Annapurna Circuit trekking

Vrijdag 29 april

Onze porter/guide Chabbi (een neefje van Bharat) is al naar het Mountain  House hotel gekomen in Pokhara. Hij wil gids worden en dit is een van zijn eerste tochten. Zijn Engels is soms een beetje lastig te verstaan maar dat zal de komende weken enorm verbeteren zullen we merken! We nemen de taxi naar het busstation in Pokhara en nemen de bus van 6:30 uur naar Besisahar. De busrit duurt 5 uur en we moeten overstappen voor het laatste stukje van 1 1/2 uur naar Bhulbule. We nemen meteen een hotelletje daar. Vrijbasic (gedeelde douche en voetstappen wc's, maar dat went op den duur, zal blijken...). Na het eten (op een met rieten daken overdekt terras) gaan we vroeg naar bed

Er is nog een andere, vrij grote groep kampeerders aanwezig en 2 dames uit Zwitserland.

Zaterdag 30 april

We ontbijten om 7 uur en vertrekken om 7:30 uur. We moeten een stuk over een weg waar ook auto's kunnen komen. Beetje vervelend.. We lunchen in Syange (2 huisjes) en lopen in totaal 24km door naar Chamje waar we een hotel nemen. De etappes zijn best lang per dag en behoorlijk zwaar. Als je laag zit is het klimaat nog tropisch en is het enorm warm.

De reden dat we de trek in 2 weken (ipv de 3 weken die ervoor staat) wilden doen was dat we het weekend van 14-15 mei weer in KTM wilden zijn om daar vervolgens nog een week met Wil en Olga door te brengen. Zij hebben echter een week vertraging opgelopen in KTM omdat ze hun Tibet visum maar niet kregen. We zien ze dus maar 1 dag, ergens de 19e mei....
We bestellen 1 biertje met z'n tweeen en drinken dat op op de houten veranda.
Er is een gezamenlijke douche op de etage. Geen wasbakken weer dus hoe je nou je tanden moet poetsen?? Improviseren!
Zondag 1 mei

We staan om 6 uur op en ontbijten samen met een Chinese dame die zeer ontwikkeld blijkt te zijn. Ze heeft een heel team met dragers bij zich (ze gaat ook kamperen) enhaar man vliegt in op Jomsom. Hij is niet zo'n hiker...

We vertrekken en lopen 18km langs de rivier over ezelpaadjes. Onderweg komen we een blond, Deens meisje tegen die een prive gids (duidelijk een Sherpa, oersterk) bij zich heeft.

We lunchen in Dharapani op een terras en komen om 14:30 uur aan in Danaque waar we een hotelletje nemen. We lezen nog wat in de zon op het terras van het hotel

Maandag 2 mei

We staan om 6 uur op, ontbijten en vertrekken om 7 uur. We lopen 8 1/2 uur in totaal. We beginnen met een heftige klim waarbij we eerst moeten afdalen tot aan rivier-niveau en vervolgens enorm moeten klauteren om weer boven te komen. We lopen de hele dag over bospaden en volgen de rivier. Er liggen een aantal dode koeien in de weilanden langs de weg. Geen gieren erbij helaas... We lunchen in Chame in een tentje waar je zou moeten kunnen internetten. Daarvoor moet de generator echter gestart worden en die wordt prompt kapotgetrokken bij het starten (de kabel breekt). En repareren.... of onderhouden.... dat doen ze hier dus niet! Het is al met al een lange klimdag waarbij ook steeds weer veel gedaald moet worden. In totaal leggen we 21 km af en komen we in Dhukur Pokhari aan dat ligt op 3200 meter hoogte. Het is een leuk hotelletje met een binnenplaats, spectaculair gelegen in een soort keteldal. Een klein Tibetaans jongetje leert lopen, net op het moment dat wij er zijn! Zijn Tibetaanse oma steekt haar tong uit tegen ons bij wijze van groet. Gelukkig kunnen we bij de kachel zitten, het koelt enorm af 's avonds.

