Valdivia en onze video camera

Jee, wat hebben we een ongelofelijk mooi weer. Het is overdag strak blauwe lucht en bloedheet. Nu klagen we af en toe weer dat het te warm is. Het is ook nooit goed. Vandaag (zaterdag) een lekker dagje doorgebracht in Valdivia en ons weer urenlang staan te vergapen aan de zeeleeuwen bij de vismarkt. We kunnen onze ogen nog steeds niet geloven als we zien wat daar allemaal gebeurt. Dat de zeeleeuwen zo ongelofelijk dicht bij je zitten kun je je haast niet voorstellen. En vogels zijn zo hondsbrutaal dat ze bijna op de lens van je camera komen zitten.
Het drama met de video camera heeft vandaag zijn vervolg gekregen. Na enig gespit op Internet hebben we besloten toch maar een nieuwe camera te kopenb ter plaatse. Hij is wel iets duurder dan in NL, maar we kunnen een videocamera echt niet missen. Dus vanochtend meteen maar naar een grote elektronicazaakgegaan. Niemand sprak uiteraard een woord Engels, maar in ons beste Spaans is het ons toch gelukt een camera te kopen. Weer een JVC. Tot onze grote schrik bleken we echter al onze reeds eerder opgenomen bandjes in de nieuwe camera niet af te kunnen spelen. Even een behoorlijk baalmoment hadden we dus! Er lijkt geen oplossing voor te zijn. Lang leve JVC en de standaardisatie. MiniDV is dus niet altijd MiniDV! Maar hier komen we wel uit als we terug zijn in NL. Lenen we wel een andere camera waar de eerder opgenomen bandjes wel in af te spelen zijn.

Wat hebben we gedaan vandaag behalve ons vergapen aan de zeeleeuwen? Naar het Parc Municipal Saval geweest. Ligt een klein beetje buiten de stad, maar is een rustig plekje op een groot eiland (Teja), waar we parkieten hebben gezien en veel andere vogels. En een enorme lagune helemaal vol met waterlelies. Erg mooi.
Om 4 uur ´s middags zijn we op een bootje gestapt voor een trip naar een natuurreservaat waar volgens de beschrijvingen meer dan 16.000 zwartkoppige zwanen zouden zitten. Nou, niet vandaag dus. We hebben er welgeteld 4 (!!!) gezien. Toen moesten we ook nog verplicht aanleggen bij een of andere schtijtgehucht waar een appelciderfabriekje bezocht moest worden. (erg commercieel dus allemaal...). Wij zijn lekker met zijn tweetjes in een piepklein theehutje gaan zitten, waar de kippen gewoon binnen rond liepen en waar een bijzonder vriendelijk vrouwtje ons in rap Spaans te woord stond. Heerlijke likeurtjes hebben we daar geproefd en stevige Tarta Nueza gegeten. Op de terugweg met de boot weigerde plotsklops het roer en was de boot stuurloos. Enige paniek onder de bemanningsleden en er werd een noodoplossing bedacht door ergens op het achterdek van de boor een luikje open te maken waar dan weer mbv een stuk ijzer de boot met de hand bestuurd kon worden. We zijn uiteindelijk wel veilig weer aangekomen. Michelle heeft dankbaar gebruik kunnen maken van haar nieuwe videocamera. Toen we aanmeerden moest er eerst een zeeleeuw weggejaagd worden omdat we naders niet uit de boot konden komen. Na een hoop gemep van een bemanningslid en na een hoop gebrul dook ie het water in en konden we uitstappen. Te gek dagje weer. We hebben zojuist op de overdekte markt in een erg goedkoop visrestaurantje Merluza gegeten. Voor 3 euro krijg je meer dan genoeg te eten. Overheerlijke vis.
We hebben besloten nog een dag langer in Valdivia te blijven. Morgen willen we met een collectivo naar Niebla gaan, ligt aan de kust. Hier zijn de verdedigingswerken uit de oorlogstijd van de Spanjaarden en de Nederlanders. Morgen hier meer over.


In Valdivia hebben we dus nu ook al ons favoriete lokaaltje gevonden om te eten en om enorme grote flessen Escudo bier te drinken. Er heerst hier een erg leuk sfeertje en het ligt iets buiten het centrum in een rustig straatje.

