Het complete verhaal

Dinsdag 10 augustus

Na een stressvolle vlucht (onze bagage kon niet doorgelabeld worden tot aan Delhi en we moeten in Londen ook nog naar een andere terminal, heel ondoorzichtig allemaal, iedereen stond alweer op ons te wachten...) komen we om 10:50 uur aan in Dehli.

Woensdag 11 augustus

We nemen een Prepaid taxi naar het hotel (Fifty Five, vlakbij Connaught Place, in het nieuwe centrum, een grote bouwput vanwege de Commonwealth games over een paar maanden...). Gribus hotel lijkt het, vergane glorie... en dat terwijl ze in 1995 nog een prijs hebben gewonnen! Maar de kamer is schoon en rustig, lijkt ver weg van de hectiek (continue getoeter) van de weg. We lopen het centrum in, lunchen wat in een duur restaurant dat ijskoud is vanwege een keihard blazende airco (we zijn al doorweekt van het zweet, het is hier onaangenaam en vochtig heet). We lopen daarna naar Old Dehli en naar het treinstation waar we kaartjes voor de trein naar Amritsar kopen. Het Rode Fort blijkt dicht te zijn, dat krijgen we dus niet meer te zien. We komen in een enorme hoosbui terecht en na een uur schuilen onder een boom begint deze zo door te lekken dat we besluiten een riska (brommer) terug te nemen waar we het redelijk droog houden. We eten wat in een broodjeszaak (heerlijke koffie!) en duiken vroeg in bed.

Donderdag 12 augustus

We ontbijten op het (vergane glorie) dakterras van het hotel. Ontbijt is prima! We bezoeken de Gurdwara (heiligdom van de Sikhs). Erg indrukwekkend, het dak is van goud en je mag ze gewoon fotograferen!. Je ziet er mannen met tulbanden, baarden en dolken die eruit zien als roverhoofdmannen en vrouwen in sari's. Maar ondanks het 'roverhoofdman-uiterlijk' zijn ze bijzonder vriendelijk! Daarna beklimmen we de minaret van de grootste moskee van India, de Jama aMasjid, van waaruit je een prachtig uitzicht over de stad hebt. We lunchen in de 'United Coffee House', een mooi pand met coloniaal houtsnijwerk. Huub belt Henk (die nu in Nepal zit) en Rene. Rene arriveert dinsdag in Manali, daar moeten wij nog zien te komen..

We nemen de TukTuk naar Humayun's Tomb, gebouwd in Mughal architectuur, een proefproject voordat de Tah Mahal werd gebouwd. Indrukwekkend en er vliegen parkieten rond! Ook zien we veel eekhoorntjes.

We kopen wat biertjes bij een winkeltje en drinken ze op op ons dakterras.

Vrijdag 13 augustus

We staan om 6 uur op en ontbijten op ons hotel-dakterras. Ineens komt er zomaar uit het niets een aap (makaak) bij ons schooien. Midden in de stad! Het is een agressief, volgevreten beest en we zijn erg op onze hoede. Geen zin in een hondsdolheid veroorzakende beet...

We lopen in 10 minuten naar het treinstation en nemen de trein van 7;20 naar Amritsar. Die doet er 6 uur over, is zeer comfortabel en we krijgen regelmatig eten (een compleet ontbijt met omelette zelfs) aangeboden. In Amritsar biedt een oude man ons voor 20 rupees een lift aan. Hij heeft een gehoorapparaat en heeft zoiets breekbaars over zich dat we hem niet kunnen weerstaan. Tot onze schrik brengt hij ons naar zijn fietsriksja... Hij trapt zich een ongeluk en zweet zich helemaal rot.. wij voelen ons erg opgelaten.. Maar aangekomen bij het hotel (met prachtige tuin waar je ook kan eten!) wil hij ons perse na een half uur ook naar de Golden Tempel brengen. We stemmen toe. Het wordt een rit waarbij we denken dat hij ieder moment om kan vallen, hij vertelt ons dat hij al 77 jaar oud is.. Hij moet volledig op zijn (niet al te best meer werkende) gehoor vertrouwen want omkijken kan hij niet meer goed en hij heeft geen spiegels op zijn fiets. Als het bergop gaat stappen we af en duwen mee. Grote hilariteit van medeweggebruikers...

De Golden Temple is een bezienswaardigheid, enorm indrukwekkend! Vroeger was dit het centrum van het 19e eeuwse Sikh imperium. 750 kilo bladgoud is in de koepel verwerkt en sikh's staan er in volledige trance te bidden en baden zich in het heilige water. Pelgrims uit de hele wereld komen hier naartoe.

Ons mannetje staat er nog en fietst ons terug naar het hotel. Wij geven hem het tienvoudige van wat hij zou moeten krijgen. Hij weer blij!