Dinsdag 3 mei

We ontbijten om 7 uur en vertrekken om 7:30 uur. We lunchen in Humde op een dakterras. De eigenaar moet met ons eten een laddertje op om het ons te brengen, een acrobatische stunt! We zijn er al om 11 uur, een erg vroege lunch dus! We moeten nu nog 2 1/2 uur verder naar Manang. WE lopen de hele dag over een vrij vlakke weg waar ook auto's kunnen komen. Niet erg spectaculair dus.. Om 13:30 uur komen we aan in Manang. We hebben een hotel met attached bathroom. Echter weer een voetstappen-wc die vreselijk stinkt.De kamer is ook een grote stofbende, enorme vlokken vliegen in het rond.. We vragen om een andere kamer en krijgen die ernaast. Ook weer met een zelfde soort voetstappen-wc maar deze stinkt minder... Het eten (helemaal bovenin op een soort dakterras) is echter prima. Je kan er ook internetten, voor veel geld. Ik waag me er 1x aan.... Manang ligt op 3500 meter. We gaan vroeg naar bed.

Woensdag 4 mei

We staan om 7 uur op en vertrekken om 8 uur. We hebben een 'acclimatisatiedag' in Manang. We lopen in 1 1/2 uur tijd naar de gletcher op 3800 meter waarbij we zicht hebben op een prachtig blauw meer (Gangapurna gletcher en lake). We komen een grappige Tibetaanse monnik tegen. Zijn lachje werkt op de lachspieren! In een half uur lopen we terug naar beneden. Manang is een leuk dorpje! We bezoeken de fototentoonstelling van Zdenek Thoma: "30 years after, one generation in the life of mountain village" en daarna het ACAP )Annapurna Conservation Area Project) kantoor. Je kunt op verschillende plaatsen naar de film maar we besluiten het toch niet te doen. We hebben de films die ze vertonen al eens gezien. We lezen wat in het hotel, dineren en duiken er weer vroeg in.

Donderdag 5 mei

We laten onze aluminium drinkflessen steeds bijvullen met water van de Safe Drinking Water Stations (SDWS). Dit is geozoniseerd water. Er wordt een extra zuurstofmolecuul aan het water toegevoegd waardoor de bacterieen gedood worden. Het is een Nieuw Zeeland´s project en het water is erg goed te drinken en supergoedkoop. Prima initiatief dat we uiteraard graag willen steunen omdat het ook een goede manier is om van de enorme afvalberg plastic flessen af te komen.
We vertrekken om 7u30 en komen na 10km lopen om 11u30 aan in Yak Kharka dat gelegen is op 4000 meter. We lunchen op een eenvoudig terrasje. Een Frans stelltje komt bij ons zitten. Zij heeft enorme hoogteziekte en klaagt over hoofdpijn. We lopen in 1h en 200 meter klimmen door naar Letdar en nemen een hotel daar. Er is geen douche of electriciteit. We hebben vandaag 17km gelopen en zitten nu op 4200 meter hoogte. We drinken thee en eten er een paar pakken cookies bij. We gaan rond de kachel zitten die op yakshit gestookt wordt. We ontmoeten er 2 leuke Ieren waarvan er een nog in Dublin en de ander in Londen woont. Er is ook een Japanse man en een Rus.
We zullen ze nog veel tegenkomen deze hike! We slapen in een 2 persoons bed, wat erg onrustig slaapt. Als de een zich omdraait wordt de ander wakker...
Vrijdag 6 mei

We staan om 7 uur op en vertrekken om 8 uur. Ik heb enorme hoofdpijn en slik wat aspirine. Chabbi is erg zorgzaam en we zijn super blij met hem. Hij regelt echt alles vor ons, het is enorm luxe!
We lopen 6 1/2 uur naar Thorung Pedi dat gelegen is op 4540 meter.
We drinken wat Ginger thee, goed tegen hoogteziekte, schijnt het. We lopen in 1 uur door naar High Camp op 4800 meter, ter acclimatisering, en lopen vervolgens weer terug naar ons hotel in Thorung Pedi, waar we de lunch gebruiken. De Ieren blijven in Highcamp overnachten evenals de Japanner (een zeer charismatische man!). We slapen ´s middags wat in de hoop dat we ons wat beter en sterker voelen. Het helpt echter niet veel. We gebruiken het avondeten dichtbij de kachel, die weer op yakshit gestookt wordt. Er zit nu ineens een hele groep mensen in het hotel, waaronder een stel Russen en Italianen. Het Franse stelletje is er ook weer. Zij voelt zicn nu nog slechter....

