Dhading en terug in KTM

We zijn inmiddels weer terug in Kathmandu na een erg leuk bezoek aan Dhading, waar we vorig jaar hebben meegeholpen aan de bouw van 2 healthcare centra.

Dinsdagmorgen moeten we weer vroeg op voor een birdwatching tour. We hopen neushoornvogels te zien bij een boom waar fruit aan groeit (waar ze van houden) maar er is helaas niets te zien. Bij de rivier wat meer, voornamelijk bijeneters. Na het ontbijt nemen we afscheid van Daphne (zij gaat de Jomsom trekking doen en vertrekt naar Pokhara). Na een tour met een jeep (laatste stuk dirt road, erg slechte weg, stijl omhoog, zo'n 18 km) van zo'n 5 uur komen we aan in het Shreeban resort van Megh. Heerlijk om hier weer te zijn, het is een oase van rust! We bezoeken meteen even ons eerste healthcare centre, wat nu al klaar is, maar helaas nog niet in gebruik. Enorm wilde kinderen (waaronder 'het billenjongetje', die altijd met een gescheurde broek waar zijn billen doorheen staken) renden er rond. Niet in de hand te houden, enorme chaos. Maar erg leuk om ze weer te zien.

In Shreeban ontmoeten we Shiva (de kok) weer. We kijken naar een prachtige zonsondergang (bloedrood) en krijgen een heerlijk diner. Megh haalt onverwachts een kado voor Huub tevoorschijn (voor zijn verjaardag nog) en heeft 2 bands uitgenodigd (die maar 1 liedje en dan ook nog alleen maar het eerste couplet) kennen. Maar erg leuk. Huub geef ze 'glow in the dark' armbandjes, een enorm spectacel. Rene belt op om Huub te feliciteren en ineens staat Bharat voor onze neus! Hij is helemaal in het donker op zijn motor vanuit Kathmandu hier naartoe gereden voor Huub's verjaardag om samen een fles champagne te drinken. Onderweg heeft hij ook nog een lekke band gehad. Huub heeft de tranen in zijn ogen staan, het is ongelofelijk dat hij dit gedaan heeft!

Woensdagmorgen staan we om 6 uur op om de zonsopgang te zien. Prachtig uitzicht op de Manaslu, Anapurna bergketen. Bharat vertrekt meteen daarna omdat klanten alweer op hem te zitten wachten. Eigenlijk had hij dus helemaal geen tijd, maar toch gekomen, onvoorstelbaar..
We maken met Megh een wandeling omhoog langs alle dorpjes en zitten om 10 uur alweer aan onze eerste Raksi... Daarna gaan we met de jeep alle 6 healthcare centra af. Een aantal zijn er al in gebruik (en dan met name het daycare gedeelte). Erg leuk om te zien, ze zijn ook heel herkenbaar aan de blauwe daken. Huub herkent zijn eigen timmerwerk (kozijnen) bij de Atos Origin gebouwen.

Rene komt ook langs rond lunchtijd en heeft een half verlamde man bij zich die voor hem wil werken. Hij heeft na zijn hersenbloeding nog zo'n 6 jaar te leven, hebben ze hem voorspeld, en hij wil die laatste jaren aan iets goeds/nuttigs besteden. Hij moet omhoog gedragen worden door o.a. Harry (Schumi, onze kabouterchauffeur die altijd enorm scheurde vorig jaar). Enorm sterke kabouter, we staan perplex! Zij electrische rolstoel werkt hier uiteraard niet. Verder is Julie Fitzgerald er, van AP Adventures. Ze is Iers, maar haar organisatie is gevestigd in Toronto. Erg interessante dame. We vertrekken rond 14:30 uur en konen in Kathmandu in een enrorme traffic jam terecht. We zijn er dus pas om 19 uur. Bharat en Babu komen langs om samen met ons naar uitrusting en te huren slaapzakken te zoeken. We eten ergens (Thais) en moeten morgen enorm vroeg op voor onze vlucht naar Lukla. En van daaruit zal onze trekking naar het Everest Basecamp beginnen. Henk en Henny gaan met ons mee tot aan het Thyanboche klooster en Huub en ik zijn zo'n 2 weken hiermee zoet. Of er internet connectie is onderweg is nog even de vraag, dus het kan zijn dat het een tijd stil is...