Marokko in december

Magisch Marokko. Per huurauto langs de route van de 1000 kasba's.

Marokko is een fascinerend vakantieland van een opmerkelijke schoonheid, gezegend met een heerlijk zonnig klimaat. Naast de stranden van de Atlantische kust biedt Marokko een enorme diversiteit aan landschappen. Schitterende routes leiden over het spectaculaire Atlasgebergte langs groene oases en lemen forten. Met aan het einde de goudgele zandduinen van de Sahara.
Zaterdag 16 december: Vlucht naar Marrakech 13:05-18:00
We landen in een van Marokko's vier schilderachtige koningssteden; Marakech, waar het nog steeds lijkt of de tijd is blijven stilstaan. De middeleeuwse overdekte markten, de soeks, zijn er nog steeds even levendig en kleurrijk als voorheen. Achter indrukwekkende poorten liggen sprookjesachtige Moorse paleizen met weelderige tuinen. En menig bezoeker raakt betoverd door de zinnenprikkelende geuren, kleuren en mystieke muziek. Als de zon aan het einde van de dag de hemel rood kleurt en de lantaarns op de bloemrijke patio's worden ontstoken, begint hier een sprookje van duizend-en-één-nacht.
We overnachten in ‘Riad Azzar’, met de Nederlandse eigenaars Maryk en Cees van den Berg. Het heeft een klein verwarmd zwembad en een hammam en het ligt op een steenworp afstand van het kleurrijke grote plein Jmaa-el-Fna. Je treft hier een oase van rust aan, waar je met alle comfort van nu kunt genieten van de exotische sfeer van toen.

Zondag 17 december: Marrakech (overnachten in ‘Riad Azzar’)

Maandag 18 december: Quarzazate (200 km vanuit Marrachech)
We maken een prachtige route over de Hoge Atlas over de 2250 meter hoge Tich’n-Tichka pas.
We arriveren bij het dorpje Aït Ben Haddou, de mooiste burcht van het land. De inmiddels vrijwel verlaten woonburcht ligt schilderachtig in het dal van de Assif Mellah. De door UNESCO gerestaureerde 18e eeuwse kasba is door zin schilderachtige ligging een geliefde filmlokatie. Er zijn diverse films opgenomen, zoals Lawrence of Arabia, Jesus of Nazareth. Jewel of the Nile en Gladiator. Het kan het beste aan het eind van de middag bezocht worden, als de ondergaande zon de burcht in een warme rode gloed doet kleuren. Ook is er een leuke lokale markt.
We overnachten in 'La Kasbah', aan de rand van het dorpje. Het heeft een groot zonnenterras met zwembad en een fantastisch uitzicht op de kasbah. Daarnaast is er een hammam.
Dinsdag 19 december: Quarzazate
De voormalige garnizoensstad van het Franse vreemdelingenlegioen is de toegangspoort naar de woestijn. Vanwege de fraaie omgeving zijn er veel filmstudio's te vinden en de plaats staat dan ook bekend als het Hollywood van Noord Afrika. De films 'Gladiator', 'Lawrence of Arabia', etc. zijn hier opgenomen. Bezienswaardig zijn ook de soek en de fraaie kasba van Taouirt. Dit is een van de meest bezienswaardige kasba's van Zuid-Marokko, gelegen aan de rand van het plaatsje Quarzazate. Aan het interieur is nog duidelijk de rijkdom te zien van de voormalige bewoners van de Glaoui familie. We overnachten in 'Salam Oscar' bij de Atlas filmstudio’s. Het hotel heeft een zwembad en is zeer charmant.

Woensdag 20 december: Zagora
De route van 200 km naar Zagora leidt door de indrukwekkende Draa vallei, die bekend staat om de ontelbare palmbomen en kasba's. Vanaf Zagora leidt de karavaansroute naar Timboektoe en worden de afstanden uitsluitend nog in dagen per kameel aangegeven. We overnachten in 'Riad Salam’. Dit is een standaard hotel bij de ingang van Zagora ongeveer 3 uur rijden vanaf het vliegveld van Quarzazate. Met zwembad en tuin.Erg charmant.