Zaterdag 7 mei

We staan om 3 uur 's nachts op, ontbijten en vertrekken om 4 uur. We lopen in 1 uur tijd weer naar Highcamp en drinken daar een hot lemon. De tocht hier naartoe was erg zwaar en steil en ik voelde me af en toe misselijk.. Na de hot lemon vervolgen we onze tocht en is het gelukkig minder stijl. De hoogte is wel goed te merken en we moeten een griezlig stukje traverseren waar ijs is, het glibberig is en aan de rechterkant een afgrond verschijnt. Met knikkende knieeen gaan we erlangs zonder uitglijders.
Een van de Ieren (Tony) is hier wel onderuit gegaan horen we later, en is zijn stok verloren in de afgrond. Na nog een tijd afzien en zwaar klimmen (af en toe komen we de, tevens uitgeputte, Ieren ook weer tegen),bereiken we eindelijk de Thorung La pas die gelegen is op 5420 meter hoogte. We maken snel wat foto's bij de enorme steen met berg vlaggetjes, ook van de anderen die er zijn aangekomen. Het waait er zo ontzettend hard en er komt zo'n donkere lucht aan dat we besluiten meteen af te dalen ipv een kop thee te drinken in het huisje.
Het uitzicht op de bergtoppen is fenominaal. We moeten hele stukken door de sneeuw traverseren maar het is spectaculair. Het leuke van deze trekking is dat je begint te lopen in tropisch en eindigt in alpine klimaat. De afdaling van 1500 meter valt ook nog niet mee en we voelen onze knieen enorm. Onderweg strijken we nog even neer op een terrasje waarna we na 14km in totaal in Muktinath op 3800m hoogte aankomen. We passeren het klooster, daar gaan we morgenochtend naartoe. Muktinath is eigenlijk een soort bedevaartsoort waar ook veel Indiaers komen. Verder is het een stoffig stadje met veel kraampjes met de standaard souvenirs (kettingen, sjaals, etc.) niet veel bijzonders. We boeken in hotel Bob Marley
en kunnen na een paar dagen niet-douchen bijna niet meer onder de heerlijke hete douche uitkomen, zo heerlijk is het!Ik heb enorme last van mijn darmen (de 3e keer nu al deze reis..) en we hebben geen
attached bathroom. Een man uit een groep Russen is ziek die nacht en kotst de hele wc onder. Dat zijn dan weer de mindere dingen van zo'n reis... Ze zuipen ook gewoon door, wij zijn al een week geleden gestopt met alcohol uit voorzorg...

Zondag 8 mei

Om 7:30 uur (voor het ontbijt) bezoeken we de Muktinath tempel. Het is een indrukwekkend gebeuren. Er wordt gebaad (er zijn 108 douchekoppen waarvan je het water daaruit over je hoofd moet gieten, je mag er geeneen overslaan!) en daarnaast zijn er een aantal bassins waarin gebaad wordt. Er lopen veel Saduh's (priesters) rond en ze vinden het niet erg als je ze fotografeert. Prachtige portretten kan je van ze maken! Het is een pelgrimscentrum voor zowel Boeddisten als Hindu's. Er is een plek met eeuwig vuur, waar een vlam uit de grond komt (een soort aardgas dat daar opgeslagen zit). Na het ontbijt vertrekken we om 10:15 uur. We moeten op tijd vertrekken om de keiharde wind voor te zijn die hier dagelijks 's middags opsteekt. We zijn de wind niet voor helaas en worden compleet gezandstraald. We moeten dit 2 a 3 uur volhouden en komen om 13 uur aan in Kagbeni. In totaal hebben we 10km gelopen vandaag. We logeren in het New Asia Trekkers Home, een prima hotelletje waar we lunchen en vervolgens een stadswandeling maken.
Kagbeni is een erg leuk dorpje. We drinken koffie op een schilderachtig terrasje. Er is ook een stupa met prachtig uitzicht op het hele dorp. We nemen voor het eerst sinds een week weer een biertje bij de lunch en we voelen hem meteen zitten! Het eten is werkelijk subliem hier! Een ander Frans stelletje dat we al eerder tegenkwamen is hier nu ook weer.
De eigenaar heeft een zeer eigenaardige hoest en we moeten moeite doen om niet de slappe lach te krijgen...