Valdivia

Vanmorgen, na een heftig Duits ontbijt en een leuk gesprek in het Duits met onze hospita(dat had ze nog op de Deutsche Schule gelehrnt!)zijn we per bus in 3 uur tijd naar Valdivia vertrokken. Op het busstation aldaar werden we meteen aangeklampt door een meisje dat ons goedkoop onderdak aanbood en ons er in haar autootje naartoe reed. Het is inderdaad een aardig kot, niet de luxe die we gewend waren in Puerto Varas, maar toch prima en een stuk goedkoper!
Het weer is de hele dag prima geweest. Bloedheet is het hier en je ziet zelfs palmbomen staan! Een heel verschil als je wekenlang alleen maar ijs gezien hebt...
We zijn het stadje ingelopen en hebben meteen een van de attracties bezocht, namelijk: de vismarkt! Wat is daar nou voor bijzonders aan zou je zeggen. Er is daar een heel vreemde situatie ontstaan. Valdivia ligt ver landinwaarts aan een rivier (eigenlijk een samenkomst van 3 rivieren). Diverse zeeleeuwen hebben ontdekt dat je hier makkelijk aan vishapjes (weggegooid visafval van de markt) kunt komen en zijn hier helemaal naartoe gezwommen om niet meer te vertrekken. Ze zijn niet bepaald verlegen uitgevallen en komen brutaal de kant op geklommen om vis weg te snaaien. Zo dichtbij hebben we ze nog nooit gezien, je kon ze aaien! Maar het blijven angstaanjagende beesten, vooral de mannetjes. Je kunt nu pas zien hoe enorm groot ze zijn, zo'n 1500 kilo massa met gigantische nekken met manen. Ze maken ook hetzelfde geluid als een echte leeuw en zijn voortdurend bezig hun territorium af te bakenen. De vrouwtjes (een stuk kleiner dan de mannetjes) komen bijna niet aan bod.
Af en toe zie je enorme gevechten, want ze willen s'avonds allemaal op hetzelfde plekje gaan zonnen.
Ook cirkelen er tientallen vogels in diverse soorten rond die in Nederland een zeldzaamheid zouden zijn, of ze bestaan helemaal niet. Roofvogels, aalscholvers, albatrossen, meeuwen, etc. En allemaal hondsbrutaal en superdichtbij. We moeten dus binnenkort weer wat foto´s op CD laten wegbranden want hier ging het erg hard!
Verder is Valdivia een ontzettend aantrekkelijk stadje met een mooi eiland met 2 musea erop een een mooi wandelpark waar we weer heerlijk kunnen birdwatchen ;-)
Morgen gaan we om 16 uur een boottocht maken naar het noorden van de rivier, richting de samensprong met de andere rivieren. Daar zit een zwanenkolonie van zo´n 16.000 exemplaren. Verder schijnt hier enorm gevochten te zijn, ook door Nederlanders die hier de boel wilden komen veroveren. De Spanjaarden hebben daarvoor allerlei verdedigingswerken aangelegd die je nog steeds kunt zien (the OK Corral, etc.).
Verder zien we het allemaal nog wel. Overmorgen gaan we in ieder geval richting Pucon. Zondag zijn overigens de verkiezingen hier. Een vrouw (Michelle Bachelet), de eerste in de geschiedenis hier, staat op de 2e plaats. We duimen voor haar!