Donderdag 21 december: Erfoud
De reis gaat verder naar Erfoud met onderweg fantastische vergezichten over de pre-Sahara en de berberdorpen. In het dorpje Tamegroute bevindt zich de bibliotheek met koranhandschriften uit de 12e eeuw. Langs de route naar Erfoud liggen Tansikht en Nkob waar veel fossielen zijn te vinden. Aan het einde van de middag aankomst in de oasestad Erfoud, gelegen aan de rand van de Sahara en hier bevinden zich de mooiste zandduinen. We overnachten in ‘La Belle Etoile’ in een bivak (tenten), gelegen in een oase aan de rand van de duinen in Merzouga.

Vrijdag 22 december: Erfoud – La Belle Etoile
Hoogtepunt van het verblijf in Erfoud is de zonsopgang boven de zandduinen van Merzouga. Hier kunnen tevens mooie woestijntochten gemaakt worden per kameel of landrover.









Zaterdag 23 december: Tinerhir (160 km vanaf Erfoud.
Vandaag wacht staat een mooie rit naar het op 1350 meter hoogte liggende dorp Tinerhir op het programma. Een bezoek aan de 250 meter hoge rotsen van de Todra Kloof is zeer de moeite waard en de liefhebbers kunnen hier een mooie wandeling maken.
We overnachten in standaard hotel ‘Kenzi Bougafer’, een verrassend groot en comfortabel 3 sterrenhotel met zwembad en zonneterras met prachtig uitzicht.

Zondag 24 december: Tinerhir
Tocht naar zandduinen van Merzouga (4WD). 1350 meter hoog. 250 meter hoge rotsen van de Todra kloof (wandelen).

Maandag 25 december: Quarzazate (170 km vanaf Tinerhir)
Via de Dades Vallei, ook wel de route van de 1000 kasba's (eén van de mooiste autoroutes van Marokko) genoemd terug naar Ouarzazate. Onderweg zijn er bezoekjes mogelijk aan het rozenstadje El-Kelaa M'Gouna en fraaie kasba's in de Oase van Skoura. We overnachten in Kasbah hotel ‘Dar Kamar’, een voormalig 17e eeurs paleis van Justitie, sfeervol geecoreerd met Afrikaanse details. Het grenst aan de kasba van Taouirt. Na een zorgvuldige restauratie hebben de Spaanse eigenaars Carmen en Juan Cabezas het historische gebouw heropend als hotel de charme. Een grote houten poort geeft toegang tot het uiterst sfeervolle Dar Kamar, dat Huis van de Maan betekent. Rond een centrale patio liggen een salon en 12 gastenkamers verspreid over twee verdiepingen. Er is een heerlijk dakterras met wijds uitzicht over de vallei. Op het dak bevinden zich eveneenss de hammam, waar je terecht kan voor een stoombad of een scrub behandeling en een massageruimte. De Spaanse eigenaar is een enthousiast fotograaf. Er is een groot dakterras met fantastisch uitzicht over de vallei en hammam en massageruimte. Daarnaast is er een goed restaurant.

Dinsdag 26 december Terugvlucht vanuit Quarzazate om 6 uur s'ochtends.

Kayser gebergte en weer terug in Eindhoven

We zijn maandag 24 april (op Michelle's verjaardag) met een heel klein vliegtuigje naar het Kayser gebergte gevlogen. Er konden maar 4 mensen plaatsnemen; wij, Suzette en haar vriend Vincent + de piloot. Omdat we tesamen inlusief de proviand over het max laadgewicht van het vliegtuigje zaten kon onze kok Sjavit helaas niet meer mee. Maar gelukkig is er ter plekke ook nog een kok! De geweldige Alma.
De vlucht was erg indrukwekkend; onder je zie je alleen maar regenwoud en verder niets. Het ziet eruit als broccoli vanuit de lucht. De piloot ging op een gegeven moment gewoon de krant zitten lezen... Blijkbaar vliegen ze in zo'n klein vliegtuigje ook gewoon op de automatische piloot! Na anderhalf uur vliegen zagen we de airstrip liggen. Gewoon een stuk vrijgemaakt oerwoud, een soort langgerekt grasveld. Er stond een huis op palen; ons resort. Echt geweldig! Verder in de omgeving helemaal geen bewoners, alleen maar duizenden vierkante kilometers maagdelijk regenwoud.

