Photos at Picasa

All the Nepal photos can be found here: http://picasaweb.google.nl/deuxbleus/

Weer thuis na helse tocht

We zijn weer in Eindhoven, na een helse reis. Het vliegtuig kon niet landen in Kathmandu vanwege te weinig zicht!?? Wist niet dat die kisten nog steeds op zicht vlogen??Maar goed, 3 uur vertraging, bij aankomst in Dehli stond het vliegtuig nog op ons te wachten omdat er 88 mensen anders de klos zouden zijn en dat zou ze teveel geld kosten waarschijnlijk... Maar goed, bij aankomst in Londen was ons vliegtuig toch alweer weg en ging er geen meer naar Schiphol. We kregen dus een overnachting aangeboden (erg luxe, lekker eten ook, eigenlijk helemaal niet verkeerd..) in de buurt van Heathrow. We ontmoetten Marcelin ter Horst en haar vriend Hans, die in hetzelfde schuitje zaten. Erg leuk gezelschap. En nu zijn we vanmorgen dus in Ehv aangekomen. Meteen maar even de Dikkie Dik bus opgehaald, handig voor vervoer naar huis ook. Jos was erg blij met haar trui, hij staat haar perfect! Enorme ravage thuis, bouwvakkers hebben flink huisgehouden, maar we hebben een nieuwe WC! Dus we hoeven niet op de krant in de tuin.... De port en oude kaas gaan erin als peperkoek. Die dingen ga je enorm missen na 4 weken Dal Baht... We zijn trouwens allebei 4 kilo afgevallen. Zo'n trekking gaat je blijkbaar niet in de kouwe kleren zitten....

Kathmandu

Na een late avond gisteravond in 1905 met Rene, Jimi, Saskia, Fred & Irene (erg gezellig, lekker eten en veul Everes bier, dat krijg je na 2 weken 'geheelonthouding'...) hebben we wat uitgeslapen vanochtend. Bharat en Babu zaten in de ontbijtzaal aan de koffie. Zij hadden met z'n tweeen gisteravond wat doorgezakt en ook in Mustang HI overnacht. We gaven Babu de zuurstoffles die we van 2 doktoren uit Eindhoven (van Swindenstraat!) hadden gekregen en ontbeten in een leuk tentje 'New Orleans'. Daarna naar Kathmandu Guesthouse om Fred en Irene te bezoeken en door naar het Veldwerk kantoor waar Neha (van SHV Scolarship) op ons zat te wachten. Zij zou ons begeleiden naar het sponsorchild van Iedje. Het was een hele toer om het te vinden. Eerst bleek er geen class te zijn, aangekomen bij haar school. We togen dus naar haar huis (enorm armoedige toestanden, 2 zwaar spastische kinderen op de grond kruipend..). Maar een erg vrolijk meisje, Kabina. Ze was erg blij met haar kadootjes en we moesten een zeer smerige yakachtige thee weg zien te werken...

Daarna nog even met Bharat naar Indian Airlince office om toch nog een keer (na een jaar tijd) te proberen de lost luggage (waardevolle led-lamjes) terug te vorderen. Financieel dan, want het zaakje is toen ongetwijfeld achterover gedrukt. En nu geven zij en Virgin airlines elkaar de schuld; een grote bureaucratische toestand....

Huub gaat nu toch maar weer opnieuw een statement maken via email, het zal wel op niets uitlopen, maar je moet wat....

Bharat is weer hier en we gaan de laatste souvenirs kopen (erg verleidelijk, vooral al die bergklimspullen.....). We eten vanavond bij hem thuis en gaan daarna wat drinken in 'Niek's Place' met de anderen. Wordt vast gezellig!

Morgen om 10:30 uur vliegen we terug naar Nederland en zitten onze 4 weken er weer op helaas...