Om 16:15 uur vertrekken we met een taxi van het hotel, eerst naar een verplicht nummer, de Mata Tempel, waar vrouwen komen bidden in de hoop in verwachting te raken. Een soort labyrinth met kruip-door-sluip-door routes. Het lijkt wel een kermisattractie. Daarna door, 30 km rijden naar de Pakistaanse grens, voor de Waga Border ceremonie. Hier wordt iedere avond rond 18 uur op ceremoniele wijze de grens gesloten en de vlag gestrekken door zowel het Pakistaanse als het Indiase leger. Het is een hilarische toestand en doet ons denken aan 'de Ministery of silly walks' van Monty Python. Het is een ontzettend tegen elkaar opbiedend gebeuren, wat heel strak verloopt. We zitten echter in de brandende zon, wel een uur lang, en lopen volledig leeg... We zijn dan ook blij dat het maar een half uur duurt. Huub voelt zich niet lekker, we eten nog wel wat in de hoteltuin en duiken er vroeg in.

Zaterdag 14 augustus

Huub is de hele nacht ziek geweest, hij moest zelfs overgeven en loopt volledig leeg. Het lijkt ineens weer beter te gaan en we nemen een brommer-riksja naar het busstation. De wegen zijn veranderd in complete rivieren na een enorme hoosbui vannacht. Je weet niet wat je ziet, alles staat onder water! Maar het schijnt hier normaal te zijn, niemand kijkt ervan op, het is tenslotte monsoon-tijd...

Bij het busstation (we hebben de trein van 9:15 naar Patankoth gemist) nemen we de local bus naar Patankoth (3 uur rijden), die verandert in een 'chicken bus'. Ze proppen net zolang door tot er echt niemand meer bij kan. Gelukkig hebben wij een zitplaats... In Patankoth nemen we een andere bus door naar Dharamsala (4 uur rijden). Huub is weer ziek, onderweg wordt het heel erg, hij verrekt van de buikkramp. In Dharamsala aangekomen gaat het helemaal mis en komt het er weer aan alle kanten uit. We moeten nu weer overstappen op een andere bus, om de laatste 10 km naar McLeod Ganj af te leggen. We hebben een hotel uitgezocht vlakbij het busstation. De weg er naartoe is een puinhoop... Veel te smal weggetje, ze hadden er eenrichtingsverkeer van moeten maken.... We staan dus uren geblokkeerd en iedereen blijft toch stug doortoeteren. Om gek van te worden, zeker als je ziek bent...
Maar we komen aan en er is plaats in het hotel (heel chic, heerlijk!). Een Amerikaan raadt ons aan naar een apotheek te gaan waar je zonder recept aan breedspectrum antibiotica (Citrox) kunt komen. En dat blijkt te kloppen! Het kost ook nog eens helemaal niets (150 rupees voor 16 pillen). Huub knapt al op na het nemen van de eerste pil! We eten nog even wat kleins en Huub duikt er vroeg in. Ik werk mijn email nog even bij, supersnelle internet-verbindingen hier! Het is een echt toeristendorpje, aan de voet van de Himalaya, een voormalig Hillstation en toevluchtsoord van de Dalai Lama, de Tibetaanse regering in ballingschap heeft hier residentie. Veel leuke cafeetjes en restaurantje, Tibetaanse sfeer. Je ziet hordes donkerrode monnikken rondlopen en de sfeer is heel vreedzaam en vriendelijk.

Zondag 15 augustus

We slapen flink uit. Huub is weer goed opgeknapt godzijdank. We ontbijten in een leuk tentje waar ze ook snel internet hebben. We bezoeken het Tsuglaghang comlex, waar de Dalai Lama residentie houdt en af en toe toespraken houdt. Helaas nu niet.... Daarna doen we een korte trekking naar Bhagsu (2 km), waar een overvol zwembad is (hilarisch, dikke, behaarde buiken van alleen mannen, geen vrouw te bekennen!). Ze plonzen in het water en maken bommetjes, net kinderen.. Er is ook een waterval in de buurt, maar een grote toeristische trekpleister. Alle Indiaers zijn blijkbaar op vakantie nu! We lopen door naar Dharamkot en van daaruit terug naar McLeod. Nu regent het weer keihard.. Hopelijk is het in Ladakh einde monsoon, daar zou het nu 'lente' moeten zijn! We schuilen in onze stamkroeg McLLo, waar eigenlijk geen bier verkocht mag worden wegens een feestdag. We krijgen het echter toch, met het verzoek de fles onder onze tafel te verbergen en het glas te omwikkelen met een servetje.

Maandag 16 augustus

We maken een aantal wandelingetjes gemaakt, naar een aantal boeddistische kloosters en het gebouw van de Tibettaanse regering in ballingschap (prachtig tempelcomplex met een wirwar van vlaggetjes, over een mooi voetpad er naartoe door een bos met apen). We halen het net niet om voor de zoveelste bui terug in onze standaardkroeg (McLLo, wij noemen het McLullo..) te zijn. En het komt er met bakken uit, niet normaal meer.. Gelukkig zitten wij hoog en droog en hebben we een prima uitzicht op het drukke centrale plein waar van alles misgaat. Water stroomt door winkels heen (putten en rioleringen kunnen het water niet meer aan), bussen worden half meegezeuld door het water, we fotograferen ons suf (foto's volgen nog!). Om 20:00 uur waden we naar het busstation en blijkt onze gereserveerde plaats al bezet te zijn (dubbel verkocht dus..). Gelukkig is de bus niet vol en geeft het verder geen problemen.
Slapen is bijna onmogelijk omdat je iedere keer bijna gelanceerd wordt of een halve meter uit je stoel opveert door de slechte wegen en het rijgedrag (continue remmen) van de chauffeur.