Onze kokkin Alma was er al. Ze heeft werkelijk heerlijke maaltijden voor ons bereid! En al die verhalen van haar over die krankzinnige toeristen die er kwamen. Met 'stokjes' (zo noemde zij het); wandelstokken dus, waarmee ze wilden gaan lopen. Ging dus niet, je moet je constant vastklampen aan allerlei lianen om je staande te houden... Hilarisch gewoon! En van die mensen die perse Franse stokbroodjes wilden als ontbijt en eisten dat ze per vliegtuig gebracht werden. Dat hebben ze gedaan, zonder ervoor te landen (dat ging niet vanwege de drassigheid van de airstrip). Ze hebben ze als een soort voedselpakketten uit het vliegtuit gedropt!

Er waren nog 2 pikzwarte mannen aanwezig; meneer Winter en Djobo. Erg grappig die typisch Nederlandse namen, dat stamt blijkbaar nog uit de slaventijd toen de slaven de naam kregen van de plantage-eigenaar). Het zijn zeer deskundige gidsen.

Ronald Naar is hier vorig jaar september ook geweest tijdens zijn expeditie naar het Duivelsei (een steen op een hoge steile, granieten richel). Hij heeft zijn verhaal in het gastenboek geschreven. "Dank aan Winter voor het slagen van de expeditie."

We hebben een paar tochten per korjaal (smalle boot gemaakt van een dikke boomstam met buitenboordmotor) gemaakt en allerlei wild gezien waaronder een luiaard en een Harpij arend (heel erg zeldzaam!). Verder veel ijsvogels, ibissen, etc. etc. En we hebben een wandeltocht gemaakt door het oerwoud waarbij het helaas gigantisch begon te regenen.

Je kon zwemmen in de Zuidrivier (je moest wel enorm oppassen niet meegezogen te worden door de stroomversnellingen en het water was ijskoud, en uitkijken dat je niet gepakt werd door de alom aanwezige piranha's, maar toch heerlijk!).
Je kon uren op de houten veranda zitten en naar troepen ara's kijken die de airstrip overstaken. En lekker naar de geluiden luisteren die uit het oerwoud kwamen. Af en toe kwam er een enorm lawaai vanuit het regenwoud van troepen rode brulapen (zie foto). Het is alsof je een wild dier (leeuw of tijger) hoort, heel angstaanjagend soms. Verder was er een pad die het geluid van een hond maakte. Keihard, we dachten eerst dat het een van ons was die een geintje maakte... Het geluid van de kikkers in het begin van de avond was steeds weer oorverdovend. Levensgrote sprinkhanen vlogen ons om de oren en allerlei andere voor ons volledig onbekende insecten hadden het op ons overheerlijke bloed voorzien. De muggen bleken volledig ongevoelig te zijn voor onze enorme hoeveelheden deet (50%) waar we ons mee insmeerden.
Verder zat er een tarantula (harige vogelspin) onder ons huis op palen. Hij had een gigantische sprinkhaan gevangen en zat die met smaak op te peuzelen.... Overal krioelde het van grote hagedissen met enorme staarten, gekko's, torren, kevers en ga zo maar door.
De eerste nacht in ons slaapkamertje begon meteen met de jacht op een vleermuis die onder onze bedden fladderde. Met een gigantische klap van de bezem door Alma verdween het beestje (waarschijnlijk morsdood geslagen, snik..) naar buiten. Toen zat er een dikke muis op onze kamer. Die hebben we van een wisse dood door Alma kunnen redden. Voordat we onder de klamboe konden kruipen stortte ook eerst nog een van onze bedden met een geweldige klap in elkaar. Alom hilariteit dus. Maar je slaapt wel heerlijk midden in de jungle. Alleen maar geluiden van het bos. Heel even dachten we weer knetterende brommertjes te horen, maar dat bleek gelukkig weer een van de ontelbare bosbewoners te zijn...