Terug in KTM en foto's

Vanochtend zijn we vanuit Lukla teruggevlogen naar Kathmandu. Een belachelijk korte start/landingsbaan van slechts 500 meter die stijl afloopt naar beneden. Hierdoor heb je geen lift nodig en zweef je na een korte aanlooptijd vanzelf (als het goed gaat...). Afijn, het ging goed en Bharat stond ons op het vliegveld al op te wachten. Onze bagage was er niet, die kwam pas met het volgende vliegtuig, maar arriveerde! En nu zitten we op het nieuwe Veldwerk kantoor in Thamel te internetten en foto's af te leveren. Mooi kantoor, helemaal piekfijn in orde! Morgen gaan we de adoptiedochter van Iedje bezoeken op haar school, kado's afgeven en foto's maken. Hier wat foto's van de mountainbiketocht en de Everest basecamp trekking. Meer foto's (ook van de opening van Hamro Gaun in Sankhu en van de opening van Elvira van Harry Brands staan op de picasasite op: http://picasaweb.google.com/deuxbleus

Everest Basecamp, top van Kala Patar (5635m)

Na een lange stilte (geen internet- of zelfs mobiel contact mogelijk op de grote hoogtes waar we geweest zijn) nu weer een mailtje vanuit Namche Bazaar, waar we na anderhalve week trekken weer een beetje in de bewoonde wereld gekomen zijn.

Het was een enerverende trekking. Echt zwaar (Michelle heeft zware hoofdpijn gehad s'nachts en had moeite met ademhalen tijdens het beklimmen van de Kala Patar op 5635 meter hoogte). Deze beklimming deden we s'morgens vroeg om 6 uur, voordat de wind opsteekt. Het was -20 graden Celcius en onze vingers en neuzen vroren er letterlijk af. Het water bevroor binnen een kwartier en we konden dus alleen nog maar ijsblokjes zuigen... Niet normaal meer, een marathon lopen is minder zwaar... Maar eenmaal op de top werden we beloond met een enorm uitzicht op de Everest en de basecamp, gifgroene bergmeertjes, de enorme Khumbu gletcher, etc.

De dag ervoor zijn we naar het Everest basecamp gelopen, langs dezelfde gletcher. Het laatste stuk loop je over de gletcher heen, eigenlijk een hachelijke onderneming. Als je in een crevasse valt vinden ze je nooit meer terug... Bij het basecamp stonden helaas geen tentjes, de meeste expedities gaan maar door tot eind oktober. Eigenlijk is het voor ons nu ook te extreem koud...

s'Nachts liggen we met kleren aan in bed, 3 extra dekens erbij en het is nog koud.. Douchen of zelfs je handen wassen is er op deze hoogte ook al niet bij. We zijn dan ook blij dat we nu eindelijk weer eens hebben kunnen douchen in Namche.

Henk en Henny zijn vanaf Tengboche (met een prachtig klooster met zingende en op enorme midwinterhoorns blazende monniken) teruggegaan naar Lukla en teruggevlogen naar Kathmandu. Zij zijn alweer thuis nu. Ook Daphne is alweer in NL, had een goeie trekking gehad in Jomsom. En Annelies is alweer 2 weken terug, meteen na onze mtb-tocht.

We zijn blij dat we niet in tentjes hebben moeten overnachten. Dat die mensen niet doodgevroren zijn is ons een raadsel.... De lodges zijn erg mooi, prachtige gezamelijke ruimte, steevast met kachel (waarop met koeie/yakstront gestookt wordt..). Overal op de paden kom je kuddes yaks tegen. Je moet dan aan de bergkant gaan staan, zoveel mogelijk ruimte voor ze overlaten. Sterke beesten, maar vrij agressief. Huub had al snel een schop te pakken, gelukkig tegen zijn schoen aan...

De sherpa-dragers (het hele gebied hier is eigenlijk het gebied van de Sherpa's) zeulen enorme hoeveelheden op hun rug naar boven en beneden. Eentje had (schrik niet..) 110 kg op zijn rug, de ARBO zou dat in NL uiteraard volledig afkeuren...

Het is een totaal ander slag volk hier, eigenlijk een soort Tibetanen. We hebben een vriend van Babu (onze gids) ontmoet. Hij heeft al 2x de Mount Everest beklommen en is enorm bescheiden! Hij wil Babu mee hebben bij een beklimming van Island Peak (die we vanuit de verte hebben zien liggen toen we naar Chuckung liepen op onze 'rustdag'). Erg aardige kerel, hij schijnt onder de kaste van de Bhramanen No. 1 te zijn.

Ook hebben we een Duitse filmmaker ontmoet (Martin). We kwamen hem iedere keer weer tegen, zeulend met zware cameraspullen en een hele crew om zich heen. We hebben zijn kaartje, even in de gaten houden wat voor documentaire het wordt...

Over een paar dagen zijn we weer in KTM, na een weer zeer spectaculaire vlucht (landings/startbaan van slechts 500 meter, links de afgrond, rechts een rotswand) vanuit Lukla. Helling is 10% van de startbaan.