Dinsdag 17 augustus

We komen om 6:30 aan in Manali, na een busrit van van 9 uur. Bij aankomst op het busstation nemen we een riskja die enorm stijle berghellingen op moet zien te komen. Af en toe moeten we uitstappen en duwen. Hij brengt ons naar Tigereye Guesthouse, dat gerund wordt door Astrid Jansen, samen met haar Indiase man Kuram. Prachtig optrekje in Old Manali. Aardige vent, die Kumar, hij bengt ons meteen thee en zorgt dat we een kamer krijgen, waar we nog een paar uurtjes bijslapen. Manali ligt in de Kulu – Manalivallei (groen) en is erg geschikt voor bergwandelingen. Vroeger was het een hippie-oord (mariuhana).
Heerlijk ontbijt met Nederlands brood (door een Nederlandse gebakken hier) en een appel uit eigen tuin. Rene heeft vertraging, zijn vliegtuig stijgt maar niet op vanuit Delhi. Hij zal pas om 13:30 uur aankomen. Iedereen hier lijkt Rene te kennen, alle mensen die via Koning Aap reizen zowieso. Er zitten hier ontzettend veel motorrrijders in het hotel, ze rijden allemaal Royal Enfields. Ze wilden uiteraard de hoogste pas de Himalaya oversteken maar die weg is dicht!
Ran en Edwin sms'en dat ze zijn weggeregend in Zwitserland en nu in een nat Italie zitten. Europa is ook helemaal van slag qua weer blijkbaar...
Het is heel relaxed hier. De weg naar Leh (Ladakh) schijnt weer open te zijn, dat gaan we straks even bespreken met Kurram, van Tigereye. Hopelijk kunnen we dan morgen per 4x4 vertrekken, de weg is te slecht voor een public bus. Een Engels echtpaar dat in ons hotel verblijft gaat het per fiets doen. Een hele onderneming, over passen van rond de 5500 meter hoogte.... Maar ze zijn fietsen gewend, zeggen ze, ze komen uit heuvelachtig Wales....

We lopen Rene tegemoet, die achterop de motor zit bij Kuram. Huub heeft een aantal blikjes Hoegaarden meegenomen die we meteen soldaat maken.

We lopen het stadje in met de hoop een glimp van de Dalai Lama op te vangen. Hij schijnt echter al vertrokken te zijn. We lunchen en drinken bier op een terrasje aan een woest stromende rivier en nemen nog wat afzakkertjes in een Nepalese tent (we herkennen het aan de Nepalese muziek die gedraaid wordt).

Woensdag 18 augustus

We staan om 6 uur op om de Dalai Lama te zien wegrijden, hij verbleef vannacht in Manali. Toch wel een hele leuke bijkomstigheid. Het ging allemaal razendsnel dus we hebben geen goeie foto's kunnen maken.

Het is heel gezellig hier, zeker met Rene erbij, we genieten ons suf en het weer wordt steeds beter. Vandaag veel zon gehad (nu wel weer even een enorme hoosbui). We zijn naar Vashist gegaan per riksja, waar heetwaterbronnen zijn (mannen en vrouwen netjes gescheiden). Super dakterras gevonden (Rainbow Cafe) om te lunchen en bier te drinken. Het obertje zorgt voor muziek via zijn mobieltje, helemaal af! Vanaf het dak kan je precies de hotsprings inkijken en alsnog alles zien. Tenminste bij de mannen, de vrouwen zijn nog steeds goed afgeschermd...
We gaan naar het Tigereye bureau waar we internetten en onze reis naar Leh bespreken. We kunnen een prive jeep huren via hen, met chauffeur. Goedkoop is het niet, maar er is geen alternatief. De weg is een stuk voor Leh niet meer begaanbaar door de enorme watersnood een paar weken geleden, maar er schijnt wel een omleiding te zijn. Astrid Jansen raadt ons ten sterkste af om naar Srinagar te gaan, het schijnt oorlog te zijn en je bent je leven niet zeker. We hebben echter onze vlucht terug naar Dehli vanuit Srinagar al geboekt en Astrid zegt ook dat als we vanaf Kargil geen chauffeur kunnen vinden die ons wil brengen, dat het dan ECHT niet te doen is. We besluiten ervoor te gaan en te zien hoever we komen.
We eten op een terras aan de rivier heerlijke verse forel.