In mei 1960 is er op nog een vliegtuigje verongelukt in Kayser. De piloot van een Twin Beechcraft was na het opstijgen blijkbaar vergeten de gasoline toevoer te regelen, waardoor de 2 motoren afsloegen. Het landingsgestel was reeds opgetrokken. De enige mogelijkheid was toen een buiklanding op of nabij de airstrip. Het toestel raakte hierbij zwaar beschadigd. De piloot en de co piloot raakten zwaar gewond. Het toestel ligt er nog steeds op de plek waar het neerkwam.

Na 4 dagen relaxen in onbewoond en ongerept regenwoud werden we om 15 uur (dat wordt dan in Suriname 16 uur..) weer opgepikt door een klein vliegtuigje. Op verzoek vloog de piloot ons nog even langs het Duivelsei; een gigantisch ronde steen op de rand van een hoge, granieten richel. Hier ging Ronald Naar's expeditie naartoe. We hoorden wel dat hij de gidsen niet veel te eten heeft gegund. Ze kwamen erg vermagerd weer terug terwijl ze er zelf goed doorvoed bij liepen.. De tafelberg zijn we ook nog gepasseerd.

Na terugkomst in Paramaribo hoorden we dat het erg slecht ging met Huub's moeder en zijn we snel een vervroegde terugreis naar Nederland gaan regelen via de ANWB (dank aan Esther en Bram van de ANWB alarmcentrale). Zij kregen echter niet meer voor elkaar dan ons op de wachtlijst te zetten voor de SLM-vlucht van de volgende avond (vrijdag). Ze gaven ons weinig kans mee te kunnen vliegen. Ten einde raad hebben we Stefan van Blue Frog Travel om raad gevraagd. Na een telefoontje had hij het al voor ons geregeld via een kennis van hem die hoofd reserveringen op Zanderij is.
De ANWB heeft er vervolgens voor gezorgd dat we tickets geprint kregen, die we moesten ophalen op het kantoor van Suriname Airways (een half uurtje lopen). Na een snelle duik in het zwembad van het Krasnapolsky hotel (het was niet te harden van de hitte, 37 graden Celcius..) hebben we ze opgepikt en hebben we nog even wat typisch Surinaamse lekkernijen gekocht op de markt die je geproefd MOET hebben! Zuurzaksap en schaafijs en heerlijke cassave en bananen chips, werkelijk niet te versmaden!
Na afscheid te hebben genomen van Armand (die ook heel veel moeite voor ons heeft gedaan om ons op een vlucht te krijgen) en van Suzette en Vincent die nog even langskwamen in Albergo Alberga, bracht de broer van Stefan ons met zijn busje naar vliegveld Zanderij. Onderweg liet hij ons het verlaten treinstation van Onverwacht nog even zien. Met de roestende locomoieven en treinwagons lijkt het een decor van een cowboyfilm te vormen. De spoorlijn werd aangelegd door voormalige plantage-arbeiders in de tijd van de goudkoorts. Tor 1920 is het lijntje druk gebruikt door de gouddelvers maar in de zestiger jaren verdween een groot gedeelte van het traject naar de bodem van het brokopondo stuwmeer. In 1985 hield het lijntje definitef op te bestaan.
We zaten ruim in de tijd en konden nog even een laatste djogo drinken op het terras op vliegveld Zanderij. Dokter Jan, die we eerder op oversteek van de Suriname rivier ontmoet hadden, was er ook met zijn vrouw. Het inchecken kostte erg veel tijd aangezien dit typische 'bolletjesvluchten' zijn. Het vliegtuig vertrok een uur te laat en binnenin stonden de airco's voluit ijskoude lucht te blazen. We moesten ons in dekens wikkelen om een beetje warm te blijven.
Naast ons zat een Surinaamse jongen heel druk te praten en zenuwachtig te doen. Hij werd er dus ook uitgepikt bij de controle op Schiphol...

Om 10 uur kwamen we aan in een ijskoud NL en pas om 14 uur waren we terug in Eindhoven van waaruit we meteen zijn doorgereden naar Roermond. Hier troffen we Huub's moeder gelukkig nog in levende lijve aan. Toen ze even bijkwam uit haar diepe slaap heeft ze ons gelukkig herkend en hebben we afscheid van haar kunnen nemen.

