Waterland eco resort

We zijn net weer teruggefietst vanuit Waterland, waar we 3 dagen verbleven hebben, naar Paramaribo. Het waren 3 geweldige dagen! De tocht er naartoe was wel zwaar, zo'n 30 km door de tropische, vochtige hitte. Gelukkig troffen we veel, voornamelijk Chinese, supermarktjes en kroegjes aan onderweg waar we het verloren vocht (liters..) weer konden aanvullen met een Djogo (groot bier) of iets fris. Op de voormalige plantage Waterland, die nu is omgebouwd (ze zijn nog bezig) tot eco-resort, hadden we een eigen houten huisje met veranda. Heerlijk relaxed allemaal, we hebben heel wat uurtjes in de hangmat op de veranda doorgebracht met een biertje of een rum-cola. Onze 'tuin' bevatte kolibri's, parkieten, kleine duifjes en tientallen vogelsoorten waarvan we de naam niet weten. De Grietjebie-vogel (waarvan het nog steeds erg leuk is het geluid dat hij voortbrengt de heeele dag na te doen...) vloog er ook regelmatig rond. En, het mooiste van alles was dat er een luiaard in de boom voor ons huisje zat! Zoiets geloof je toch gewoon niet! Op een gegeven moment zagen we hem beneden tegen een boomstam aan staan (en dat terwijl ze eigenlijk nooit uit een boom komen!). Heel langzaam en totaal niet bang klom hij weer naar boven. Je kon hem zelfs aanraken! Erg indrukwekkend allemaal.
Verder was er een strandje met ligstoelen, direct aan de Suriname rivier. Hier kon je heerljik zwemmen, als je tenminste geen open wonden had, want er zaten piranja's...
Een Surinaamse familie streek er neer net toen wij er al een paar uurtjes aan het verpozen waren. Een man die last had van afasie (dit zegt Kim waarschijnlijk meer dan ons...) en in Almere woont was niet meer bij ons weg te slaan. Het was erg moeilijk communiceren met hem. Later bleek dat hij een hersenbloeding had gehad en een gedeelte van zijn hersenen (het spraakcentrum?) niet meer goed functioneert.
Het ontbijt werd om 8 uur s'morgens bezorgd (heel luxe!) en bestond uit de meest vreemde dingen; broodjes met lever en dan weer met vis met rauwe uitjes. Maar goed, als je honger hebt gaat dat er best in! Ook het avondeten kon je laten bezorgen en daar hebben we dan ook flink gebruik van gemaakt. In dit gebied overheerst voornamelijk de Javaanse keuken en we hebben de heerlijkste dingen gegeten.
We zijn nog een dagje naar Domburg gefietst, zo'n 6 km verderop gelegen. Hier is een leuke Javaanse markt waar je de heerlijkste hapjes, drankjes en allerlei fruit kunt kopen. Je waant je hier echt in Indonesie!
De fietstocht terug was minder zwaar dan de heenweg. Er is zoveel te zien! Overal hangen bijvoorbeeld piepkleine vogelkooitjes met daarin kleine zangvogeltjes (kwa-kwa's) die ze in het wild gevangen hebben m.b.v. een lijmstok. Het houden van deze vogeltjes is de nationale sport, ze doen er zangwedstrijden mee. Op zondahochtens is het altijd een drukte van belang op het Onafhankelijksplein waar iedereen met zijn kooitje komt. Als het regent zal een Surinamer eerst zijn vogeltje beschermen en dan pas zijn vrouw, dit geeft wel aan hoe belangrijk zo'n beestje is! Wij vonden het wel wat zielig, die beestjes in zo'n klein kooitje, maar ja, wat moet je doen...
Verder zijn alle reclame's met de hand geschilderd op de meestal houten gebouwen zelf. Er zijn al hierin gespecialiseerde schilderbedrijven ontstaan hiervoor!
De Surinamers blijven maar vriendelijk en beleefd, hier kunnen wij nog een puntje aan zuigen! Iedereen groet je netjes als je voorbij komt met je fiets.
In Paramaribo zijn we nog even naar de Cultuurtuin gefietst (waar een paar dagen terug een 'sekswerker' is vermoord, geen plek dus om s'avonds rond te hangen..). Hier is ook de dierentuin. Na enig twijfelen (we zagen alweer wegkwijende dieren in veel te kleine kooitjes voor ons..) zijn we er toch maar naar binnen gegaan. En we moeten zeggen dat het meeviel! De KLM sponsort tegenwoordig deze dierentuin en dat is ook wel te zien. Tot onze stomme verbazing merkten we, terwijl we bij apen in een kooi aan het kijken waren, een hele troep Squirl monkeys ('Mr. Nilsson van Pippi Langkous') op in de bomen achter de kooi. We konden heel dichtbij komen en foto's en films van ze maken. Heel erg leuk, veel mooier dan gekooide apen...
We zitten nu weer in ons heerlijke pensionnetje Albergo Albergo en hebben gelukkig een kamer met klamboe. Michelle is namelijk volledig lekgeprikt en maakt geschrokken reakties bij iedereen los met benen die vollegig roodgespikkeld zijn van de bulten. En Huub's bloed is blijkbaar niet lekker genoeg want hem pakken ze niet! Onuitstaanbaar maar waar...
Armand, de uitermate vriendelijke beheerder van ons hotel, was zo enthousiast geworden door onze weblog dat hij er zelf ook maar meteen eentje aangemaakt heeft. Kijk hier maar.
Het is altijd net weer een beetje thuiskomen in het hotelletje in Paramaribo.
Met de moeder van Huub gaat het helaas niet zo goed. We maken ons nogal enige zorgen....
Morgen vertrekken we voor een vierdaagse tocht per klein vliegtuigje naar de binnenlandse jungle in het Kaiser gebied. Suzette en haar zeer humoristische vriend Vincent + een kok en een gids, vliegen met ons mee. We zijn erg benieuwd!
We mogen maar 5 kilo meenemen aan bagage (we gaan ook echt op de weegschaal op het vliegveldje!) en dat is echt weinig....
Tot over 4 daagjes!