Donderdag 19 augustus

We staan om 6 uur op en ontbijten in Tigereye. Om 7 uur staat onze jeep klaar. Het zeikt van de regen... We rijden naar Keylong. Onderweg hebben we verschillende roadblocks en tot overmaakt gaat dan ook nog de shovel kapot als je er alleen maar aan denkt... Rene weet een andere shovel-rijder zover te krijgen de stenen even de afgrond in te schuiven zodat de rij verkeer weer verder kan... Het is in totaal 7 uur rijden, 113 km. We passeren de Rothangpas (3975m) en een aantal gletchers. De weg is soms slecht, maar uitzichten vergoeden veel. Je ziet steeds minder groen, meer bergtoppen, gletchers.
We overnachten in het Snowland hotel, met prachtige tuin en s'avonds wordt er een vuur gestookt waar je omheen kunt zitten. Rene heeft koorts en duikt een paar uurtjes het bed in. Ik loop het stadje in met Huub (stelt niet veel voor, 1 winkelstraatje, alle winkels zijn dicht, geen internet...). We eten knoflooksoep tegen de hoogteziekte (preventief) en drinken wat bier. We horen via de Nederlandse non (comleet in pij en met kaalgeschoren hoofd) die we in Tigereye ook al ontmoetten, dat de Dalai Lama hier in de buurt (Jispa) een teaching geeft morgen. We bellen met Tigereye en krijgen voor elkaar dat we 1 dag extra kunnen blijven om dit bij te wonen.

Vrijdag 20 augustus

We staan om 6 uur op en rijden met onze prive-chauffeur naar Jispa. Een uurtje rijden. Er is een grote tent met enorme parkeerplaats. We vinden een mooi plekje op de grond, vrij vooraan. Het is een enorm indrukwekkende belevenis, al verstaan we niets van wat hij zegt. Hij zit voortdurend te giechelen en te lachen (om zijn eigen grapjes?). Het publiek is compleet in vervoering. We krijgen yakthee en krakelingen aangeboden en de aanwezige monniken krijgen iedere keer geld toegestopt. Blijkbaar worden ze betaald voor hun aanwezigheid bij dit soort teachings. Om 13 uur zijn we weer terug in Keylong. We lunchen in de tuin en slapen wat bij. We eten binnen en zitten daarna bij het vuur, waar ook een Baskische jongen (op de fiets) is aangekomen. Hij spreekt slecht Engels, we zullen hem later in Leh nog tegenkomen. Ook komt er een groep Israeli's aan, op Royal Enfields.
Lama (een van de mede-eigenaren van het hotel) heeft liefdesverdriet om zijn Italiaanse vriendin en vraagt me een brief van hem aan haar te mailen.

Zaterdag 21 augustus

We vertrekken om 7 uur richting Leh. Het is 6 uur rijden naar Pang en het is een mooie rit (indien geen landverschuivingen, passen open). De bergen hebben verschillende kleurschakeringen (okergeel tot roodbruin en witte bergtoppen). We passeren gletchermeren en de Baralacha pas (4883m) met gebedsvlaggen en mani-stenen. We hebben grandioos uitzicht omdat het helder weer is. We overnachten in een tentenkamp in Pang waar we flink aan het bier gaan (Godfather, behoorlijk sterk..). Niet handig op deze hoogte (4500 meter..). De WC's stellen niet veel voor, eigenlijk kan je beter in de vrije natuur gaan, iedereen ziet je toch zitten. Rene wordt op het laatste moment naar een andere tent gedirigeerd omdat hij vertelt er 3x per nacht uit te moeten gemiddeld. Dat zien ze blijkbaar niet zitten.Ongelofelijk hoe primitief mensen hier leven. Er is geen water, ze kunnen zich niet eens wassen. Het eten is echter prima maar we slapen slecht, onder pakken dekens, dat wel, geen kou dus. Maar de bedden zijn keihard en we hebben veel teveel bier op...

Zondag 22 augustus

We staan om 5 uur op en hebben een flinke kater... We vertrekken na een ontbijt met noedels en moeten via een bypass naar Leh. Hierdoor missen we de hoogst berijdbare pas ter wereld: Taglang La (5328m). Het is een lange rit en aangekomen in Leh zien we wat de overstromingen hebben aangericht. Het busstation is compleet weggevaagd en een hoop huizen zijn ingestort. Je kunt wel zien dat het flink heeft huisgehouden hier, hele gedeeltes van de stad zijn weggespoeld en in de rivier zie je allemaal autowrakken liggen. Maar de mensen pakken de draad weer goed op en je kunt hier toch heel goed vakantie vieren!We lopen met bepakking naar het Padma Guesthouse, waar Rene 10 jaar geleden heeft overnacht. Het is een prachtig hotelletje waar je via smalle steegjes moet komen, met dakterras en prachtig uitzicht en tuin. We borrelen wat op het terras en ik loop even het stadje in om te gaan internetten. s'Avonds eten we op een terras onder een 'parachute-tent' (Rene wil er eentje bemachtigen voor zijn kindertehuis). Er zijn veel toeristen (Djoser) aanwezig op het terras.

Maandag 23 augustus

We staan om 8 uur op en ontbijten op ons dakterras. Er is een aardige Amerikaan (negroide uiterlijk, Rene denkt echter dat hij Indiaas is) die zeer geinteresseerd is in fotografie. We lopen (ook behoorlijke klim) naar Leh Palace dat in dezelfde stijl is gebouwd als Potala in Lhasa, echter wel in slechte staat.. We missen in het oude gedeelte van de stad de vrouwen met grappige hoge hoeden, schapenvachten en vlechten. Rene heeft ze 10 jaar geleden nog wel gezien. Tijden veranderen blijkbaar..