Maandag 9 mei

We staan om 6:30 uur op en vertrekken om 7:50 uur. We moeten weer vroeg vertrekken om de enorme wind voor te zijn die zo erg kan zijn dat er kiezels in je gezicht waaien..
We lopen door een rivierbedding (van de Kali Gandaki rivier) waar veel ronde en pikzwarte keien liggen waar vaak fossielen in zitten. We hakken er een paar open maar hebben geen geluk.. Wel vinden we een paar mooie ammoniet-afdrukjes. Om 11 uur komen we al aan in Jomsom (waar ook een vliegveld ligt, mensen landen hier die de Jomsom-trekking doen). We zien een German bakery met een mooi dakterras en besluiten hier meteen maar te gaan lunchen. Heerlijke sandwiches, wat een verademing na al die instant noedels en Dahl Bat....
Onderweg door naar Marpha lopen we vlak langs de rivier en zien we ineens een stuk of 10 enorme vale gieren. Ze zijn bezig met het karkas van een in de rivier verdronken koe. Het is een spectaculair
gezicht en we kunnen ze van dichtbij fotograferen! Onze dag is weer helemaal goed! We hebben nu echt keiharde wind tegen en moeten onze gezichten bedekken. Om 13:30 uur zijn we in ons hotel (Neeru Guesthouse) in Marpha. Marpha is het 'appelgehucht' waar je veel appelcider en brandy kan kopen. Ook veel appel in gedroogde vorm kan je er krijgen. Prima te gebruiken als borrelhap! En dat doen we dan ook. Het is een erg leuk stadje met aardige mensen (ook wel wat opdringerige verkoopsters die allemaal willen dat je in hun shop komt kijken;'you promised you'd come back!'). Ik vind een internet cafe dat redelijk betaalbaar is. Volgens Rene zit hier een Nederlander (Patrick) die een Dutch bakery heeft, getrouwd is met een Nepalese vrouw en het boek 'Broodje Boedda'heeft geschreven. We vinden hem niet helaas... Dit zou onze laatste trekkingdag moeten zijn. Morgen nemen we de bus naar Tatopani waar we nog een nacht blijven (overstappen in Ghasa).

Dinsdag 10 mei

Chabbi heeft buskaartjes geregeld en de bus zou om 7:30 uur vertrekken naar Ghasa. Hij komt maar niet en er arriveren wel 3 jeeps vol met Indiaers. In 'onze' jeep zo blijkt...
Ze hebben de kaartjes blijkbaar doorverkocht aan wachtende Indiers die in Jomsom stonden te wachten. Er wordt echter een extra bus gestuurd en die arriveert om 8:15 uur.
Na 5 minuten stoppen we alweer en moet er getankt worden. Dit gaat via de techniek van de Communicerende Vaten (even aanzuigen en wachten tot het vat leeg is). De vaten worden uit een opslagdepot gehaald. Handig als er weer eens geen benzine te krijgen is, iets wat nogal eens voorkomt in Nepal... De bus rijdt (heel spectaculair) dwars door de rivierbedding mee, over kiezels en door het water heen af en toe. In Ghasa moeten we eruit en blijkt er geen vervolgbus te zijn, wegens te weinig toeristen..
Het aantal toeristen is inderdaad heel laag.. en dat terwijl dit het Jaar van het Toerisme 2011 zou moeten zijn! We lazen echter in een tijdschrift dat toerisme absoluut geen prioriteit is voor de regering.. vandaar dus! Voor ons is het gunstig omdat we nooit hoeven te reserveren en ons geen zorgen hoeven te maken over het wel of niet kunnen krijgen van extra dekens. We besluiten te gaan lopen maar krijgen nog een lift tot halverwege Tatopani in een landrover. Het kost ons in totaal 300 rupees (100 rp pp inclusief Chabbi). Daarna moeten we nog 2 uur (7km) lopen over stoffige landwegen tot aan Tatopani waar we om 14 uur aankomen. We boeken een leuk hotelletje met een prachtige tropische tuin en drinken er een biertje.
We bellen Bharat en Rene en lopen naar de naast de rivier gelegen hotsprings. Het water ruikt zwavelachtig en officieel hebben ze 2 gescheiden bassins. Wij trekken ons er niets van aan en Huub en Chabbi komen er lekker bij zitten in het vrouwenbassin. Heerlijk warm en enorm ontspannend, aanrader!