Update 30 april 23:30 uur. Zijn vanavond weer in het hospice geweest in Roermond en het ging heel erg slecht met moeder. Morgen vroeg meteen er weer naar toe.....

Update 2 mei 15:00. Ben afgelopen nacht (maandag) de hele nacht samen met mijn jongste zusje Wies blijven waken bij mijn moeder. Ze gaat heel erg hard achteruit. Maar haar hart is berensterk.....

Update 3 mei 19:00. Gisteren, 2 mei 2006 om omstreeks 17:30 is moeder vredig ingeslapen.

droevig bericht

hallo lieve mensen

vanavond (donderdag) zijn we terug gekomen van 4 dagen in het Kayser gebied. Ongelofelijke mooie belevenis was dat, maar we berichten daar later wel uitgebreider over, want het eerste dat we te horen kregen toen we in Paramaribo terug kwamen was dat Huub's moeder op sterven ligt en dat onze terugkomst naar Nl zeer dringend gewenst is. We zijn dus nu druk doende via de ANWB alarm centrale om een eerdere terugvlucht naar NL te regelen. De eerste optie was om via Curacao terug te komen, maar dat is helaas niet gelukt. Ook de vluchten via Brits en Frans Guyana en via Trinidad zijn niet gelukt. Onze enige hoop is dat we morgen met een SLM vlucht terug kunnen. De ANWB zal proberen ons als eerste met de hoogste prio op de wachtlijst te krijgen. Dan zijn we in ieder geval een dag eerder thuis dan gepland. En we hopen dan uiteraard Huub's moeder nog levend te mogen ontmoeten. Afscheid nemen is wel heel erg belangrijk!!!!!!!!!

Later vanuit NL meer details over onze onvergetelijke reis in het diepe binnenland van Suriname.

veel groeten en liefs van Michelle en Huub vanuit Paramaribo. Suriname heeft wel ons hart gestolen!!!!!!

