Everest Basecamp, top van Kala Patar (5635m)

Na een lange stilte (geen internet- of zelfs mobiel contact mogelijk op de grote hoogtes waar we geweest zijn) nu weer een mailtje vanuit Namche Bazaar, waar we na anderhalve week trekken weer een beetje in de bewoonde wereld gekomen zijn.

Het was een enerverende trekking. Echt zwaar (Michelle heeft zware hoofdpijn gehad s'nachts en had moeite met ademhalen tijdens het beklimmen van de Kala Patar op 5635 meter hoogte). Deze beklimming deden we s'morgens vroeg om 6 uur, voordat de wind opsteekt. Het was -20 graden Celcius en onze vingers en neuzen vroren er letterlijk af. Het water bevroor binnen een kwartier en we konden dus alleen nog maar ijsblokjes zuigen... Niet normaal meer, een marathon lopen is minder zwaar... Maar eenmaal op de top werden we beloond met een enorm uitzicht op de Everest en de basecamp, gifgroene bergmeertjes, de enorme Khumbu gletcher, etc.

De dag ervoor zijn we naar het Everest basecamp gelopen, langs dezelfde gletcher. Het laatste stuk loop je over de gletcher heen, eigenlijk een hachelijke onderneming. Als je in een crevasse valt vinden ze je nooit meer terug... Bij het basecamp stonden helaas geen tentjes, de meeste expedities gaan maar door tot eind oktober. Eigenlijk is het voor ons nu ook te extreem koud...

s'Nachts liggen we met kleren aan in bed, 3 extra dekens erbij en het is nog koud.. Douchen of zelfs je handen wassen is er op deze hoogte ook al niet bij. We zijn dan ook blij dat we nu eindelijk weer eens hebben kunnen douchen in Namche.

Henk en Henny zijn vanaf Tengboche (met een prachtig klooster met zingende en op enorme midwinterhoorns blazende monniken) teruggegaan naar Lukla en teruggevlogen naar Kathmandu. Zij zijn alweer thuis nu. Ook Daphne is alweer in NL, had een goeie trekking gehad in Jomsom. En Annelies is alweer 2 weken terug, meteen na onze mtb-tocht.

We zijn blij dat we niet in tentjes hebben moeten overnachten. Dat die mensen niet doodgevroren zijn is ons een raadsel.... De lodges zijn erg mooi, prachtige gezamelijke ruimte, steevast met kachel (waarop met koeie/yakstront gestookt wordt..). Overal op de paden kom je kuddes yaks tegen. Je moet dan aan de bergkant gaan staan, zoveel mogelijk ruimte voor ze overlaten. Sterke beesten, maar vrij agressief. Huub had al snel een schop te pakken, gelukkig tegen zijn schoen aan...

De sherpa-dragers (het hele gebied hier is eigenlijk het gebied van de Sherpa's) zeulen enorme hoeveelheden op hun rug naar boven en beneden. Eentje had (schrik niet..) 110 kg op zijn rug, de ARBO zou dat in NL uiteraard volledig afkeuren...

Het is een totaal ander slag volk hier, eigenlijk een soort Tibetanen. We hebben een vriend van Babu (onze gids) ontmoet. Hij heeft al 2x de Mount Everest beklommen en is enorm bescheiden! Hij wil Babu mee hebben bij een beklimming van Island Peak (die we vanuit de verte hebben zien liggen toen we naar Chuckung liepen op onze 'rustdag'). Erg aardige kerel, hij schijnt onder de kaste van de Bhramanen No. 1 te zijn.

Ook hebben we een Duitse filmmaker ontmoet (Martin). We kwamen hem iedere keer weer tegen, zeulend met zware cameraspullen en een hele crew om zich heen. We hebben zijn kaartje, even in de gaten houden wat voor documentaire het wordt...

Over een paar dagen zijn we weer in KTM, na een weer zeer spectaculaire vlucht (landings/startbaan van slechts 500 meter, links de afgrond, rechts een rotswand) vanuit Lukla. Helling is 10% van de startbaan.

Volgend bericht dus vanuit KTM, internetten is kostbaar hier, evenals bier... En vandaag 'mag' het weer, proost!