Rene ontmoet in een internet cafe Chime Dolma, de vrouw bij wie hij onderdak vond, 13 jaar geleden toen hij hier bezig was met het vrouwenklooster in Temisgang. We gaan naar haar restaurant (Norlach) en lunchen er met heerlijke lassi's. Rene gaat op zoek naar een massage en Huub en ik bezoeken de stupa en een van de Tibetaanse markten. Ik koop er een ring. We zien Rene zitten op een dakterras met Nel Willekens, degene via wie hij 13 jaar geleden aan het project om het vrouwenklooster in Temisgang heeft deelgenomen. Erg aardige vrouw, ze is hier nu ook als begeleidster van een groep. We drinken samen wat biertjes en Nel gaat terug naar haar groep. Ze heeft ons een aantal zeer goeie tips gegeven, waaronder een goed houseboat adres in Srinagar. Wij zoeken een ander dakterras waar we bier bestellen. Er wordt wat moeilijk gedaan en de ober komt vervolgens met een theepot aanzetten, met bier!! Het moet allemaal stiekem, vanwege weer een feestdag... Prima, drinkt net zo lekker!
Daarna gaan we even naar een openluchtvoorstelling van een film van Olivier Follmi ("Follmis' destiny"), een Fransman die we in Uzerche hebben ontmoet, een paar weken geleden. Hij vertelde inderdaad iets over Leh maar het ging allemaal in rap Frans en hier staat hij dan! Nou, niet in levende lijve want hij is er zelf niet, maar wel zijn foto's die in zijn galerie hangen, prachtig! De film is nauwelijks te verstaan dus we druipen na een kwartiertje af.

Dinsdag 24 augustus

Nel is om 8:30 uur op ons dakterras waar ze samen met ons ontbijt. Ze rijdt met ons mee in een prive-jeep tot aan Thiksey, waar ze verder loopt naar haar klooster en groep. Wij gaan een drietal kloosters af: Hemis, Thiksey en Shey, allemaal in de omgeving van Leh.
We starten op het verste punt, Hemis. Dit is het belangrijkste klooster. De muren lijken te versmelten met de rotsen. Er zijn gebedshallen met schilderingen en boeddahs. Thiksey zie je al tegen de heuvel liggen, hier is ook de Maytrea, een 12 meter hoge boeddha met bladgoud. Shey was het zomerpaleis van de koningen, 560 jaar oud. Om 16:30 uur zijn we weer terug in Leh, waar we nog een lassi drinken bij Chimey en afscheid van haar nemen. Haar man is er nu ook. We internetten, Rene koopt wat hangsloten op een Tibettaanse markt en Huub is in gesprek met een Italiaanse dame in het hotel die hem een aantal Dalai Lama foto's geeft die ze zelf gemaakt heeft. Ze woont bij het Comomeer (waar George Clooney een huis heeft!). We eten op hetzelfde theepot-bier-terras en nemen daarna nog een bier-afzakkertje op een dakterras dat je via een ladder moet beklimmen.

Woensdag 25 augustus

Om 6:30 uur staan we op. De hoteleigenaar brengt ons met zijn auto naar het busstation (superaardig!). De bus moet eerst nog even gerepareerd worden (koppeling, stinkt enorm..). Rene klimt halverwege op het dak en komt er stoffig weer vanaf. Het is 2.5 uur rijden naar Alchi en we verblijven in Heritage Guesthouse (een tip van Nel). We hadden Anne Marie uit Polen al in de bus ontmoet, nu zit ze in hetzelfde hotel als wij. We bezoeken samen het oude tempelcomplex. Het is prachtig maar helaas mag je bijna nergens fotograferen, wat we stiekem wel doen. We wandelen nog wat rondom het dorp, regelen een jeep voor morgen (wat heel wat onderhandelingsvaardigheden van Rene vergt, hij krijgt het echter voor elkaar) en strijken neer op een terras waar ze bier hebben. Rene heeft zijn ipod met boxje bij zich, we hebben nog muziek ook! Anna Marie komt ook aan en gaat bij ons zitten. We hebben een heel gezellige avond.

Donderdag 26 augustus

We staan om 6:45 uur op en ontbijten bij de 'bakery' waar we gisteren ook gelunched hebben. Anne Marie rijdt een stukje met ons mee in onze jeep. Onderweg doen we het Rizong Monastery aan waar we weer aan de yakthee moeten. Daarna door naar Temisgang. Het laatste stuk weg ontbreekt omdat er een brug is weggeslagen. We moeten dus lopen met de bagage, maar kunnen een stuk meeliften in de laadbak van een pickup truck. Twee Zwitsers (vader dochter?) liften ook een stuk mee. En dan lopen we het laatste stuk omhoog richting vrouwenklooster Thechen Chosling, waar Rene 13 jaar geleden aan meegebouwd heeft. Hij wordt meteen herkend door een oudere non en krijgt last van enorme emoties. Een heel warm welkom is het wel! Anna uit Buenos Aires zit hier al een tijdje en we krijgen een leuke band met haar. We wandelen naar de gompa een stukje klimmen omhoog. Hier staat een prachtige oude boom, waar Rene vaak zijn tentje opzette en zijn meegebrachte biertjes opdronk. Dit moest allemaal vrij stiekem gebeuren, soms weekte hij de etiketten eraf zodat ze dachten dat het appelsap was. Prachtige gompa waar Nepalese kunstenaars volop aan het schilderen zijn. In het dorpje is geen bier te krijgen in het enige winkeltje dat er is. Rene weet wat 'Tjang' te regelen dat overhandigd wordt uit een fles die gewoon ergens in de tuin ligt.. Nou ja, er zit veel alcohol in, dat zal wel ontsmetten. Om 18 uur is er 'Punja', een gezang van alle vrouwen/meisjesmonniken bij elkaar. Het is vrij eentonig en duurt wel een half uur. Maar het lukt ons wakker te blijven, niet om een half uur in kleermakerszit te blijven zitten. Anna dineert met ons mee (normaal eet ze samen met de nonnen) en daarna kijken we op onze veranda naar vallende sterren terwijl we wat van het bocht (de tjang) drinken.