Waterland eco resort

We zijn net weer teruggefietst vanuit Waterland, waar we 3 dagen verbleven hebben, naar Paramaribo. Het waren 3 geweldige dagen! De tocht er naartoe was wel zwaar, zo'n 30 km door de tropische, vochtige hitte. Gelukkig troffen we veel, voornamelijk Chinese, supermarktjes en kroegjes aan onderweg waar we het verloren vocht (liters..) weer konden aanvullen met een Djogo (groot bier) of iets fris. Op de voormalige plantage Waterland, die nu is omgebouwd (ze zijn nog bezig) tot eco-resort, hadden we een eigen houten huisje met veranda. Heerlijk relaxed allemaal, we hebben heel wat uurtjes in de hangmat op de veranda doorgebracht met een biertje of een rum-cola. Onze 'tuin' bevatte kolibri's, parkieten, kleine duifjes en tientallen vogelsoorten waarvan we de naam niet weten. De Grietjebie-vogel (waarvan het nog steeds erg leuk is het geluid dat hij voortbrengt de heeele dag na te doen...) vloog er ook regelmatig rond. En, het mooiste van alles was dat er een luiaard in de boom voor ons huisje zat! Zoiets geloof je toch gewoon niet! Op een gegeven moment zagen we hem beneden tegen een boomstam aan staan (en dat terwijl ze eigenlijk nooit uit een boom komen!). Heel langzaam en totaal niet bang klom hij weer naar boven. Je kon hem zelfs aanraken! Erg indrukwekkend allemaal.
Verder was er een strandje met ligstoelen, direct aan de Suriname rivier. Hier kon je heerljik zwemmen, als je tenminste geen open wonden had, want er zaten piranja's...
Een Surinaamse familie streek er neer net toen wij er al een paar uurtjes aan het verpozen waren. Een man die last had van afasie (dit zegt Kim waarschijnlijk meer dan ons...) en in Almere woont was niet meer bij ons weg te slaan. Het was erg moeilijk communiceren met hem. Later bleek dat hij een hersenbloeding had gehad en een gedeelte van zijn hersenen (het spraakcentrum?) niet meer goed functioneert.
Het ontbijt werd om 8 uur s'morgens bezorgd (heel luxe!) en bestond uit de meest vreemde dingen; broodjes met lever en dan weer met vis met rauwe uitjes. Maar goed, als je honger hebt gaat dat er best in! Ook het avondeten kon je laten bezorgen en daar hebben we dan ook flink gebruik van gemaakt. In dit gebied overheerst voornamelijk de Javaanse keuken en we hebben de heerlijkste dingen gegeten.
We zijn nog een dagje naar Domburg gefietst, zo'n 6 km verderop gelegen. Hier is een leuke Javaanse markt waar je de heerlijkste hapjes, drankjes en allerlei fruit kunt kopen. Je waant je hier echt in Indonesie!
De fietstocht terug was minder zwaar dan de heenweg. Er is zoveel te zien! Overal hangen bijvoorbeeld piepkleine vogelkooitjes met daarin kleine zangvogeltjes (kwa-kwa's) die ze in het wild gevangen hebben m.b.v. een lijmstok. Het houden van deze vogeltjes is de nationale sport, ze doen er zangwedstrijden mee. Op zondahochtens is het altijd een drukte van belang op het Onafhankelijksplein waar iedereen met zijn kooitje komt. Als het regent zal een Surinamer eerst zijn vogeltje beschermen en dan pas zijn vrouw, dit geeft wel aan hoe belangrijk zo'n beestje is! Wij vonden het wel wat zielig, die beestjes in zo'n klein kooitje, maar ja, wat moet je doen...
Verder zijn alle reclame's met de hand geschilderd op de meestal houten gebouwen zelf. Er zijn al hierin gespecialiseerde schilderbedrijven ontstaan hiervoor!
De Surinamers blijven maar vriendelijk en beleefd, hier kunnen wij nog een puntje aan zuigen! Iedereen groet je netjes als je voorbij komt met je fiets.
In Paramaribo zijn we nog even naar de Cultuurtuin gefietst (waar een paar dagen terug een 'sekswerker' is vermoord, geen plek dus om s'avonds rond te hangen..). Hier is ook de dierentuin. Na enig twijfelen (we zagen alweer wegkwijende dieren in veel te kleine kooitjes voor ons..) zijn we er toch maar naar binnen gegaan. En we moeten zeggen dat het meeviel! De KLM sponsort tegenwoordig deze dierentuin en dat is ook wel te zien. Tot onze stomme verbazing merkten we, terwijl we bij apen in een kooi aan het kijken waren, een hele troep Squirl monkeys ('Mr. Nilsson van Pippi Langkous') op in de bomen achter de kooi. We konden heel dichtbij komen en foto's en films van ze maken. Heel erg leuk, veel mooier dan gekooide apen...
We zitten nu weer in ons heerlijke pensionnetje Albergo Albergo en hebben gelukkig een kamer met klamboe. Michelle is namelijk volledig lekgeprikt en maakt geschrokken reakties bij iedereen los met benen die vollegig roodgespikkeld zijn van de bulten. En Huub's bloed is blijkbaar niet lekker genoeg want hem pakken ze niet! Onuitstaanbaar maar waar...
Armand, de uitermate vriendelijke beheerder van ons hotel, was zo enthousiast geworden door onze weblog dat hij er zelf ook maar meteen eentje aangemaakt heeft. Kijk hier maar.
Het is altijd net weer een beetje thuiskomen in het hotelletje in Paramaribo.
Met de moeder van Huub gaat het helaas niet zo goed. We maken ons nogal enige zorgen....
Morgen vertrekken we voor een vierdaagse tocht per klein vliegtuigje naar de binnenlandse jungle in het Kaiser gebied. Suzette en haar zeer humoristische vriend Vincent + een kok en een gids, vliegen met ons mee. We zijn erg benieuwd!
We mogen maar 5 kilo meenemen aan bagage (we gaan ook echt op de weegschaal op het vliegveldje!) en dat is echt weinig....
Tot over 4 daagjes!