich niets van menselijke aanwezigheid aantrekken, overal kan je tussen de nesten doorlopen.
En nu zitten we onze tijd te verdoen (dat is het nadeel van en excursie) in een Welsh dorp. Alsof daar iets bijzonders aan te zien zou zijn... De dure Welsh tea hebben we maar overgeslagen. Straks gaan we nog naar een museum met dinosaurusbotten (die graven ze hier bij de vleet op) in Trelew.
De vlaktes (pampa´s) die je hier ziet zijn inderdaad niet erg indrukwekkend. Over een afstand van 100 km zie je alleen maar vlaktes zonder een enkele boom.
En morgen naar de walvissen op Isla de Valdes, ze schijnen er nog te zitten hebben we net gehoord, met jong en al!
Morgen weer meer, nu gaan we kijken of die ´Engelsen´ hier van terrasjes gehoord hebben.
zaterdag 19 november 2005
Buenos Aires
Na een zeer lange vlucht van zo´n 14 uur zijn we in Buenos Aires aangekomen. Alles ging verder voorspoedig, we hebben een prima hotelletje aan de breedste avenue midden in het centrum. Onze kamikaze taxichauffeur heeft ons er met hoge snelheid naartoe gebracht. We hebben vandaag al zo´n beetje alles gezien hier. Casa Rosada (waar de Perons hun toespraken hielden vanaf de balustrade, de dwaze moeders waren er niet vandaag), de Spaanse architectuur, etc. Daarna zijn we via de docks (waar een prachtig 19e eeuws schip ter bezichtiging aan de kade ligt, een voormalig opleidingsschip) en allerlei gribuswijken naar de wijk La Boca gewandeld. Hier wordt inderdaad de tango nog op straat gedanst. Bijzonder kleurrijk allemaal. Dit is historisch zo ontstaan omdat arbeiders vaak in natura (scheepslak) werden uitbetaald.
Het is erg heet hier, zo´n 30 graden. Een hele omschakeling na het koele Holland! Dus we lopen lekker in korte broek en tshirt. Alles is spotgoedkoop, erg prettig! Een liter bier op een terras is maar 5 pesos ( is minder dan 2 euro ).
We gaan straks lekker even wat eten (kan pas vanaf 9 uur pm..., Spaanse gewoontes hebben ze er hier goed ingeramd!).
Morgenavond vliegen we door naar Trelew om van daaruit Isla de Valdes te bekijken. Op dit eiland zitten talrijke pinguins, zeeolifanten etc. In de baai, die ze de kraamkamer van de walvissen noemen, hopen we eindelijk eens een walvis in levende lijve tegen te komen. We zien wel of het gaat lukken!
Dit was het weer voor vandaag. Overmorgen hopelijk meer! Veel groetjes en liefs!
Het is erg heet hier, zo´n 30 graden. Een hele omschakeling na het koele Holland! Dus we lopen lekker in korte broek en tshirt. Alles is spotgoedkoop, erg prettig! Een liter bier op een terras is maar 5 pesos ( is minder dan 2 euro ).
We gaan straks lekker even wat eten (kan pas vanaf 9 uur pm..., Spaanse gewoontes hebben ze er hier goed ingeramd!).
Morgenavond vliegen we door naar Trelew om van daaruit Isla de Valdes te bekijken. Op dit eiland zitten talrijke pinguins, zeeolifanten etc. In de baai, die ze de kraamkamer van de walvissen noemen, hopen we eindelijk eens een walvis in levende lijve tegen te komen. We zien wel of het gaat lukken!
Dit was het weer voor vandaag. Overmorgen hopelijk meer! Veel groetjes en liefs!
woensdag 16 november 2005
nog een dagje en het is zover
hallo allemaal
Nu gaat het echt bijna gebeuren. Het is nu woensdagavond en Michelle heeft zojuist een enorm gezellige afscheidsborrel gehad op het werk. Ontzettend veel leuke en aardige vrienden en collega's waren aanwezig en onder het genot van veel lekkere drankjes heeft iedereen afscheid kunnen nemen van Michelle en haar collega Thor en Rudy. Het was een borrel die de sferen van de beruchte Intranet Cafe's van afgelopen jaren weer aardig benaderde. De borrel gaat op dit moment nog steeds door.....
Morgenvroeg nog even werken en dan 's middags naar den Haag, waar we overnachten bij Sander en Karlijn, de broer en zijn vriendin van Michelle. Vrijdagmorgen vroeg gaat onze vlucht om 8.35 richting Buenos Aires.
Vanuit Argentinie laten we snel weer iets van ons horen.
huub
Nu gaat het echt bijna gebeuren. Het is nu woensdagavond en Michelle heeft zojuist een enorm gezellige afscheidsborrel gehad op het werk. Ontzettend veel leuke en aardige vrienden en collega's waren aanwezig en onder het genot van veel lekkere drankjes heeft iedereen afscheid kunnen nemen van Michelle en haar collega Thor en Rudy. Het was een borrel die de sferen van de beruchte Intranet Cafe's van afgelopen jaren weer aardig benaderde. De borrel gaat op dit moment nog steeds door.....
Morgenvroeg nog even werken en dan 's middags naar den Haag, waar we overnachten bij Sander en Karlijn, de broer en zijn vriendin van Michelle. Vrijdagmorgen vroeg gaat onze vlucht om 8.35 richting Buenos Aires.
Vanuit Argentinie laten we snel weer iets van ons horen.
huub
Abonneren op:
Posts (Atom)
RSS feed