Vrijdag 27 augustus

We ontbijten met Anne en maken een wandeling, eerst stijl omhoog naar het op de rotsen boven het vrouwenklooster gelegen mannenklooster. Lama Lobzang (we onthouden het door aan zingende 'lobster' te denken), die ons eerder een lift gaf, nodigt ons uit voor de thee en leidt ons rond. We mogen zijn gezang aanschouwen en fotograferen. Daarna lopen we door naar Tia, waar niets open is. Gelukkig hebben we een lunch van de nonnen meegekregen, die we in het centrumpje opeten. We lopen via de riviervallei terug wat een hachelijke onderneming blijkt te zijn. Er zijn geen bruggen meer, er ligt al een verdronken kalf in de rivier en we moeten boomstammen neerleggen om te kunnen oversteken. Het is een woeste stroom en je moet echt opletten dat je er niet invalt. Het lukt ons en we voelen ons zeer voldaan. Onderweg krijgen we thee aangeboden op een dakterras. Een aantal familieleden werkt op een reisbureau in Leh, maar daar is nu niets meer van over, vandaar dat ze hun familie maar op het land bijstaan. Na het avondeten kijk ik een film ("The Hangover") op Anna's laptop. Huub en Rene kijken naar de sterren.

Zaterdag 28 augustus

Vandaag is het 'klusgang' in het klooster. Rene repareert deuren en onze douche (hij maakt een rubbertje tegen het lekken dat hij uit een oude slipper snijdt) en Huub en Anna proberen printplaten van zonnenpanelen te fixen met lijm (soldeerbout is niet verkrijgbaar). Het lijkt te lukken maar s'avond blijkt er toch weer een aantal lampen niet te werken. Onbegonnen werk, toch verrichten we veel en de nonnen zijn dankbaar! Het 'gered gereedschap' dat Rene hier 13 jaar geleden gebracht heeft is er nog steeds en is goed bruikbaar. Overal hangen nog vergeelde foto's waar Rene op te zien is. Onvoorstelbaar, en dat terwijl hij hier destijds maar 3 weken is geweest! Ik maak een aantal groepsfoto's van Rene met de nonnen. Ze willen perse in de felle zon staan, wat een lelijk effect geeft en ik kan ze met moeite overtuigen in de schaduw te gaan staan zodat ik ze tegen het licht in (met prachtige kloosters op rotsen op de achtergrond) kan fotograferen. Ik loop naar het stadje in de hoop bier te kunnen krijgen, maar niente... Dan maar appelsap.. Na het eten kijken we liggend naar de sterren en zien een aantal vallende!

Zondag 29 augustus

We nemen afscheid van de nonnen en wachten op de bus, die niet komt... We krijgen een lift van een man in een minibusje, tot aan Kalchi, een akelig moslimdorp, overal hangen posters van de Ayatollah. We kunnen een stuk mee op het dak van een vrachtwagen (in het bakje op de cabine) maar bij de grens/controlepost moeten we eraf. Hij mag blijkbaar alleen goederen vervoeren. En nu moeten we een dure jeep nemen (geen alternatief..) door naar Lamayuro. Het is wel een prachtige route. Af en toe is de weg helemaal weggeslagen, heel spectaculair. Het is een pittige tocht, langs de langgerekte Themisgang die overgaat in het dorpje Tea, dan volgt een steile klim naar de Bongbongpas (3630m) en de groene valley verandert in een bar hoogland-landschap. Je ziet veel korstmos (groeit alleen in zeer zuivere lucht, zeldzaam!). Lamayuru (3450m) is een spectaculair gelegen, groot, fraai gedecoreerd klooster. Felgroene bomen steken af tegen gelige bergen.We boeken een kamer in Hotel Moonland met een heerlijk terras met prachtig uitzicht op het klooster. Hier zitten een hoop toeristen, allemaal Duitssprekend helaas... We lopen naar het stadje en komen onderweg 2 (zusjes?) Tibetaanse, oude vrouwtjes tegen die wel tegen betaling op de foto willen. Dat moet dan maar, het zijn plaatjes! We lopen tot voorbij het klooster, waar het echte maanlandschap begint, prachtig, je kan een hele vallei inkijken, vol met hoodoo's. We vinden na wat moeite een dakterras waar we bier kunnen drinken. Je kan er ook overnachten, in het Shangrila Guest house. De eigenaar is aardig en maakt een praatje met ons. Hij laat ons zijn dak zien, waar een toerist een Royal Enfield motor heeft laten staan. Hij zou hem later op komen pikken maar is nooit meer teruggekomen. Hij vraagt zich nu af wat hij ermee aan moet. Het ding is in slechte staat, waarschijnlijk heeft de eigenaar geen zin hem op te pikken. We eten op het terras bij ons hotel, waar het vol zit met Duitssprekende toeristen. De Chinese vriendin van een van hen is ook fotografie-workshops aan het organiseren in het buitenland. We wisselen contact-info uit, kan altijd van pas komen. Rene regelt (via een adres van Nel) dat een chauffeur ons komt oppikken in Kargil en ons naar een houseboat brengt in Srinagar die wel safe is. Het kost 6000 roepies, niet voor niets, maar het is het ons wel waard.