Volgend bericht dus vanuit KTM, internetten is kostbaar hier, evenals bier... En vandaag 'mag' het weer, proost!

Dhading en terug in KTM

We zijn inmiddels weer terug in Kathmandu na een erg leuk bezoek aan Dhading, waar we vorig jaar hebben meegeholpen aan de bouw van 2 healthcare centra.

Dinsdagmorgen moeten we weer vroeg op voor een birdwatching tour. We hopen neushoornvogels te zien bij een boom waar fruit aan groeit (waar ze van houden) maar er is helaas niets te zien. Bij de rivier wat meer, voornamelijk bijeneters. Na het ontbijt nemen we afscheid van Daphne (zij gaat de Jomsom trekking doen en vertrekt naar Pokhara). Na een tour met een jeep (laatste stuk dirt road, erg slechte weg, stijl omhoog, zo'n 18 km) van zo'n 5 uur komen we aan in het Shreeban resort van Megh. Heerlijk om hier weer te zijn, het is een oase van rust! We bezoeken meteen even ons eerste healthcare centre, wat nu al klaar is, maar helaas nog niet in gebruik. Enorm wilde kinderen (waaronder 'het billenjongetje', die altijd met een gescheurde broek waar zijn billen doorheen staken) renden er rond. Niet in de hand te houden, enorme chaos. Maar erg leuk om ze weer te zien.

In Shreeban ontmoeten we Shiva (de kok) weer. We kijken naar een prachtige zonsondergang (bloedrood) en krijgen een heerlijk diner. Megh haalt onverwachts een kado voor Huub tevoorschijn (voor zijn verjaardag nog) en heeft 2 bands uitgenodigd (die maar 1 liedje en dan ook nog alleen maar het eerste couplet) kennen. Maar erg leuk. Huub geef ze 'glow in the dark' armbandjes, een enorm spectacel. Rene belt op om Huub te feliciteren en ineens staat Bharat voor onze neus! Hij is helemaal in het donker op zijn motor vanuit Kathmandu hier naartoe gereden voor Huub's verjaardag om samen een fles champagne te drinken. Onderweg heeft hij ook nog een lekke band gehad. Huub heeft de tranen in zijn ogen staan, het is ongelofelijk dat hij dit gedaan heeft!

Woensdagmorgen staan we om 6 uur op om de zonsopgang te zien. Prachtig uitzicht op de Manaslu, Anapurna bergketen. Bharat vertrekt meteen daarna omdat klanten alweer op hem te zitten wachten. Eigenlijk had hij dus helemaal geen tijd, maar toch gekomen, onvoorstelbaar..
We maken met Megh een wandeling omhoog langs alle dorpjes en zitten om 10 uur alweer aan onze eerste Raksi... Daarna gaan we met de jeep alle 6 healthcare centra af. Een aantal zijn er al in gebruik (en dan met name het daycare gedeelte). Erg leuk om te zien, ze zijn ook heel herkenbaar aan de blauwe daken. Huub herkent zijn eigen timmerwerk (kozijnen) bij de Atos Origin gebouwen.

Rene komt ook langs rond lunchtijd en heeft een half verlamde man bij zich die voor hem wil werken. Hij heeft na zijn hersenbloeding nog zo'n 6 jaar te leven, hebben ze hem voorspeld, en hij wil die laatste jaren aan iets goeds/nuttigs besteden. Hij moet omhoog gedragen worden door o.a. Harry (Schumi, onze kabouterchauffeur die altijd enorm scheurde vorig jaar). Enorm sterke kabouter, we staan perplex! Zij electrische rolstoel werkt hier uiteraard niet. Verder is Julie Fitzgerald er, van AP Adventures. Ze is Iers, maar haar organisatie is gevestigd in Toronto. Erg interessante dame. We vertrekken rond 14:30 uur en konen in Kathmandu in een enrorme traffic jam terecht. We zijn er dus pas om 19 uur. Bharat en Babu komen langs om samen met ons naar uitrusting en te huren slaapzakken te zoeken. We eten ergens (Thais) en moeten morgen enorm vroeg op voor onze vlucht naar Lukla. En van daaruit zal onze trekking naar het Everest Basecamp beginnen. Henk en Henny gaan met ons mee tot aan het Thyanboche klooster en Huub en ik zijn zo'n 2 weken hiermee zoet. Of er internet connectie is onderweg is nog even de vraag, dus het kan zijn dat het een tijd stil is...