Woensdag 11 mei

We staan om 6 uur op en Chabbi is al bij het busstation geweest. Hij meldt ons dat wegens een banda, er geen bussen rijden naar Pokhara.... Probleem, what to do?
We besluiten dan maar te gaan lopen en dat betekent dat we de Poonhill (6 1/2 uur lopen, 1700 meter klimmen tot aan Ghorepani) weer op moeten.... We doen het echter toch (geen alternatief) en zijn blij met onze beslissing. Het is zwaar, maar ook een prachtige route! We zijn net op tijd binnen voor een enorm noodweer losbarst (hagelstenen, onweer, bliksem) rond 16 uur. We overnachten weer in het in het Nice View Hotel, waar we al eerder overnacht hebben met de foto-tour tijdens onze Poonhill trekking een paar weken geleden.
We hebben deze keer een attached bathroom en onze zeiknatte kleren (we hebben enorm gezweet daar we moesten starten in tropisch klimaat op 1100 meter hoogte..) kunnen we drogen op een rekje boven de kachel, waar iedereen omheen zit. Er is een Australisch stel dat in Engeland woont en op wereldreis is. Ze worden Engeland waarschijnlijk uitgezet (nieuw beleid van de regering) en gaan vannacht Poonhill op. Ze houden hun hart vast voor het weer en slecht zicht.. Het blijkt achteraf allemaal enorm mee te vallen want morgenvroeg is de lucht weer helemaal helder! Een zich dagelijks herhalend ritueel. 's ochtends mooi, helder weer en 's middags stortbuien. De symptomen van de pre-moesson waar we nu al in schijnen te zitten.

Donderdag 12 mei

We staan om 6 uur op en vertrekken om 7 uur. Iets later dan gepland omdat Huub geen Tibetan bread bij zijn omelette kreeg.. Hoe kan je zoiets nu vergeten??
Vanaf Ghorepani dat op bijna 3000 meter hoogte ligt, moeten we nu 2000 meter afdalen naar Bhiretani over 3000 traptreden (het stuk tot aan Thikkedunga). Het valt niet mee en we voelen onze knieen weer behoorlijk. Ook zijn we behoorlijk moe en zijn de stenen glibberig na het enorme noodweer van afgelopen nacht. Huub gaat nog een keer onderuit maar weet de val te breken met zijn stokken. In Thikkedunga lunchen we nog even in het van de Poonhill trekking bekende Chandra hotel. Vanuit Bhiretani is het nog een klein stukje naar Nayapul waar we voor slechts 100 rupees pp de bus kunnen nemen die ons in 1 1/2 uur terugbrengt naar Pokhara. Dit scheelt behoorlijk wat geld in vergelijking met als we de bus vanuit Marpha helemaal tot aan Pokhara (via Beni) zoals oorspronkelijk gepland, hadden moeten nemen.




Ghorepani: Nice View Lodge (nearest hotel to Poonhill)

Manang: Hotel Yeti (slecht, beter is het hotel Tilicho, next door, eten is wel prima, internet superduur..)

Chamje: Hotel Chyamche (doorgaand straatje, spin)

Tatopani: Hotel Himalaya (mooie, tropische tuin, eten goed, attached bathroom, niet duur)

Bhulbule: Hotel Thorong

La Guesthouse (basic onderkomen, geen spiegels of wasbakken, voetstappen wc's, slechts 2 douches, wel warm!)

Danaque: Motherland Hotel

Dhukure Pokhari: Kamala Hotel

Churi Ledar: simpel hotelletje zonder douche, waar ik oorbellen en ketting heb laten liggen

Thorong Pedi: geen naam hotel, iets met New.....

Muktinath: Bob Marley Hotel (leuk maar geen attached bathroom, diner ook niet veel bijzonders, lunch wel goed, buiten op dakterras)

Kaghbeni: New Asia Trekkers Home (erg leuk, goeie service, TV, schone kamer, prima eten)

Marpha: Neeru Guesthouse (prima hotel met beneden grote serre-achtige gemeenschappelijke ruimte, lekker eten)