Petrohue en Osorno vulkaan

Vanochtend, na een zeer stevig ontbijt met erg veel zelfgebakken kuchen hebben we een minibusje genomen naar het 60 km verderop, midden in de Andes gelegen Petrohue. Het is niet meer dan een hotelletje en wat kleine winkeltjes en een aanlegsteiger. Maar het ligt midden tussen een paar schitterende meren en aan de voet van de geweldige Osorno vulkaan. De Osorno vulkaan is altijd met sneeuw bedekt en ziet eruit als een poedersuiker taart (kuchen). Er liggen in de zeer direkte omgeving nog een aantal vulkanen. Het is onderdeel van het NP Vicente Perez Rosales en ligt op de grens met Argentinie. Het landschap is erg overweldigend, diep blauwgroene meren, wild stromende categorie III en IV rafting rapids in de rivieren en grote eenzaamheid.
We hebben een hike van een 3 tal uren gedaan door een desolaat vulkaanlandschap, de Pasa Desolacion. Deze volgde de oude vulkaanstromen, diepe canyonachtige geulen in het lavalandschap. Het is hier nu lente, dus overal is er een uitbundige bloemenzee, veel lekker ruikende brem en andere door ons niet thuis te brengen bloemen en planten. Het viel ons op dat er in het landschap geen enkele vogel zat, maar toen we weer op het strand terugkwamen aan het Lago de Los Todos Santos, zagen we meteen weer een grote roofvogel, een caracara/carancho, een gier (ja Kim, we worden toch langzaam maar zeker vogelaars .... de verrekijker hangt al steeds om onze nekken...nu de geitenwollensokken nog ergens gaan kopen....).
De videocamera lijkt helaas overleden. We hebben hem vandaag al enorm gemist. Misschien moeten we hier ter plaatse maar een nieuwe gaan kopen. Snik.
Voor de aardigheid hier nog een foto van ons uitzicht vanuit het hospedaje. Het is hier echt wel een Duits gebied, alleen hebben we nog geen Duitse dieren gezien (en ook geen fietsen....)


Het was hier vandaag trouwens het mooiste weer van de wereld, na een maand lang regenachtig te zijn geweest. Het zal onze goede invloed wel zijn :-)
Morgen (vrijdag) vertrekken we per bus naar Valdivia aan de Pacificische oceaankust. Dan meer.

Ancud (Isla de Chiloe) en Puerto Varas

Vanmorgen na een uitgebreid ontbijt van onze hospita hebben we om half tien de bus naar Ancud genomen, in het noorden van het eiland Chiloe. De bedoeling was dat we daar een nachtje zouden blijven. Onmiddelijk op het busstation aldaar sprak ons echter een taxichauffeur aan. Hij bood aan ons naar een eilandje aan de noordwestkust genaamd: Pinguinera Punihuil te brengen en meteen een bootje voor ons te regelen daar. Het betreft hier 3 eilanden, net uit de kust van Punihuil aan de Pacific Oceaan waar Magelhaen- en Humbolt pinguins broeden. Het gebied wordt beschermd door Duitse vrijwilligers.
Na een half uurtje rijden arriveerden we aan een prachtige, woeste kustlijn. Onze chauffeur zou een goede Camel Trophy coureur geweest zijn, hij scheurde met groot zelfvertrouwen door complete rivieren en later het strand op.
Het hele strand was bezaaid met allerlei vogels: scholeksters, albatrossen, kalkoengieren (dank je Alfons), valken, etc. etc.
We werden in waterdichte pakken gehezen (een soort regentuinbroek met laarzen eraan vastgenaaid) en kregen een zwemvest mee. Drie mannen moesten vervolgens voor ons aan het werk om hun vissersboot door de branding heen te trekken tot aan de plek waar het diep genoeg was om de buitenboordmotor naar beneden te kunnen trekken.
We voeren langs 4 van de bestaande pinguinkolonies die je van vrij dichtbij kon bekijken. De jongen waren al vrij groot en erg grappig. Verder zagen we een zeeotter (heel bijzonder want die krijg je bijna nooit te zien!), een aantal zeeleeuwen die ons nieuwsgierig zaten aan te kijken, verschillende Ibissen, magelhaenganzen, cormoranten, etc. etc.
We waren alweer bijna terug op het strand toen er totaal onverwacht een gigantische golf over ons heen sloeg. We waren drijfnat en wat erger was: de videocamera heeft het begeven... Zout water is blijkbaar dus echt funest voor dit soort gevoelige apparatuur. Erg vervelend maar we proberen ons er maar niet druk over te maken. Hopelijk is hij nog te repareren of herstelt hij spontaan na een keer goed uitwasemen..
We besloten de bus door te nemen via Puerto Montt naar Puerto Varas. Dit ligt in het Merengebied (Lakes District). Het doet erg Duits aan hier, ons hotelletje ligt tegenover de Deutsche Schule....
Maar we vinden het prima, straks lekker aan de Bratwurst en Eisbein!
Als het helder weer is kan je over het gigantische meer heen de vulkaan Osorno zien liggen. Deze lijkt heel sterkt op die bekende, eeuwig besneeuwde vulkaan in Japan (naam schiet ons even niet te binnen).