Chitwan

Hier weer even een berichtje uit jungle-area Chitwan. We zitten hier sinds zondagavond en morgenochtend vertrekken we alweer richting Dhading. We zitten in het resort van Megh Raj, daar kwamen we toevallig achter omdat we ons de naam nog vaag konden herinneren.

Het is een beetje vergane glorie maar we zitten wel midden in de natuur. Allerlei bijzondere vogels rondom het overdekte terras waar we zitten te borrelen. We zijn samen met een grote groep jeugdvrienden van Rene (door Henk en zijn vrienden 'de hoedjes' genoemd) hier naartoe gereden. En de hele weg geslapen, blijkbaar hadden we het erg nodig.... Zij zitten in een luxe resort in het stadje (waar wij nu zitten te internetten). Het Chitwan national park beslaat 932 vierkante kilometer en ligt tegen de grens van India. Het hele zuiden van Nepal heet de Terrai, waar heel wat oorlogen hebben gewoed. In de namiddag hebben een Tharu dorpje bezocht, wat veel weg had van een in stand gehouden 'terug in de tijd' poppenkast. Maar toch leuk voor mooie foto's! En gisteravond zijn we naar een verplicht nummer geweest in het stadje. Een soort dansspectacel van de Tharu, de lokale bevolking. Het zaaltje zat stampvol toeristen, waaronder veel voor ons nu bekenden. Het lijkt wel of Rene heel Heiloo en een groot deel van Nederland heeft uitgenodigd....

Vandaag (maandag) is Huub jarig en we hebben er niets aan gedaan... Wilde hij ook niet... maar we gaan er zo wel even een biertje op drinken.
We moesten vroeg op voor en dugout canoe trip. Uur wachten tot er wat kano's tegen de stroom in terug waren gepeddeld. Met z'n tienen kon je erin. Veel ijsvogels, overstekende olifanten, een dood hert, veel krokodillen en peacocks gezien. Erg de moeite waard! Daarna een wandelingetje waarbij we niets gezien hebben en vervolgens een bezoek aan een olifanten fokkerij. Hier waren een klein jaar geleden 2 baby-olifantjes geboren (een tweeling). Erg bijzonder. Ze aten uit je hand (sleurden met hun slurfjes de koekjes uit de verpakking) en kwam en gedag zeggen. Erg vertederend...

Lunch op het resort, in diepe slaap gevallen op het terras (wat is er toch aan de hand, oververmoeid??) en s'middags stond er een rit op de rug van een olifant op het programma. Ook een enorm toeristenfuik; 'de hoedjes' en Hank the Knife met friends waren er uiteraard ook weer... Maar erg gelachen, veel gezien ook; 3 rhino's (moeder met jong en een mannetje verderop), herten, apen, wilde varkens, etc. Het voordeel van op zo'n olifant te zitten is dat het wild je niet ruikt (ze ruiken alleen de olifant). Ze lopen dus ook niet weg. Prima om te fotograferen dus! We borrelen nog wat op het resort, dineren (heerlijk eten maken ze er!). Megh Raj belt nog om te vragen hoe het allemaal gaat. Hij rijdt morgen met ons mee naar Dhading.

Over een paar dagen meer (in Dhading is geen electriciteit) en dan hopelijk ook met foto's (kaartlezertje vergeten...)

Mountainbiken naar Bhaktapur

Vandaag waren we niet al te fit na maar een paar uurtjes slaap. Toch maar op tijd opgestaan en gaan ontbijten Helena's op het dakterras. Bharat gebeld dat we toch wel een gids nodig hadden omdat het best lastig is door die wirwar van straatjes in Kathmandu de weg naar Bhaktapur te vinden. Babu kwam met een kaart maar ging zelf niet mee. En het was inderdaad goed te doen. Uurtje fietsen, wel door enorme stofwolken, uitlaatgassen en enorme traffic jams. Bhaktapur was erg de moeite waard. Enorm oude stad, een wirwar van straatjes, prachtige houtsnijwerken, pleinen met tempels, veel dakterrassen, zeer de moeite waard!

Rond een uur of 17 zijn we teruggefietst, en brachten we de fietsen terug naar de eigenaar. Nu is het biertjestijd! Morgen vertrekken we op tijd naar Chitwan, een jungle-gebied waar neushoorns voorkomen. Annelies vertrekt alweer naar Nederland morgen!