 

 

Maandag 30 augustus

 We staan om 7 uur op en ontbijten op het hotelterras. We moeten met onze zware bepakking een enorm stijle heuvel (shortcut) opklimmen om op de weg te komen waar de bus richting Kargil vertrekt. Het valt niet mee maar het lukt ons. We wachten 1 1/2 uur op de bus, maar die verschijnt niet... We proberen te liften maar alle trucks lijken de andere kant (richting Leh) op te gaan. We vermaken ons maar even met het maken van foto's van onszelf op 'Bro-'paaltjes met grappige spreuken erop. Eindelijk komt de bus dan aan en het lukt Rene en mij een plaats op het dak te bemachtigen. Prachtige plek om foto's te maken, ideaal! We klimmen 15km naar het hoogste punt van de Leh-Srinagar “highway”, de 4100m hoge Photo La. Daarna volgt nog een beklimming, na Namika La (3900m) dalen we af naar Mulbekh (in rotsen uitgehakt beeld van Maitreya, 9m hoog) en komen we aan in Kargil (moslimgebied). Er hangt bij binnenkomst een enorm pamflet met de ayatolla's en iemand is op ophitserige manier door een luidspreker aan het schreeuwen. Het is een naargeestig sfeertje. We nemen het beste hotel dat er te krijgen is (ook weer een tip van Nel, na alle horrorverhalen over Kargil van allerlei mensen leek ons dit wel de beste optie) en het is godzijdank schoon maar erg duur. We kunnen wat van de prijs af krijgen. We lopen het dorpje in en vinden een internet cafe. Daarna maken we een kort wandelingetje in de hoop een restaurant aan de rivier te vinden, maar er is niets. Het is ook nog ramadan dus zowieso lastig iets te eten te krijgen. Alcohol natuurlijk al helemaaaaal niet.... Uiteindelijk krijgen we een tip voor een restaurant (Nischat). Hij blijkt 1 gerecht te hebben en cola. We doen het ervoor! We duiken vroeg het bed in.

Dinsdag 24 augustus

We staan om 3:30 uur op, onze chauffeur wil om 4 uur vertrekken! Hij had bijna een ander stelletje meegenomen die dan vervolgens voor veel minder geld mee zouden mogen maar hier steken wij een stokje voor. Nu gaat er echter wel een (voortdurend commentaar leverende, tot Rene er iets van zegt) bijrijder mee en zijn zoontje. We rijden door naar Srinagar in Kashmir, via een mooie zuidelijke route naar Padum, de schitterende Suru Vallei in. Onderweg moeten we 1 1/2 uur wachten tot er een militaire bobo voorbij gereden is. Ongelofelijk maar waar.... We hebben wel een leuk gesprek met een Nederlander (een soort 'reus' met baard, meer dan 2 meter lang) die hier samen met een Amerikaanse collega 'shelters' bouwt van golfplaat, die vervolgens (als huizen na een ramp weer zijn opgebouwd) weer herbruikbaar zijn, het materiaal dan tenminste. Hij woont met zijn gezin in Srinagar en zijn vrouw geeft hun kinderen zelf thuis les zodat ze niet naar school hoeven. Dan komen we in een dorpje ineens in een curfew terecht. We mogen niet door, een militair richt een luchtbuks op ons, ik heb het niet meer. Ze zeggen echter ons te willen beschermen, er zijn opstandige jongens verderop bezig stenen te gooien naar alle voertuigen die voorbij komen. Ze verwachten het probleem binnen een half uur opgelost te hebben. Ineens lijkt het allemaal uit de hand te lopen. Onze chauffeur gebaart ons snel in de auto te gaan zitten, ramen dicht te doen en hij scheurt naar achteren, een steegje in. We zien het leger op de vuist gaan met oprukkende stenengooiers en zien ook allerlei rook van autobanden die ze in brand hebben gestoken. Ze weten de stenengooiers terug te dringen en ineens mogen we door! Tussen brandende en smeulende vuurtjes, onze chauffeur houdt er flink de vaart in. We zijn blij dat we er doorheen zijn. Bij aankomst om 14:15 uur op onze houseboat op het Nagin Lake (zijmeertje van het Dal Lake) lezen we in de krant dat er op de curfew plek de vorige dag een 8-jarige stenengooier door het leger is doodgeschoten. Een foto van het lijk van de jongen staat bij het artikel, lekker dan... Maar goed, het lijkt er dus op dat we geluk hebben gehad en de houseboat ziet er erg mooi uit! Helemaal in koloniale stijl, 63 jaar geleden door de Engelsen gebouwd (omdat zij geen grond meer mochten bezitten gingen ze maar op het water wonen), veel houtsnijwerk, teakhout en dikke tapijten, oude spullen, erg mooi! Ramzan, de eigenaar, is aardig maar ook een enorme zakenman. Binnen mum van tijd weten we hoeveel boten en winkels + tapijtzaken hij heeft. We lunchen aan boord (lamsvlees) en zitten wat op het achterdek. s'Avonds maken we een boottochtje van een uur in een klein bootje. Onze bootsman pagaait zich helemaal rot..

Woensdag 25 augustus

We maken de hele dag een boottocht waarbij we tuinen bezoeken en picnicen op een eilandje waar ook gewaterskied wordt, op een soort deur, zonder dat je er nat van wordt, je kan je kleren aan houden! Ramzan en de bootsman hebben alles meegenomen en het is goed toeven daar. Wel zie je ook daar weer overal zwaarbewapende militairen die de boel bewaken. Onderweg kunnen we een aantal biertjes kopen (zwart, via een andere boot, allemaal heel stiekem) die we meteen verorberen, ervan uitgaande dat we op onze houseboat wel meer zullen krijgen. Niet dus, alle winkels zijn dicht en alcohol is uit den boze in rammadantijd...

We varen terug en de bootsman brengt me nog even naar het midden van het meer, waar geen waterplanten zijn zodat je kunt zwemmen. We kunnen in het dorpje internetten en ik lees een mailtje van Christina van Air India dat onze vlucht geschrapt is, terug naar Dehli, omdat er onderhoudswerkzaamheden plaatsvinden aan de landingsbaan. Ramzan vraagt het na en verzekert ons echter dat het geen probleem is, ze hebben de werkzaamheden uitgesteld blijkbaar, stond ook in de krant.

Na het eten zitten we wat op de achterplecht naar muziek te luisteren.

Donderdag 26 augustus

We staan om 3:45 uur op om een uur te varen naar een drijvende markt. Het is pikkedonker dus in het begin nog lastig foto's te nemen. Het is wel een spectakel, de boten varen bijna over elkaar heen in pogingen waar te verkopen. Bij terugkomst duiken we nog even het bed in (erg kort nachtje) en ik klets wat met de andere broer van Ramzan, (Saleem heet hij) die een extra huis in Bodrum (Turkije) heeft. Hij is getrouwd met een roodharige, Schotse dame, die er ook even bij komt zitten. We hebben constant het liedje van 'The love boat" in ons hoofd, het verdwijnt maar niet... Huub en Rene zijn erin geslaagd wat biertjes en chips te scoren van een bootje dat voorbij kwam. We internetten nog even in het dorp en Christina mailt dat onze vlucht inderdaad wel gaat. Huub en Rene gaan nog even naar de barber om zich te laten scheren. We drinken onze biertjes op de achterplecht en genieten van de laatste zonnestralen.

Vrijdag 27 augustus

We moeten vroeg op en worden door onze bekende taxichauffeur naar het vliegveld in Srinagar gebracht. Daar blijkt al meteen dat onze vlucht helemaal niet gaat! We moeten een compleet nieuw ticket kopen, overboeking is niet mogelijk. Air India zegt ons echter volledige refund toe waarvan we ook bewijs meekrijgen op papier. We vliegen nu een paar uur later, vanaf een militair vliegveld. Hier worden we, na uitgebreide keren gefouilleerd en ondervraagd te zijn, door een militaire escorte naartoe begeleid. Daar moeten we wachten in een soort feesttent en waarempel, ons vliegtuig komt aan en vertrekt ook keurig (wel een uur te laat maar we zijn al blij dat we weg zijn). Op weg in het vliegtuig naar Delhi en huis, regende het, dat was goed te zien zo vanachter dat vliegtuig raampje, maar ook de zon deed nog een duit in het zakje. Daarmee stond de regenboog, volledig rond, 180 graden onder ons , wel eens eerder ene regenboog op zijn kop zien staan…? Aangekomen op het vliegveld van Dehli regelen we een prepaid taxi naar het Relax hotel, waar Rene nog een nachtje zal verblijven. Wij zullen om 1:20 uur terugvliegen dus hebben nog een paar uurtjes te gaan, die we leuk willen doorbrengen in Dehli uiteraard. We dumpen de rugzakken op Rene's kamer en lopen via een groenten en fruitmarkt (nog niet eerder gezien in Dehli, leuk!) naar een geweldig dakterras dat Rene nog kent. Hier drinken we onze laatste biertjes, eten we en nemen we afscheid van elkaar. Om 23 uur nemen we de taxi terug naar het vliegveld. De dag erop komen we s'ochtends aan op Schiphol waar het mooi weer is!

 

Alle foto's zijn hier te vinden: http://picasaweb.google.nl/deuxbleus/